Ξημερώνει Παρασκευή.Καλημέρα! Πού να πάμε σήμερα? Να μην πάμε πουθενά. Να μην εκδράμουμε σήμερα στην ενδοχώρα  για να βρούμε ζυμωτό ψωμί σε ξυλόφουρνο.Να καθίσουμε στο σπίτι και να ασχοληθούμε εμείς με την παρασκευή ψωμιού από τα χεράκια μας ετοιμασμένο,να μας πουν και "χρυσοχέρες".Το ψωμί είναι η βασική διατροφή του ανθρώπου από τους αρχαιοτάτους χρόνους.Το σιτάρι,το κριθάρι,το κεχρί και άλλα δημητριακά που χρειάζονται για να ετοιμάσουμε  ψωμί, υπήρχαν από τότε.  Είναι τα δημητριακά, που προστάτευε την καλλιέργεια και την παραγωγή τους, η Θεά των αρχαίων προγόνων μας,η Θεά Δήμητρα,η Θεά της βλάστησης, της γονιμότητας,της καλλιέργειας,της γεωργίας.Οι Αρχαίοι Έλληνες αγαπούσαν πολύ το ψωμί.Στην αρχαία Αθήνα υπήρχαν πολλοί  φούρνοι,όπως και τώρα, που παρασκεύαζαν νόστιμα εδέσματα με ζυμάρι. Γινόταν μεγάλη χρήση και κατανάλωση ψωμιού από την αρχαία αυτή εποχή,γι αυτό και η εισαγωγή δημητριακών από άλλες χώρες.Εισήγαγαν δημητριακά κυρίως τη Σίκαλη από την Αίγυπτο.Το ψωμί με σίκαλη είναι αρκετά διαιτητικό,σε χορταίνει χωρίς να σε παχαίνει.Οι Αρχαίοι Αθηναίοι εισήγαγαν Δημητριακά,που προφανώς θα αντάλλασαν με τα σύκα που υπήρχαν άφθονα εκείνους τους αιώνες στην Αττική τόσα,ώστε να ευδοκιμεί το εξαγωγικό εμπόριο στο είδος αυτό του φρούτου,που δεν έλλειπε από το καλάθι της αρχαίας νοικοκυράς,όπως και τα σταφύλια. Οι αρχαίοι πρόγονοι μας παρασκεύαζαν αρκετά είδη ψωμιού, που ονόμαζαν ανάλογα με τον τρόπο που τα ετοίμαζαν ή τα έψηναν. Το γνωστότερο ψωμί της αρχαίας εποχής είναι η "Μάζα"  Πρώτη φορά αναφέρεται από τον Ησίοδο στα"Έργα και Ημέραι"Παρασκευάζεται από κριθάρι,λάδι,γάλα όχι τόσο συχνά, άλλες φορές  με νερό. Γνωρίζουμε τον " Ιπνίτη".Είναι το ψωμί που έψηναν σε ζεστές σκάφες. Τον " Εσχαρίτη".Είναι το ψωμί που έψηναν στη σχάρα.Τον "Κριβανίτη".Είναι το ψωμί με σιμιγδάλι. Ο " 'Οφυρος"είναι ένα γλυκό ψωμί που παρασκεύαζαν με μέλι.Ο "Ειρακίτης" ψωμί με σιτάρι αλεσμένο,όπως το πλιγούρι. Ο "Κυλλαστής" ένα υπόξινο κριθαρένιο ψωμί.  Το "Αυτόζυμο"ψωμί που  το ονόμαζαν έτσι οι αρχαίοι Έληνες,γιατί στο ζυμάρι δε πρόσθεταν προζύμι. Οι χριστιανοί το ονομάζουν "διαβολόψωμο",γιατί δεν παρασκευάζεται με τη διαδικασία που προβλέπει η χριστιανική εκκλησία με το προζύμι. Το ψωμί που ονόμαζαν "Υγεία'.Ήταν κρίθινο ψωμί,που πρόσφεραν στη θεά υπέρ υγείας.Πολύ συχνά το πρόσφεραν και στον Ασκληπιο,τον Θεό της ιατρικής για να θεραπεύσει τους ασθενείς.Το ψωμί έφερε παραστάσεις από σφραγίδες που έγραφαν ΥΓΕΙΑ ή ΖΩΗ ή και τα δύο μαζί. Αυτές  είναι μερικές από τις ονομασίες που έδιναν στα ψωμιά που παρασκεύαζαν οι αρχαίοι πρόγονοι μας. Εμείς τώρα να παρασκευάσουμε το δικό μας ψωμί. Αγοράζουμε τη μαγιά από το σούπερ μάρκετ,όπως και όλα τα άλλα υλικά ακόμα και το νερό,εμφιαλωμένο νερό,που είναι μια καλή επιλογή νερού,αν δε θέλουμε να χρησιμοποιήσουμε το νερό της βρύσης,που έχει γεύση απολυμαντικού,που κατά περιόδους προσθέτουν για την απολύμανση του. Επί τω έργω,λοιπόν. Σε ένα μικρό μπωλ βάζουμε την ξηρή μαγιά, ένα φακελλάκι,δύο κουταλιές αλεύρι, ένα κουταλάκι ζάχαρη ή μέλι και το νερό που έχουμε ελαφρά ζεστάνει τόσο,όσο να αντέχει να το αγγίξει η άκρη από το δάκτυλο μας,γιατί αλλιώς η μαγιά δε θα φουσκώσει.