To  Kυριακάτικο  Μυθιστόρημα

Η  Άννα φόρεσε το μπουρνούζι της και μέχρι να στεγνώσει πήγε στο σαλόνι,ήθελε να ρωτήσει κάτι τον Δημήτρη.
-Δημήτρη μου,κοιμάσαι?
-Ναι,κορίτσι μου,με πήρε ο ύπνος. Έλα κάθισε κοντά μου.
Ανασηκώθηκε την πηρε από το χέρι και την έφερε δίπλα του στον καναπέ.Την φίλησε στο δροσερό μάγουλο της και άνοιξε το μπουρνούζι να φανούν οι ώμοι της,πέρασε το χέρι του να δει αν στέγνωσε.
Κατέβασε το μπουρνούζι πιο χαμηλά στις πτυχές του στήθους της,χάϊδεψε απαλά την περιοχή και  ξαναανέβασε το μπουρνούζι.Μη κρυώσεις,αγάπη μου,είπε.
-Ναι!αγάπη μου,πάω να ντυθώ.
Σηκώθηκε από τον καναπέ και καθώς έφευγε ο Δημήτρης την τράβηξε από το χέρι απότομα  κι εκείνη κάθισε αναγκαστικά.Πιο βίαιος ο Δημήτρης της  έβγαλε το μπουρνούζι, ήθελε να  καμαρώσει γυμνό το όμορφο σώμα της.Η Άννα αφέθηκε στην αγκαλιά  και στα τολμηρά χάδια του αγαπημένου της.
-Σου άρεσε? αγάπη μου.
-Ναι,Δημήτρη μου,πολύ.Εσένα?
-Πολύ,κορίτσι μου,γλυκό. Έλα μη φεύγεις,θέλω πάλι να σε αγκαλιάσω.Θέλω πάλι ν'αγαπηθούμε.
-Δημήτρη μου,μια στιγμή,πάω να αλλάξω.
-Ναι!κορίτσι μου,μην κρυώσεις,εδώ είμαι σε περιμένω.
Η Άννα καθυστέρησε να έρθει,ο Δημήτρης ανησύχησε,ως συνήθως,και πήγε στο δωμάτιο της να την συναντήσει.
-Γιατί αργείς,αγάπη μου,μη μου στερείς την αγάπη σου,την θερμή αγκαλιά σου. Μα τι κάνεις? δεν ντύθηκες ακόμη? Γράφεις? Τι γράφεις,αγάπη μου?
- Δημήτρη μου, έκλεισα τις όμορφες στιγμές μας μέσα στο χαρτί αυτό.
-Έγραψες ποίημα?αγάπη μου.
-Ναι,αγάπη μου,έναν ύμνο!
-Στον έρωτα μας?αγάπη μου και την γέμισε φιλιά.
-Διάβασε το,Δημήτρη μου.
Έδωσε η Άννα στον αγαπημένο της μια σελίδα από το μπλοκ της,όπου ήταν γραμμένο το ποίημα της. Ο Δημήτρης άρχισε να διαβάζει.
"Στον καναπέ. συναντιόμαστε.
Εκεί ο έρωτας μας βρίσκει την έξοδο.
Η ανάσα μας γίνεται κύμα ανάλαφρο,
πάλλευκο,που μας τυλίγει.
Ύστερα γίνεται βόγκος,κραυγή ηδονής,απόκοσμης.
Εκεί,ταξιδεύουμε,στον καναπέ,
πάνω στο κύμα το πανάλαφρο,το πάλλευκο
κι ύστερα πάνω στο κύμα το ωκεάνειο,το πανώριο.
Μέσα μου μπαίνεις,μέσα μου σε παίρνω
σε ρουφώ,σε κλείνω στα φτερά μου,
σαν πεταλούδα".
Ο Δημήτρης έμεινε για μια στιγμή άφωνος.
-Δημήτρη μου, τι έπαθες,αγάπη μου.
-Ω! αγάπη μου,αγάπη μου,είπε ο Δημήτρης και η κάμαρα γέμισε φιλιά.
Ο Ερρίκος που μέχρι εκείνη την ώρα συνομιλούσε με τον συνάδελφο του από την Σκωτία έχοντας στο πλευρό του την Helga,τους αναζήτησαν για το δείπνο. Δημήτρη,Άννα,εδώ είστε?ελάτε, σας περιμένουμε για το δείπνο. Ευχαριστούμε,Ερρίκο, δεν πεινάμε τώρα.Δειπνήστε εσείς,εμείς έχουμε λίγη δουλειά εδώ.
Καλά όπως θέλετε,είπε ο Ερρίκος και ο Δημήτρης συνέχιζε να χουχουλιάζεται στην αγκαλιά της αγαπημένης του.

