Το Ποίημα του Σαββατόβραδου.Η πόλις.Ήρθα να σ'ανταμώσω.Βυθισμένη στην ηρεμία σου σε βρήκα.Τυλιγμένη στην άγρια ομορφάδα των βράχων σου,που σε ζώνουν σαν φρούριο.Σ'είδα και μ'άρεσες μα σε μίσησα.Μου στέρησες την χαρά μου.Γιατί εσένα πρωταντικρίζουν τα μάτια του το ξημέρωμα και η καρδιά του χτυπά αντάμα με την δική σου καρδιά.-Κι εκείνος;Εκείνος νοιώθει να πνίγεται στο πέλαγο της ανίας σου.Ζητά λίγο αέρα,λίγο φως.Μα παντού υπάρχει αταραξία.Κι όμως θα ξανάρθω να μου δώσεις ό,τι μου ανήκει.