Μέγας Ναπολέων ο Α'.Συνέχεια.
Ο Μέγας Ναπολέων αφίχθη στο Παρίσι στις 18 Δεκεμβρίου και αμέσως προέβη στην οργάνωση νέου στρατού. γιατί υπήρχε μεγάλη έλλειψη αξιωματικών και οι στρατηγοί υπέφεραν από πολεμική κόπωση,ενώ ο ίδιος αισθανόταν ότι είχε επεκταθεί υπερβολικά,αναλαμβάνοντας πολλές υποχρεώσεις από την Ισπανία μέχρι την Πολωνία καθώς και την φρούρηση πολυαρίθμων οχυρών. Οι νίκες που πέτυχε στο Λύτσεν στις 2 Μαϊου του 1813 και στο Μπάουτσεν στις 21 Μαϊου και οι διαπραγματεύσεις ειρήνης δεν απέδωσαν κανένα αποτέλεσμα. Μετά την υποχώρηση κατά την μάχη της Λειψίας στις 16-19 Οκτωβρίου,ο Ναπολέων υπεχρεώθη όπως αναδιπλωθεί εντεύθεν του Ρήνου.Οι Σύμμαχοι εκμεταλλεύτηκαν την πλεονεκτική των θέσιν κατά τους πρώτους μήνες του 1814 και εισέβαλαν στην Γαλλία. Ο Ναπολέων επέδειξε κατ αυτήν την εκστρατείαν,ακόμη για άλλη μία φορά την μεγαλοφυή τακτική του. Εσύντριψε τις συμμαχικές φάλαγγες, του Μονμυράϊγ,του Σαμπομπέρ,την μίαν κατόπιν της άλλης,οι οποίες κατευθύνοντο όλες μαζί προς το Παρίσι στις 10-11 Φεβρουαρίου του 1814. Η ανατροπή της τύχης ήταν αναπόφευκτος καθ όσον ο συσχετισμός των δυνάμεων έκλινε προς το μέρος των Συμμάχων αναπότρεπτα.Στις 22 Μαρτίου η αγγλική κυβέρνηυση ανακοίνωσε ότι ουδέποτε θα προήρχετο σε διαπραγματεύσεις με τον Ναπολέοντα. Οχτώ ημέρες αργότερα οι Σύμμαχοι εισήρχοντο στο Παρίσι. Στις 6 Απριλίου ο Ναπολέων συμφώνησε να παραιτηθεί άνευ όρων. Είναι γνωστό με βεβαιότητα,ότι μετά την δημοσίευση το 1933 του βιβλίου "Τα απομνημονεύματα του Κολαιντούρ",ο Ναπολέων προσπάθησε να θέσει τέρμα στην ζωήν του με δηλητήριο στις 12 Απριλίου το βράδυ.Προσπάθησε δεν έθεσε έτσι στις 20 Απριλίου αποχαιρέτησε το στράτευμα του στο Φονταινεμπλό.Οι Σύμμαχοι παρεχώρησαν στον Ναπολέοντα την κυριαρχίαν της νήσου Έλβας. Όταν μετέβαινε προς νότον για να επιβιβασθεί στο πλοίο που επρόκειτο να τον μετέφερει,συνάντησε εχθρικές εκδηλώσεις και υπεχρεώθη να μεταμφιεσθεί σε Αυστριακό αξιωματικό. Μόλις όμως έφθασε στην Έλβα επανήλθε η παλιά ζωτικότητα του και επιδόθηκε με ενάργεια στην αναδιοργάνωση της διοίκησης της νήσου. Ήλθαν στην νήσο Έλβα να τον επισκεφθούν η μητέρα του,η αδελφή του Παυλίνα και η Μαρία Βαλέφσκα με τον υιόν τους. Η σύζυγος του Μαρία-Λουϊζα αρνήθηκε να τον επισκεφθεί. Ο Ναπολέων είχε συναντήσει την σύζυγον του με τον υιόν τους στις 24 Ιανουαρίου του 1814 για τελευταία φορά. Ο Ναπολέων είχε πληροφορηθεί τον αναβρασμό και την δυσαρέσκεια που επικρατούσε στην Γαλλία. και απεφάσισε να δραπετέυσει από την Έλβα την 1 Μαρτίου 1815.Απεβιβάσθη στην Γαλλία πλησίον της Αντίμπ.Έτσι άρχισε η σύντομη περπέτεια,η οποία έμεινε γνωστή στην ιστορία ως Εκατόν Ημέραι. Η διαδρομή μέχρι το Παρίσι περνώντας την οδό των Άλπεων και της Γρενόλβης υπήρξε αληθινός θρίαμβος.Ο Ναπολέων από όπου περνούσε γινόταν δεκτός με ενθουσιασμό.Η κυβέρνηση του Λουδοβίκου ΙΗ είχε εξαφανισθεί.Ο Ναπολέων προσπάθησε να εμφανισθεί ως ένας συνεχιστής της επαναστάσεως φιλελεύθερος. και ως ένας ηγεμόνας ειρηνόφιλος. Η Ευρώπη όμως παρέμενε άκαμπτη και δεν ήταν δυνατόν να λησμονήσει την δεκαετία του τρόμου.Ο πόλεμος για μία φορά ακόμα ήταν επιβεβλημένος.