 To  Ποίημα  του  Σαββατόβραδου

Ταξιδιάρικο πουλί  έγινες,μάτια μου,απόψε,
το πλοίο με χιλιάδες όνειρα σε συνεπαίρνει
                                                         μακριά,
δίχως σκοπό,με  αφάνταστη πίκρα,
γιατί το τέρμα έφτασε της ξενοιασιάς
και το αύριο με ανιστόριτη ανία,ξανά,
                                   φτάνει  γεμάτο.
Ταξιδιάρικο πουλί,έγινες μάτια μου,απόψε,
ταξιδιάρικα πουλιά έγιναν,μάτια μου,
ο νους και η καρδιά μου απόψε
δίπλα σου κραίνουν την ανάσα σου να βρουν.
Ταξιδιάρικο πουλί έγινες,μάτια μου,απόψε,
υγρό στοιχείο περνάς να φτάσεις στο χάος της πόλης.
Με δίχως θέληση την άπλετη ηρεμία αφίνεις.
Με δίχως θέληση τραβάς
μέσα στη ζούγκλα.

 To  Ποίημα  του  Σαββατόβραδου

Ταξιδιάρικο πουλί  έγινες,μάτια μου,απόψε,
το πλοίο με χιλιάδες όνειρα σε συνεπαίρνει
                                                         μακριά,
δίχως σκοπό,με  αφάνταστη πίκρα,
γιατί το τέρμα έφτασε της ξενοιασιάς
και το αύριο με ανιστόριτη ανία,ξανά,
                                   φτάνει  γεμάτο.
Ταξιδιάρικο πουλί,έγινες μάτια μου,απόψε,
ταξιδιάρικα πουλιά έγιναν,μάτια μου,
ο νους και η καρδιά μου απόψε
δίπλα σου κραίνουν την ανάσα σου να βρουν.
Ταξιδιάρικο πουλί έγινες,μάτια μου,απόψε,
υγρό στοιχείο περνάς να φτάσεις στο χάος της πόλης.
Με δίχως θέληση την άπλετη ηρεμία αφίνεις.
Με δίχως θέληση τραβάς
μέσα στη ζούγκλα.

