Ερρίκο,έχετε αναλάβει κάποια δύσκολη υπόθεση? Μήπως θέλετε να σας βοηθήσω?-Δημήτρη,ευχαριστώ,για την ώρα δεν θέλω βοήθεια.Η υπόθεση δεν είναι δύσκολη,αλλά είναι λίγο μπερδεμένη.Η υπόθεση αφορά την συνταξιοδότηση ενός 65χρονου Σκωτσέζου,ο οποίος εργαζόταν στην Γερμανία τα δέκα τελευταία χρόνια,στο Σααρμπρύκεν,σε μια χαλυβουργική βιομηχανία υαλουργείας.Συμβαίνει με αυτήν την υπόθεση το εξής περίεργο.Ο πελάτης μου δούλευε επί 25 χρόνια σε μια χαλυβουργική βιομηχανία,στην Σκωτία,από 30 χρονών μέχρι 55 χρονών.Από τα τριάντα του μέχρι τα σαρανταπέντε του χρόνια,στα 15 πρώτα χρόνια της δουλειάς του στην βιομηχανία έπαιρνε κανονικά τα ένσημα του.Αυτή η χαλυβουργική βιομηχανία στηριζόταν στα σιδηρομεταλεύματα που εισήγαγε η χώρα του από διάφορες χώρες.Από την Αφρική,από τις ΗΠΑ,από την Ισπανία,από την Σουηδία.Ο Β'Παγκόσμιος πόλεμος έπληξε την οικονομία της χώρας,με αποτέλεσμα να διαταραχθεί το ισοζύγιο πληρωμών κι αυτοί που επλήγησαν περισσότερο ήταν οι ασθενέστερες τάξεις.Η τάξη των εργατών.Ο πελάτης μου από το 1939 μέχρι και το 1949,οπότε και έφυγε από την Σκωτία για να εγκατασταθεί στην Γερμανία δεν έπαιρνε ένσημα ενώ εργαζόταν.Η βιομηχανία στην διάρκεια του πολέμου δεν έκλεισε,ο πελάτης μου ήταν ήδη 45 ετών και ήταν από τους τυχερούς που δεν πολέμησαν.-Επομένως εργαζόταν χωρίς να παίρνει ένσημα,είπε ο Δημήτρης.-Ακριβώς,είπε ο Ερρίκος,αυτό συμβαίνει.Απο 55 ετών μέχρι και τώρα 65 ετών δούλευε εδώ στην Γερμανία σε μια βιομηχανία υαλουργίας,όπως σας είπα,από όπου και συνταξιοδοτήθηκε με μειωμένη σύνταξη,παρά το ότι δούλευε συνεχώς επί 35 χρόνια.-Θέλετε να πείτε,ότι παίρνει μειωμένη σύνταξη,επειδή δεν έχει ένσημα μιας δεκαετίας ενώ τα έχει δουλέψει,είπε ο Δημήτρης.-Ακριβώς,είπε ο Ερρίκος.-Εσείς τώρα πώς ενεργείτε?ρώτησε η Άννα.-Συνεργάζομαι με δυο δικηγόρους,συναδέλφους από την Σκωτία.-Σε τι θα βοηθήσουν οι Σκωτσέζοι συνάδελφοι σας?-Θα βρουν και θα επιβεβαιώσουν ότι στα δέκα χρόνια από το 1939 μέχρι και το 1949 δούλεψε κανονικά.-Είναι εύκολο να βρεθούν τα δεδουλευμένα χρόνια?-Σχετικά είναι εύκολο,Δημήτρη,γιατί ο πελάτης μου "χτυπούσε κάρτα" καθημερινά.-Οι Δικηγόροι στην Σκωτία ψάχνουν τώρα να βρουν τις κάρτες του πελάτη σας.-Ακριβώς,Δημήτρη,είπε ο Ερρίκος.-Και είναι οι κάρτες 10 χρόνων,ρώτησε η Άννα.-Ναι,Άννα,είπε ο Ερρίκος.-Είναι πολύ ωραία υπόθεση,είπε ο Δημήτρης,έχει πολύ ενδιαφέρον.