Το Ποίημα του Σαββατόβραδου. Ήρθες! απ'την απέραντη καινούρια πολιτεία,που ήσουν ταγμένος.Ήρθες! και τα μάτια σου,ω!αυτά τα μάτια τα φωτεινά,είχαν χαθεί και μόνιμα στο βλέμμα τους είχε εγκατασταθεί η απορία και η σκληρότητα από την φρίκη των πραγμάτων που έβλεπαν γύρω τους.Ήρθες! με τα χέρια σου γεμάτα κάλους από τα σκληρά χτυπήματα της ζωής και της μοίρας μαζί.Ήρθες! με το εγώ σου ποδοπατημένο.Ήρθες! με μια αδιαφορία πρωτόγνωρη σε σένα.Ο νέος τρόπος ζωής στην απέραντη καινούρια πολιτεία,όλα τα μεταμόρφωσε.Πνεύμα και σώμα γρανιτένιο.Μόνο ο αισθησιασμός δεν χάθηκε.Ήρθες! κι αναπαμό δεν είχε η ψυχή σου.Να φύγεις ήθελες.Την σκληρή πραγματικότητα είχες συνηθίσει.Στα ήρεμα να ζήσεις δεν μπορούσες πια.Κι έφυγες ξανά για την απέραντη καινούρια πολιτεία.Εκεί σε καλούσε η μοίρα σου.Εκεί ήταν ο σκοπός σου.-