Αγαπημένοι μου αναγνώστες μαθητές και μαθήτριες όλων των ηλικιών
Σήμερα  Πέμπτη 26 Σεπτεμβρίου 2013 συνεχίζουμε με τα αριθμητικά της Λατινικής γραμματικής.
duobus et viginti annis = 22 έτη
ducentas =διακόσια
tres=τρία και τρεις.
tres dies =τρεις ημέρες
tertius= τρίτος
trecenta = τριακόσια
tria milia = τρεις χιλιάδες
novem annis =εννέα ετών.Να εκφέρουμε ολόκληρη την λατινική φράση. Caesar novem annis totem Galliam domuit = O Kαίσαρ σε διάστημα εννέα ετών όλη την Γαλατία υπέταξε.
Quattuor et viginti annos = 24 έτη.
Να δώσουμε τώρα ένα δείγμα του μεγέθους της επιρροής που ήσκησε η Αρχαία Ελληνική ιστορία στους Λατίνους,αναφέροντας εκφράσεις ή και ολόκληρα  θέματα  Λατίνων  συγγραφέων που ασχολήθηκαν με τους Αρχαίους προγόνους μας.Με τον Αχιλλέα τον μεγαλύτερο ήρωα της Ιλιάδας του Ομήρου, με τον στρατηλάτη Μέγα Αλέξανδρο, με τον ρήτορα Δημοσθένη,με τον  Αριστείδη και τον Θεμιστοκλή,οι οποίοι  ήσαν δύο σπουδαίοι άνδρες,πολιτικοί και στρατηγοί της Αθήνας του 5ου προ Χριστού αιώνα. και ακόμη με τον Πύρρο τον βασιλέα της Ηπείρου και σπουδαίο στρατηγό της εποχής του ακόμη και με τον Σωκράτη τον φιλόσοφο και με πολλούς  άλλους  πολιτικούς,στρατηγούς, συγγραφείς και φιλοσόφους  της αρχαίας Ελλάδας.
Βέβαια εδώ τώρα μπαίνουμε στα "χωράφια"της Αρχαίας Ελληνικής Ιστορίας και φεύγουμε από το βασικό θέμα μας,την γραμματική της Λατινικής γλώσσας.
Όμως δεν πειράζει, καθόσον οι γνώσεις οι καλές από όπου και να προέρχονται  μάλλον οφελούν.
Δεν ξεφύγαμε όμως και από την γραμματική απόλυτα καθόσον το θέμα έχει επίθετα και επιρρήματα με τα  οποία μπορούμε να ασκηθούμε βρίσκοντας τα παραθετικά τους. Να βρούμε τις προτάσεις που εισάγονται με το ut και να αιτιολογήσουμε την έγκλιση και τον χρόνο με τον οποίον εκφέρονται. Οι προτάσεις και το είδος τους δεν υπάγοται στην Λατινική γραμματική.Υπάγονται στο συντακτικό.
Οι δύο αυτοί αρχαίοι Έλληνες  άνδρες με τους οποίους ασχολήθηκαν οι Λατίνοι συγγραφείς,με τους οποίους κι εμείς θα ασχοληθούμε σε λίγο,ήταν δύο σπουδαίοι πολιτικοί και στρατηγοί της εποχής τους,αλλ'όμως ήταν αντίπαλοι συγχρόνως.Η αντιπαλότητα τους οφειλόταν στην αντίθεση της γνώμης που είχαν σε σπουδαία ζητήματα που αφορούσαν την πόλη τους την Αθήνα και κατ επέκτασιν όλη την Ελλάδα. Λέγει,λοιπόν,ο Λατίνος συγγραφέας.
Post victoriam Marathoniam Athenienses summam operam delerunt,ut navium numerum augerent  = Οι Αθηναίοι μετά την εις τον Μαραθώνα νίκην κατέβαλαν υπέρτατη φροντίδα,για να αυξήσουν τον αριθμό των πλοίων.
Ejus consilii auctor fuit Themistocles,vir audacissimus et callidissimus,promptissimus ad rem et prudentissimus,idemque maxime ambitiosus = Αυτού του σχεδίου εισηγητής υπήρξε ο Θεμιστοκλής, άνδρας  τολμηρότατος και πανουργότατος,ετοιμότατος προς δράσιν και συνετώτατος και συγχρόνως πάρα πολύ φιλόδοξος.
Jam ab adulescentia dicere solebat: " Miltiadis tropaea e somno me excitant"! = Ήδη από νέος συνήθιζε να λέγει: " Του Μιλτιάδου τα τρόπαια με εξεγείρουν από τον ύπνον"!
Itaque communi utilitati diligentissime inserviit et classi Atheniensi statuit  incrementum addere = Οπότε με πολύ επιμέλεια υπηρέτησε για την κοινή οφέλεια και απεφάσισε να προσδώσει αύξηση εις τον Αθηναϊκόν στόλον.
Huic consilio repugnabat Aristides,vir summa aequitate singularique abstimentia,adeo,ut Justus ab omnibus appelarettur =
= Εις αυτό το σχέδιο αντιδρούσε ο Αριστείδης,άνδρας υπερτάτης δικαιοσύνης και μοναδικής εγκρατείας,τόσον, ώστε δίκαιος από όλους επονομαζόταν.
Eorum dissensionibus tota civitas est turbata  = Από τις διαφωνίες αυτές ολόκληρη η πολιτεία διεταράχθη.
Vicit Themistocles et suis artificiis effecit,ut ille vir justissimus ostracismo multaretur.=
= Ενίκησε ο Θεμιστοκλής και με τις μηχανοραφίες του,με τα τεχνάσματα του,κατόρθωσε εκείνος ο δικαιότατοςάνδρας να καταδικασθεί σε οστρακισμό.
At,hanc injuriam maximis in rem publicam meritis redemit = Aλλά αυτή την αδικία εξαγόρασε με μέγιστες υπηρεσίες προς την πολιτείαν.
Nam classem Atheniensium ita auxit,ut ducentas triremes haberent = Γιατί το στόλο των Αθηναίων τόσο αύξησε,ώστε να έχουν διακόσιες τριήρεις.
Η Αρχαία Ελληνική Ιστορία πραγματικά λέγει,ότι στο Λαύριο ανεκαλύφθη μία φλέβα αργύρου,που ήταν ίσης αξίας με 100 τάλαντα.Σε ανάλογες περιπτώσεις ένα μέρος των χρημάτων αφιέρωναν στους Θεούς και τα υπόλοιπα χρήματα τα μοίραζαν στους πολίτες.Ο Αριστείδης ήταν υπέρμαχος αυτής της ενέργειας.Ο Θεμιστοκλής προνοώντας τον επερχόμενο  κίνδυνο από τους Πέρσες, έπεισε τους συμπολίτες του να διαθέσουν τα χρήματα,τα τάλαντα, στην ναυπήγηση 200 τριήρεων, αυτός ο αριθμός ήταν πρωτοφανής για τα δεδομένα της εποχής.Να έλθουν σε συννενοήσεις για την αγορά αυτών των πολεμικών πλοίων και να εξοστρακίσουν τον Αριστείδη. Αυτή η απόφαση του Θεμιστοκλή να αναπτύξει τον Αθηναϊκό στόλο και να τον καταστήση μία μεγάλη  δύναμη στη θάλασσα  έτσι ώστε και η ιστορία να γράψει το όνομα του και να θεωρηθεί ο θεμελιωτής του Ελληνικού στόλου,ο οποίος επιτέλεσε μία σπουδαία νίκη στις 22 Σεπτεμβρίου του 480 προ Χριστού,στη ναυμαχία της Σαλαμίνας,η οποία νίκη εσήμανε την αρχή του τέλους της Περσικής κυριαρχίας στην Μεσόγειο.
Από την άλλη όμως η απόφαση να αναπτύξει τον Αθηναϊκό στόλο είχε αντίκτυπο στα εσωτερικά της πόλης καθώς ενίσχυσε τις κατώτερες κοινωνικά τάξεις της Αθήνας,τους θήτες,οι οποίοι επάνδρωσαν τις τριήρεις ως κωπηλάτες.Αυτό όμως είναι το ολιγότερο μπρος στην επιτυχία της απελευθέρωσης από την Περσική κυριαρχία.