Ο Ναπολέων εισέβαλε στο Βέλγιο. Περίμενε ελπίζοντας ότι θα κατανικούσε τα αγγλοπρωσσικά στρατεύματα.Επί αρκετές ημέρες βρέθηκε αντιμέτωπος με αψιμαχίες,με ασήμαντες μάχες,μέχρις ότου ήλθε σε επαφή με τον Ουέλλιγκτον στο Μον Σαι Ζαν πλησίον του Βατερλώ.Εκεί αντελήφθη ότι δεν μπορούσε να δισπάσει τις αγγλικές γραμμές. Όταν έφθασαν οι ενισχύσεις από την Πρωσσία,τα γαλλικά στρατεύματα διεσπάσθησαν και μέχρι να φθάσουν στην Λών στις 18 Ιουνίου,δεν πέτυχαν την εκ νέου οργάνωση των. Ο Ναπολέων μετά την ήττα του έσπευσε στο Παρίσι Δεν ήταν δυνατή όμως η εξασφάλιση περαιτέρω αντίστασις και έτσι παραιτήθηκε υπέρ του υιού του. Αυτή η πρόταση αγνοήθηκε και έτσι στις 8 Ιουλίου ο Λουδοβίκος ΙΗ εισήρχετο εκ νέου στο Παρίσι. Ο Ναπολέων αναγκάστηκε να τεθεί υπό την προστασία των ασπόνδων εχθρών του.Επιβιβάστηκε στο βρεταννικό πολεμικό πλοίο "Βελλερεφόντης",όπου έγραφε στον αντιβασιλέα: "Έρχομαι ως άλλος Θεμιστοκλής να αιτήσω μίαν θέσιν παρά την εστίαν του βρεταννικού λαού". Έτσι απεφάσισαν την εξορίαν του στην Αγίαν Ελένη ,όπου και θα παρέμενε υπό επιτήρησιν μέχρις ότου τελειώσει τον βίον του. Εκεί στο νησί Αγία Ελένη τέθηκε υπό την επίβλεψη του Χάντσον Λόου. Περνούσε τον χρόνο του περιγράφοντας στους άνδρες της ακολουθίας του,οι οποίοι ήσαν ο κόμις Μπερτάν,ο κόμις Μαντολόν,ο βαρώνος Γκουρντώ,ο κόμις ντε Λα Καζ και ο προσωπικός θαλαμηπόλος του Λα Καζ ο Μαρσάν. Περιέγραφε επεισόδια από τη ζωή του.Συνέγραφε τα "Απομνημονεύματά" του και γενικά οικοδομούσε τον ναπολεόντειο θρύλο.Από το τέλος του 1819 υπέφερε από μια πάθηση του στομάχου,ένα πιθανό έλκος, από το οποίο και απεβίωσς στις 5 Μαϊου 1821.
