Καλώς ήλθατε αγαπημένοι μου μαθητές και μαθήτριες όλων των ηλικιών στην συνέχεια των μαθημάτων των Αρχαίων γλωσσών.
Στην προκειμένη περίπτωση στην συνέχεια της Λατινικής γραμματικής,στις συντακτικές και φθογγολογικές αλλαγές.
Έχουμε αφίσει εκκρεμότητες όσον αφορά την πρακτική της γραμματικής,τις οποίες  οφείλουμε να τακτοποιήσουμε στα επόμενα μαθήματα.  Εδώ τώρα να ασχοληθούμε με τη συνέχεια της θεωρητικής γραμματικής.
Η σύμπτωσης των μεσοήχων v και b και του βραχύ  i με το βραχύ e κατέστησε πολλούς τύπους του μέλλοντος διφορούμενους και σε συνδυασμό  με άλλους λόγους πιο σημαντικούς,οδήγησε στην πλήρη αντικατάσταση τους με περιφραστική σύνταξη.
Άλλες μεταλλαγές  συντακτικές και φωνητικές κατέληξαν στην εξαφάνιση πολλών ρηματικών τύπων.Σε αυτές τις αλλαγές  περιλαμβάνεται  η κλίση της Μέσης και Παθητικής Φωνής.ως και η εμφάνιση πολλών περιφραστικών τύπων, ιδίως του σχηματισμού  του παρακειμένου του  βοηθητικού ρήματος  habeo
Οι σπουδαιότερες  από αυτές τις μεταβολές έγιναν πολύ ενωρίς, έτσι ώστε σήμερα η συντακτική ομοιότητα δύο οποιονδήποτε ρωμανικών γλωσσών είναι μεγάλη,ενώ οι μεταγενέστερες διαφορές οφείλονται σε αίτια λεξιλογικά και φθογγολογικά.
Μεταξύ των συνηθισμένων εξελλίξεων μετά από αυτές που αναφέραμε πιο πάνω, δυνάμεθα να αναφέρουμε την εξαφάνιση ή την επανεμφάνιση του ουδετέρου γένους,την ανάπτυξιν της σειράς των λέξεων  από γραμματικής κυρίως απόψεως, τις αντωνυμίες του τρίτου προσώπου,κυρίως της δεικτικής αντωνυμίας ille  και τους τύπους του οριστικού άρθρου.
Oι κλασσικοί συγγραφείς εξακολουθούν να διαβάζονται και να βρίσκουν μιμητές,ώστε να μπορούμε να πούμε,ότι ουδεμία κλασσική σύνταξη και ουδείς κλασσικός τύπος εξηφανίσθη εξ ολοκλήρου.
Ένα ακόμα δείγμα των πνευματικών προϊόντων των μεταγενεστέρων  Ρωμαίων,οι οποίοι κατόρθωσαν να ανασυγκροτήσουν την εικόνα της αρχαίας  Λατινική φιλολογίας μέσα από τα κείμενα των παλαιών Ρωμαίων συγγραφέων είναι οι "Ατελλανοί Μύθοι  Atellane Fabulae" οι οποίοι είναι οσκικής προέλευσης.Λέγεται,ότι εισήχθησαν στην Ρώμη από την Νότιον Ιταλία στα τέλη της προϊστορικής της περιόδου,
Αυτό το θεατρικό είδος ήταν αγροτικό στην μορφή και χρησιμοποιούσε τέσσερεις πρωταγωνιστές,οι οποίοι έφεραν προσωπεία,Σατίριζε την ζωή της υπαίθρου και παρουσίαζε τις κωμικές πλευρές των ηρώων,στους ρόλους αυτού  του θεατρικού έργου.Οι πρωταγωνιστικοί ρόλοι ήταν: Ο ανόητος,ο καυχηματίας,ο μικρόνοος γέροντας  και ο ευφυής απατεώνας.
Η  Ελληνική επίδραση ήταν εμφανής ιδιαίτερα στην Λατινική μετάφραση της Αγίας Γραφής,όπου ο σεβασμός προς το κείμενο ενθάρρυνε την κατά γράμμα σχολαστική  απόδοση του.