Aγαπημένοι μου αναγνώστες μαθητές και μαθήτριες όλων των ηλικιών. Σήμερα Τρίτη 24 Σεπτεμβρίου 2013 γίνεται η έναρξη της πρακτικής εξάσκησης στη Γραμματική των Λατινικών.
Αρχίζουμε με τα Αριθμητικά. Είναι κεφάλαιο της Γραμματικής της Λατινικής γλώσσας,το οποίο έχουμε αναπτύξει σε γενικές γραμμές. Παραμένει να συμπληρώσουμε μερικές λεπτομέρειες όσον αφορά τα αριθμητικά στην απόδοση τους την Λατινική και κυρίως στους μεγάλους αριθμούς.Όσο είναι δυνατόν. Δεν σκοπεύω να σας κουράσω. Μόνο  να προσέξετε,παρακαλώ.
Ο αριθμός 753 στα Λατινικά =septingentesimo tertio et quinquagesimo
Το 753 είναι μία σημαντική ημερομηνία στη Ρωμαϊκή ιστορία.Σηματοδοτεί την χρονολογία της  ίδρυσης της Ρώμης .Οι Ρωμαίοι μετρούσαν τα χρόνια με βάση αυτή την ημερομηνία. Έλεγαν...τόσα χρόνια...από κτίσεως Ρώμης.
Ο αριθμός 480 στα Λατινικά = quadringentesimo octogesimo.Eίναι η σημαντική ημερομηνία της ναυμαχίας στην Σαλαμίνα. Η απόδοση της έκφρασης "Κατά το έτος τετρακοσιοστό ογδοηκοστό προ Χριστού συνήφθη η ναυμαχία στη Σαλαμίνα" = Anno quadringentesimo octogesimo ante Chrristum natum pugna navalis Salamina est commissa.
Ο αριθμός 4 φορές το επτά (4Χ7) = 28 στα Λατινικά = quatersepteni sunt=duodetriginta
Ο αριθμός 349 στα Λατινικά = trecentesimo undequinquagesimo.
O αριθμός 1.200 στα Λατινικά = mile et ducentarum.
Ο αριθμός 1.500 στα Λατινικά = mille et quingenti
Ο αριθμός 2.000  στα Λατινικά = duo milia.
Ο αριθμός 3.000 στα Λατινικά = tria milia.
Ο αριθμός 20.000 στα Λατινικά = viginti milibus.
Ο αριθμός 60.000 στα Λατινικά = sexaginta milia
Ο αριθμός 300.000 στα Λατινικά = trecentis milibus ή  tregenta milia αναλόγως.