Οι καταπληκτικές περιπέτειες που έζησε δημιούργησαν τον ναπολεόντειο θρύλο εις τον οποίον εμφανίζεται υπέρμαχος του εθνικισμού και του φιλελευθερισμού και ως αρχιτέκτων των ηνωμένων πολιτειών της Ευρώπης.Οι άθλοι του οι στρατιωτικοί περιέβαλαν τον Ναπολέοντα με μια αίγλη,η οποία τον κατέστησε αντικείμενο βαθύτατης λατρείας για τις επερχόμενες γενεές,η οποία βρήκε την έκφραση της το 1840 οπότε έγινε θριαμβευτικά η μετακομιδή των οστών του.Εις αυτά τα αισθήματα που έτρεφαν για τον Ναπολέοντα οφείλεται η εκπληκτική επιτυχία του ανεψιού του Ναπολέοντα Γ' στο δημοψήφισμα του 1851.Η μετακομιδή των οστών του Ναπολέοντα Α' από την Αγία Ελένη το έτος 1840 προεκάλεσε άνοδο της δημοτικότητας του Ναπολέοντα. Ο ανεψιός του Ναπολέοντας Γ' θέλησε να εκμεταλλευτεί αυτήν την δημοτικότητα του θείου του Ναπολέοντα Α' έτσι οργάνωσε μία νέα εξέγερση στην Βουλώνη στις 5 Αυγούστου,η οποία εγνώρισε αξιοθρήνητη αποτυχία. Καταδικάστηκε σε εισόβια κάθειρξη.Παρέμεινε επί έξη χρόνια έγκλειστος στο φρούριο Αm στην Πικαρδία.Eκεί μελετούσε ευρύτατα και συνέγραφε. Τα "Ιστορικά αποσπάσματα" Fragments historiques 1844 και " Η εξάλειψις της ενδείας" l' extinction du pauperisme 1844.Στις 25 Μαϊου 1846 κατώρθωσε να δραπετεύσει και να μεταβεί στο Λονδίνο,όπου παέμεινε μέχρι την έναρξη της επανάστασης του 1848,οπότε τρεις μέρες μετά επέστρεψε στη Γαλλία,όπου εξελέγη βουλευτής.Έσπευσε όμως να υποβάλλει την παραίτηση του,γιατί ακόμη υπέκειτο στις διατάξεις του νόμου περί εκτοπισμού των Βοναπαρτών.Ο Λουδοβίκος Ναπολέων έλαβε το όνομα Ναπολέων Γ' καθ όσον ο υιός του Ναπολέοντα Α΄,βασιλιάς της Ρώμης,είχε αναγνωριστεί, έστω και μία μέρα,τυπικά ως Ναπολέων Β'.
Ο Ναπολέων εισέβαλε στο Βέλγιο. Περίμενε ελπίζοντας ότι θα κατανικούσε τα αγγλοπρωσσικά στρατεύματα.Επί αρκετές ημέρες βρέθηκε αντιμέτωπος με αψιμαχίες,με ασήμαντες μάχες,μέχρις ότου ήλθε σε επαφή με τον Ουέλλιγκτον στο Μον Σαι Ζαν πλησίον του Βατερλώ.Εκεί αντελήφθη ότι δεν μπορούσε να δισπάσει τις αγγλικές γραμμές. Όταν έφθασαν οι ενισχύσεις από την Πρωσσία,τα γαλλικά στρατεύματα διεσπάσθησαν και μέχρι να φθάσουν στην Λών στις 18 Ιουνίου,δεν πέτυχαν την εκ νέου οργάνωση των. Ο Ναπολέων μετά την ήττα του έσπευσε στο Παρίσι Δεν ήταν δυνατή όμως η εξασφάλιση περαιτέρω αντίστασις και έτσι παραιτήθηκε υπέρ του υιού του. Αυτή η πρόταση αγνοήθηκε και έτσι στις 8 Ιουλίου ο Λουδοβίκος ΙΗ εισήρχετο εκ νέου στο Παρίσι. Ο Ναπολέων αναγκάστηκε να τεθεί υπό την προστασία των ασπόνδων εχθρών του.Επιβιβάστηκε στο βρεταννικό πολεμικό πλοίο "Βελλερεφόντης",όπου έγραφε στον αντιβασιλέα: "Έρχομαι ως άλλος Θεμιστοκλής να αιτήσω μίαν θέσιν παρά την εστίαν του βρεταννικού λαού". Έτσι απεφάσισαν την εξορίαν του στην Αγίαν Ελένη ,όπου και θα παρέμενε υπό επιτήρησιν μέχρις ότου τελειώσει τον βίον του. Εκεί στο νησί Αγία Ελένη τέθηκε υπό την επίβλεψη του Χάντσον Λόου. Περνούσε τον χρόνο του περιγράφοντας στους άνδρες της ακολουθίας του,οι οποίοι ήσαν ο κόμις Μπερτάν,ο κόμις Μαντολόν,ο βαρώνος Γκουρντώ,ο κόμις ντε Λα Καζ και ο προσωπικός θαλαμηπόλος του Λα Καζ ο Μαρσάν. Περιέγραφε επεισόδια από τη ζωή του.Συνέγραφε τα "Απομνημονεύματά" του και γενικά οικοδομούσε τον ναπολεόντειο θρύλο.Από το τέλος του 1819 υπέφερε από μια πάθηση του στομάχου,ένα πιθανό έλκος, από το οποίο και απεβίωσς στις 5 Μαϊου 1821.
