Η  θέση της διανόησης στην Οικονομική και Κοινωνική ανάπτυξη στους Νεότερους Χρόνους Η πληθυσμιακή θεωρία  του Μάλθους.Η πραγματικότητα όμως της παρούσας κατάστασης δεν έδειχνε να δικαιώνει την αισιοδοξία του Άνταμ Σμιθ ως προς τις ευεργετικές επιπτώσεις,που φαινόταν να έχουν  οι φυσικοί νόμοι έτσι όπως λειτουργούσαν. Λίγες δεκαετίες  αργότερα ο Μάλθους (1766- 1834 ) αντέταξε στην αισιοδοξία του Σμιθ την δική του πλήρη απαισιόδοξη ερμηνεία της επικρατούσας κατάστασης.Στηρίχθηκε η δική του ερμηνεία στις παρατηρήσεις του Σμιθ περί του πληθυσμού. Ο Mάλθους εδημοσίευσε το έτος 1798 ως ανώνυμος το "Δοκίμιον επί των αρχών του πληθυμού"Essay on the Principies of Population",το οποίο προκάλεσε έντονες αντιδράσεις που  οδήγησαν τον συγγραφέα να επεξεργαστεί περισσότερο την επιχειρηματολογία του και να συγκεντρώσει περισσότερα στοιχεία για να την υποστηρίξει.Ο Μάλθους το 1804 επαναδημοσίευσε το Δοκίμιον του με τη νέα του μορφή βάζοντας και το όνομα του,επωνύμως. Κατά τη διάρκεια του βίου του ακολούθησαν και άλλες εκδόσεις, στις οποίες τοποθετεί τις ιδέες του. Κατά τον Μάλθους η φυσική ιστορία του ανθρώπου δεν διέπεται  από αγαθοποιές δυνάμεις.Σκληρή και αμείλικτη πάλη επιβίωσης διέπει την τύχη του ανθρώπου και οι πληθυσμοί εξωντωνόταν  σε ορισμένα χρονικά διαστήματα από τους λιμούς,τις επιδημίες και τους πολέμους. Ο Μάλθους αναφέρει ότι η αύξηση του πληθυσμού επέρχεται  με γεωμετρική πρόοδο,ενώ τα μέσα για τη συντήρηση του πληθυσμού πολλαπλασιάζονται με αριθμητική πρόοδο και ότι κάθε  αύξηση των ποσοτήτων των τροφίμων που διατίθενται οδηγεί σε ακόμα μεγαλύτερη αύξηση στον αριθμό των εργατών. Συνεπώς οι μισθοί δεν μπορούν  να αυξηθούν παραμένουν  στο επίπεδο συντήρησης. Αυτός ήταν ο " σιδηρούς νόμος των μισθών",όπως ονομάστηκε,ο οποίος οδήγησε τον  Σκωτσέζο Τόμας Καρλάϊν ( 4 Δεκεμβρίου 1795- 5 Φεβρουαρίου 1881 Φιλόσοφο,σατιρικό συγγραφέα,δοκιμιογράφο,ιστορικό),να αποκαλέσει την οικονομία επιστήμη της απελπισίας " ζοφερή επιστήμη".Ο Μάλθους θεώρησε ως κατάλληλα μέτρα για τη θεραπεία της οικονομίας;  Tον περιορισμό των γεννήσεων. Την αποφυγή του γάμου σε νεαρή ηλικία.Την αυτοσυγκράτηση.Την επιβολή σε κάθε οικογένεια ως υποχρέωση να αποκτά τόσα παιδιά όσα μπορεί να διαθρέψει. Τόνιζε ο  Μάλθους ότι  ήταν ανάγκη τα πεπαιδευμένα μέλη της κοινωνίας να ενσταλάξουν τις ηθικές αυτές αρχές στους πτωχότερους. Έλεγε ο Μάλθους  οι φιλάνθρωποι να μη βοηθούν όσους δυστυχούσαν, επειδή παραβίασαν το νόμο περί του πληθυσμού και ότι ήταν ανάγκη να βοηθούν τους ανθρώπους εκείνους που περιέπεσαν σε ένδεια από απρόβλεπτες συνθήκες. Στους αγανακτισμένους,οι οποίοι ήσαν κατά του δόγματος αυτού, χριστιανούς  ιερωμένους που υπεστήριζαν ότι έτσι αμφισβητείται το πανάγαθον του Θεού, ο Μάλθους απαντούσε ότι απλά ήταν υπέρ των  αρχών  που διέπουν την εγκράτεια,όπως και με τις αρχές που ισχύουν για την τροφή και το ποτό χωρίς αυτό να θεωρείται ότι είναι αντίθετο προς τον πανάγαθο Θεό. Ο Μάλθους ασχολήθηκε και με άλλες απόψεις της οικονομικής θεωρίας. Διετύπωσε το νόμο της μειωμένης απόδοσης της γης.Ο νόμος  αυτός προτείνει την αυξανόμενη χρήση εργασίας και λιπασμάτων για την καλλιέργεια  σε ένα τεμάχιο γης που οδηγεί σε σταθερή αύξηση της μείωσης της παραγωγικής απόδοσης κατά στρέμμα έως ότου φτάσει σε ένα δεδομένο σημείο που θα σταματήσει τελείως η απόδοση του στρέμματος. Ο νόμος  αυτός εφαρμόστηκε από κατοπινούς οικονομολόγους σε άλλες μορφές παραγωγής όχι όμως στη γεωργία. Η πληθυσμιακή θεωρία του Μάλθους βοήθησε τους εργοδότες της εποχής εκείνης να αρνηθούν κάθε υποχρέωση ενίσχυσης στους  δυστυχούντες εργάτες  των και με αυτό τον τρόπο να αντιμετωπίσουν τις κατηγορίες των μεταρρυθμιστών.