Αγαπημένοι μου αναγνώστες μαθητές και μαθήτριες όλων των ηλικιών.
 Η συνέχεια  σήμερα της Λατινικής γραμματικής  αφορά  την  θεωρητική της  άποψη.
Αργότερα,στο επόμενο μάθημα, να προχωρήσουμε  στην πρακτική εφαρμογή της.
Η Λατινική  αποτελεί μέρος της γλωσσικής οικογένειας,η οποία ονομάζεται ινδοευρωπαϊκή.
Ελπίζω να έχετε διαβάσει  και άλλες φορές τον όρο "ινδοευρωπαϊκή" καθόσον  και η Αρχαία Ελληνική γλώσσα υπάγεται σε αυτήν την ομάδα.
Την  Λατινική γλώσσα  ομιλούσαν αρχικά στην Ρώμη και στις γύρω περιοχές της.
Αργότερα, με τις ρωμαϊκές κατακτήσεις,η γλώσσα διαδόθηκε στο μεγαλύτερο τμήμα της Αρχαίας Ευρώπης.
Σε όλη την Δυτική Ευρώπη η Λατινική γλώσσα  μεταδόθηκε κατά τον Μεσαίωνα .
Η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία κυρίως συνετέλεσε στην εξέλιξη και στην διάδοση της  σε όλη την Αρχαία Ευρώπη.
Με την έναρξη της πολιτικής και στρατιωτικής εξουσίας της Ρώμης σε όλη την Ιταλία και την περιοχή της Μεσογείου,τον 3ο πρό Χριστού αιώνα και πιο συγκεκριμένα από το 240-το 80 προ Χριστού.
Αυτά τα χρόνια του 3ου αιώνα π.Χ ήταν εμφανής η ελληνική επίδραση στους Ρωμαίους.
 Οι Ρωμαίοι όχι μόνο ήλθαν σε επαφή με τις  ελληνικές ιδέες και την ελληνική  φιλολογία αλλά ήλθαν σε επαφή εκ του σύνεγγυς με τους πολυαρίθμους εγγραμμάτους  μορφωμένους Έλληνες οι οποίοι έφθασαν στην Ρώμη ως δάσκαλοι,ως εργάτες,ως εργάτες της γης και ακόμη ως δούλοι.
Την  Ρωμαϊκή Σύγκλητο   ίδρυσε ο πρώτος οικιστής της Ρωμαϊκής δημοκρατίας ο Ρωμύλος.
Η  κυριαρχία της επί των πολιτικών υποθέσεων και ο χαρακτήρας των συζητήσεων της,καθώς και η επικράτηση των λαϊκών συνελεύσεων  σε ό,τι αφορά τους ρητορικούς λόγους,που εκφωνούνταν εκεί,εξασφάλισαν μίαν περίοπτη θέση στην ζωή και κατ επέκτασιν στην παιδεία.
Η ρητορική έφεσις ενισχύθηκε από το δίκαιο και την εφαρμογήν του και η ρητορική απετέλεσε τη βάση και το στήριγμα της ρωμαϊκής παιδείας σε όλη την διάρκεια των περιόδων της επικράτησης της.
Από τον Κικέρωνα γίνεται λόγος για έναν περίφημο λόγο,ο οποίος εκφωνήθηκε από τον Άππιο Κλαύδιο Καίκο το έτος 280 προ Χριστού.
Με αυτόν τον περίφημο λόγο ο ρήτωρ ζητεί  από την Σύγκλητο να αγνοήσει την προσφορά ειρήνης προς την Ρώμη εκ μέρους του βασιλέως της Ηπείρου Πύρρου.
 Οι πρακτικές αντιλήψεις καθόρισαν σε  μεγάλο μέρος τον χαρακτήρα και την μορφή της έκφρασης της φιλολογικής  αυτής  πρώτης περιόδου και η ποιότητα της γραμματείας προέκυψε από τις ανάγκες του λαού.
Έχει σημασία και η εισαγωγή κάποιας μορφής δράματος προς ικανοποίηση της φαντασίας των Ρωμαίων,ενώ οι γηγενείς παραδοσιακές αποκλίσεις  ικανοποιούν την πρακτική πλευρά της καθημερινής ζωής.