Οι καταπληκτικές περιπέτειες που έζησε δημιούργησαν τον ναπολεόντειο θρύλο εις τον οποίον εμφανίζεται υπέρμαχος του εθνικισμού και του φιλελευθερισμού και ως αρχιτέκτων των ηνωμένων πολιτειών της Ευρώπης.Οι άθλοι του οι στρατιωτικοί περιέβαλαν τον Ναπολέοντα με μια αίγλη,η οποία τον κατέστησε αντικείμενο βαθύτατης λατρείας για τις επερχόμενες γενεές,η οποία βρήκε την έκφραση της το 1840 οπότε έγινε θριαμβευτικά η μετακομιδή των οστών του.Εις αυτά τα αισθήματα που έτρεφαν για τον Ναπολέοντα οφείλεται η εκπληκτική επιτυχία του ανεψιού του Ναπολέοντα Γ' στο δημοψήφισμα του 1851.Η μετακομιδή των οστών του Ναπολέοντα Α' από την Αγία Ελένη το έτος 1840 προεκάλεσε άνοδο της δημοτικότητας του Ναπολέοντα. Ο ανεψιός του Ναπολέοντας Γ' θέλησε να εκμεταλλευτεί αυτήν την δημοτικότητα του θείου του Ναπολέοντα Α' έτσι οργάνωσε μία νέα εξέγερση στην Βουλώνη στις 5 Αυγούστου,η οποία εγνώρισε αξιοθρήνητη αποτυχία. Καταδικάστηκε σε εισόβια κάθειρξη.Παρέμεινε επί έξη χρόνια έγκλειστος στο φρούριο Αm στην Πικαρδία.Eκεί μελετούσε ευρύτατα και συνέγραφε. Τα "Ιστορικά αποσπάσματα" Fragments historiques 1844 και " Η εξάλειψις της ενδείας" l' extinction du pauperisme 1844.Στις 25 Μαϊου 1846 κατώρθωσε να δραπετεύσει και να μεταβεί στο Λονδίνο,όπου παέμεινε μέχρι την έναρξη της επανάστασης του 1848,οπότε τρεις μέρες μετά επέστρεψε στη Γαλλία,όπου εξελέγη βουλευτής.Έσπευσε όμως να υποβάλλει την παραίτηση του,γιατί ακόμη υπέκειτο στις διατάξεις του νόμου περί εκτοπισμού των Βοναπαρτών.Ο Λουδοβίκος Ναπολέων έλαβε το όνομα Ναπολέων Γ' καθ όσον ο υιός του Ναπολέοντα Α΄,βασιλιάς της Ρώμης,είχε αναγνωριστεί, έστω και μία μέρα,τυπικά ως Ναπολέων Β'.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
-Εdouard Driault: "Napoleon et l' Europe".Παρίσι 1910-1927.
-Edouard Driault: " La vrai Napoleon".Παρίσι 1928.
-Edouard Driault: "La vie filgurante de Napoleon".Παρίσι 1930.
-Frederic Masson: "Napoleon et sa famille".Παρίσι 1987-1919.
-Frederic Masson: "Napoleon et sa famille".Παρίσι 1987-1919.
-Friedrich Max Kircheisen: " Napoleon". Μέα Υόρκη 1932.
-Armand Augustin Louis de Caulaincourt: "Memoires". Παρίσι 1943.
-Georges Lefebvre: "Napoleon". Παρίσι 1947.
-Louis Joseph Marchand : "Memoires" Παρίσι 1952.-Georges Lefebvre: "Napoleon". Παρίσι 1947.
-James MatthewThompson: "Νapoleon Bonaparte. His Rise and Fall".Οξφόρδη 1952.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου