Aγαπημένοι μου  μαθητές και μαθήτριες όλων των ηλικιών
Συνεχίζουμε σήμερα το μάθημα της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματικής
Να μιλήσουμε για τα  τ ε λ ι κ ά  σ ύ μ φ ω ν α  και τις μεταβολές που αυτά υφίστανται.
Τα τελικά σύμφωνα  των λέξεων διέπονται από κάποιους  κανόνες, κάποιους νόμους που και αυτά διέπονται που πρέπει να γνωρίζουμε  καθώς  και αυτά υπάγονται στην  Αρχαία  Γραμματική.
1) Όλες οι λέξεις της Ελληνικής Γλώσσας  καταλήγουν μόνο στα σύμφωνα  ν, ρ, σ (ς)  εκτός  από τα φωνήεντα  και στις ενώσεις του  σ  σε  ξ, και ψ ( σ+ κ=ξ , σ+π= ψ ).
Άλλο σύμφωνο που προς στιγμήν βρέθηκε στο τέλος της λέξεως,εξέπεσε  Έτσι  εξέπεσε το  τ  στο  τέλος  της λέξης   σώμα, που ήταν   σώματ,  όπως αποδεικνύει η γενική   σώματ-ος.
Με τον ίδιο τρόπο  εξέπεσε  το τελικό σύμφωνο  τ  στη λέξη  γάλα γενική  γάλακτ-ος
Στη  λέξη   παις η  κλητική  είναι  παι  αντί  παιδ  από την γενική  παιδ-ός.
Όταν  βρέθηκαν στο τέλος της λέξεως  φωνήεντα  αυτά εξέπεσαν.Να  φέρουμε  ένα παράδειγμα  και να προσέξουμε πώς εξέπεσε το  τ   στην αρχαία λέξη  έφυ < ε -φυ -τ Στη  λέξη  έφερε  αντί έ-φερε-τ < στα ιαπετικά e-phere-t  και στα σανσκριτικά  a-pha-ra-t.
Στη λέξη  μέλι <μέλιτ, όπως δείχνει η γενική  μέλιτ-ος
Η λέξη  φέρον <φέροντ γενική φέροντ-ος.
Η κλητική  γέρον < γέροντ  είναι από την γενική γέρον-τος.
Επίσης  ε ξ έ π ε σ ε  το τ ε λ ι κ ό   ό ( με δασεία και οξεία )  στη λέξη  έστω( με ψιλή οξεία πάνω στο ε ) < έστωδ, αρχαία λατινικά  estod.
Η λέξη   άλλο <  η λατινική aliud
H λέξη  τι <τιδ, η λατινική  quid.
E ξ έ π ε σ ε   το τελικό  κ :  ω( με ψιλή και περισπωμένη ) γύναι  αντί γυναίκ  από τη γενική - γυναικός.
Ε ξ έ π ε σ ε  και το τελικό  κτ : ω( ψιλή και περισπωμένη) άνα ( ψιλή και οξεία ) αντί άνακτ  γενική  άνακτ-ος.
Η  λέξη  το  γάλα <γάλακτ από την γενική γάλακτ-ος.
 Εξαίρεση  φαινομενική αποτελούν  η άρνηση  ο υ κ  προ  φωνήεντος   και η πρόθεση   ε κ. Το  ο υ κ
προήλθε από το ομηρικό  ο υ κ ί.
Η πρόθεση  ε κ  προήλθε  από την λέξη  ε ξ  προ φωνήεντος
Και στις δύο περιπτώσεις το  κ  διατηρήθηκε λόγω της στενής  συνεκφοράς  αυτών των μικρών λέξεων με την επόμενη λέξη.
Η μοναδική  εξαίρεση που παρουσιάζουν  οι μικρές αυτές λέξεις  ο υ κ  και  ε κ,  ερμηνεύεται  από το ότι  οι άτονες αυτές λεξούλες  συνάπτονται πολύ στενά με την εκάστοτε επόμενη λέξη, ώστε  δίνουν την εντύπωση ότι  το τελικό  κ  δεν αποτελεί κατάληξη,αλλά  ευρίσκεται  κατά  κάποιον τρόπον  εν μέσω λέξεως, όπως   το  σύνθετο  ο υ κ έ τ ι - ουκ( με ψιλή )  έτι.
ο υ κ έ τ ι = όχι  ακόμη
ε τ ι= ακόμη