-Η υπόθεση,παιδιά,βρίσκεται σε μια καλή σειρά και είμαι αισιόδοξος για την καλή έκβαση της.Είμαι απόλυτα πεπεισμένος,ότι ο πελάτης μου θα βρει το δίκιο του,είπε ο Ερρίκος.Όμως εσείς παιδιά πηγαίνετε να κάνετε την βόλτα σας,όσο έχετε καιρό γιατί σε μερικές ημέρες οι ώρες της μελέτης και οι ανελλιπώς παρακολουθήσεις στο Πανεπιστήμιο δεν θα σας αφήνουν καθόλου ελεύθερο χρόνο.-Helga,εσύ κορίτσι μου,τι θα κάνεις? Θέλεις να περπατήσεις με τα παιδιά? -Ναι,Helga,έλα μαζί μας.Θα χαρούμε πολύ να σε έχουμε παρέα που γνωρίζεις την πόλη καλύτερα από ότι εμείς.-Ευχαριστώ πολύ,παιδιά,θέλω πολύ να περπατήσουμε μαζί και να θαυμάσουμε την πόλη,αλλά έχω κι εγώ πολύ δουλειά στο γραφείο μου.Οργανώνω τώρα ένα πρακτορείο μοντέλλων.Την Άνοιξη χρειάζομαι αρκετές κοπέλες για την επίδειξη των εποχιακών ενδυμάτων.Η ζήτηση,όπως είδες Άννα,είναι μεγάλη και δεν μπορώ να καθυστερώ,ο καιρός περνάει γρήγορα.-Καλά,όπως θέλετε, θα περπατήσουμε μόνοι μας,είπε ο Δημήτρης.-Έτσι είναι καλύτερα,είπε η Helga.Καθώς θα απολαμβάνετε τις ομορφιές της πόλης μας,θα απολαύσετε και την συντροφιά ο ένας του άλλου.-Αουφίντερζεν μέχρι το δείπνο,είπε ο Δημήτρης.Η Νίνα, λίγο πριν αναχωρήσουν για την βόλτα τους στην πόλη,είπε στον Δημήτρη.-Κύριε Δημήτρη,το μεσημέρι το μενού προβλέπει Λουκάνικα ψητά με σαλάτα Λάχανο.-Ω! Νίνα,σ'ευχαριστώ,το μεσημέρι δεν θα φάμε μαζί.-Στο Δείπνο,κύριε Δημήτρη,θα έχουμε Σούπα Χοιρινό με Σέλινο.Είναι όλα από το κτήμα.Ειδοποίησε ο κύριος Όττο,ο αδελφός της Helga και ο Τόμας πηγαίνει στο σταθμό να παραλάβει το δέμα.-Με το τραίνο στέλνουν το δέμα?ρώτησε ο Δημήτρης.-Μάλιστα απάντησε η Νίνα,με το τραίνο.-Νίνα,θα είμαστε μαζί σας για τον δείπνο.Αουφίντερζεν.-Αουφίντερζεν Δημήτρη.Αουφίντερζεν Άννα,χαιρέτησε και η Νίνα.Βγήκαν στο δρόμο η κίνηση ήταν αρκετή.Οι άνθρωποι πήγαιναν στην βόλτα τους και άλλοι στην αγορά για τα καθημερινά ψώνια τους.Η Άννα είχε διάθεση να πειράξει τον Δημήτρη και σε αυτό επιδιδόταν κάθε φορά που έβγαιναν για να περπατήσουν στην πόλη.-Γιατί ρώτησες,Δημήτρη μου,πώς στέλνουν το δέμα?-Άννα μου,δεν ξέρω ακριβώς πού βρίσκεται το κτήμα της Helga και αν θυμάσαι,ο Ερρίκος είπε ότι κάποια μέρα θα το επισκεφθούμε.Ήθελα να πληροφορηθώ με τι μεταφορικό μέσον πηγαίνουν εκεί,κακό είναι?-Δημήτρη μου,κοίταξε με καχυποψία και πειραχτικά, είπε η Άννα στον Δημήτρη.Μη μου πεις!Φοβάσαι το αεροπλάνο!-Μα τι λες τώρα,καλό μου κορίτσι.Όχι!Καθόλου!