Ανακατεύουμε όλα τα υλικά να ενωθούν, σκεπάζουμετο μπωλ με ένα ζεστό πιάτο και περιμένουμε να φανούν οι φούσκες στην επιφάνεια του χυλού,που παρασκευάσαμε με τη μαγιά,το αλεύρι,το χλιαρό νερό και τη γλυκαντική ουσία.Σε ένα δεκάλεπτο είναι έτοιμο.Προσαρμόζουμε στο μίξερ τα κατάλληλα εξαρτήματα για το ζύμωμα,προσθέτουμε στο κάδο  ένα κιλό σιταρένιο αλεύρι ολικής αλέσεως,το χλιαρό νερό και μία κουταλιά λάδι.Βάζουμε το μίξερ στο 1 και αφίνουμε να αναδευτούν τα υλικά 5 λεπτά και προσθέτουμε  το χυλό της μαγιάς στο  χυλό με το αλεύρι και το χλιαρό νερό,που έχουμε στο μίξερ. Αναδεύουμε τώρα όλα τα υλικά μαζί.Προσθέτουμε και μια τσιμπιά γλυκάνισο,όχι αστεροειδή,είναι δηλητηριώδης.Γλυκάνισο που προέρχεται από τους σπόρους του μάραθου,που το άρωμα του προστατεύει από τη λιποθυμία,αν είμαστε ευσυγκίνητοι και επηρεαζόμαστε από  τα τόσα γεγονότα που συμβαίνουν ξαφνικά. Συνεχίζουμε να αναδεύουμε το ζυμάρι και όταν δεν κολλάει στο χέρι μας είναι έτοιμο .  Πατάμε το κουμπί να ανεβούν τα εξαρτήματα και πέρνουμε το ζυμάρι μας από τον κάδο.Το ζυμάρι δεν χρειάζεται άλλο ζύμωμα.Θέλει τώρα να του δώσουμε σχήμα,στρογγυλό ή παραλληλόγραμμο,ανάλογο με το σχήμα του ταψιού μας.Αλευρώνουμε μία επιφάνεια και εκεί επάνω σχηματίζουμε το ψωμί μας στρογγυλό ή παραλληλόγραμμο  ή και τα δύο. Λαδώνουμε τα ταψιά  μας,λιχνίζουμε λίγο αλεύρι για να  πιει το περίσσιο λάδι και τοποθετούμε το ζυμάρι μας. Κουνώντας το λίγο πέρα δώθε το ζυμάρι θα πάρει το σχήμα του ταψιού.Το σκεπάζουμε με τραπεζομάνδηλο  διπλωμένο πολλές φορές ή με καθαρές πετσέτες κουζίνας και το αφίνουμε να φουσκώσει,να διπλασιαστεί σε μέγεθος. Σε 1 ώρα θα είναι έτοιμο.Το ξεσκεπάζουμε, το ζυμώνουμε άπαλά άλλη μία φορά με τα χέρια  και το ξαναβάζουμε στο ταψί ή στα ταψιά.Το ψήνουμε στη μεσαία θέση σε προθερμασμένο φούρνο στος 175 βαθμούς περίπου μία ώρα.Το αφήνουμε να γίνει χλιαρό για να μη μας κάψει τα χέρια,το χτυπάμε  από κάτω  με τις αρθρώσεις των δακτύλων μας  και αν ακουστεί  ένας κούφιος ήχος  το ψωμί μας είναι ψημένο και τότε παίρνουμε ένα πινέλο το βουτάμε σε λίγο νερό,όπου έχουμε διαλύσει λίγη ζαχαρίτσα ή λίγο μέλι και  περνάμε το πάνω μέρος του ψωμιού μας που  αφήνουμε να στεγνώσει με τη ζέστη του ψωμιού. Περιμένουμε να γίνει πιο χλιαρό  και είναι έτοιμο να το δοκιμάσουμε στο πρωίνό,και στο μεσημεριανό γεύμα μας.Η γιαγιά μου από εκεί ψηλά θα χαρεί,που δε λερώνω,όπως όταν ήμουν μικρή,τα χέρια μου με ζυμάρια. Φαντάζομαι το ίδιο και η δική σας γιαγιά.Όλες οι γιαγιάδες χαίρονται να βλέπουν τα εγγόνια τους να μην παιδεύονται με τα χέρια τόσες ώρες  για να παρασκευάσουν ψωμί, όπως παιδεύονταν εκείνες.Η γιαγιά μου συνήθιζε να λέει: Κάθε νέα γενιά  καλύτερη από  την προηγούμενη.