To  Ποίημα  του  Σαββατόβραδου

Αρχίζει επίσημα το Φθινόπωρο σήμερα Σάββατο 21 Σεπτεμβρίου 2013 με την σημερινή Φθινοπωρινή ισημερία.
Καλό είναι τώρα που επανερχόμεθα στα θρανία και στις δουλειές και οι οικογένειες μετά τις καλοκαιρινές διακοπές συναθροίζονται και πάλι στο σπίτι, να αναπέμψουμε προς τον Κύριο  δύο ποιήματα-προσευχές, ευχαριστίες,μία προσευχή πριν την αρχή του δείπνου και άλλη μία στο τέλος του δείπνου. Όσο είναι δυνατό, τώρα που όλοι τρέχουμε στις δουλειές  μας  και δε προλαβαίνουμε να καθίσουμε  στο τραπέζι σαν άνθρωποι χριστιανοί, που  λέμε, ότι είμαστε.

    Προσευχή προ του δείπνου
Φάγετε  πένητες και εμπλησθήσετε
και αινείτε Κύριον οι ζητούντες αυτόν`
ζήσονται αι καρδίαι αυτών εις αιώνα αιώνος.
Χριστέ ο  Θεός ευλόγησον την βρώσιν και
την πόσιν των δούλων σου,πάντοτε,
νυν και αεί και εις τους αιώνας
των αιώνων.Αμήν.

   Προσευχή εις το τέλος του δείπνου
Ευλογητός ο Θεός,ο ελεών και τρέφων ημάς
εκ νεότητος ημών` ο διδούς τροφήν πάση
σαρκί,πλήρωσον χαράς και ευφροσύνης
τας καρδίας ημών` ίνα πάντοτε πάσαν
αυτάρκειαν έχοντες, περισσεύωμεν εις παν
έργον αγαθόν,εν Χριστώ Ιησού τω Κυρίω
ημών` μεθ' ου σοι δόξα,κράτος,τιμή
και προσκύνησις συν τω αγίω Πνεύματι,
εις τους αιώνας των αιώνων.Αμήν.






        

Αγαπημένοι μου αναγνώστες μαθητές και μαθήτριες όλων των ηλικιών.
 Η συνέχεια  σήμερα της Λατινικής γραμματικής  αφορά  την  θεωρητική της  άποψη.
Αργότερα,στο επόμενο μάθημα, να προχωρήσουμε  στην πρακτική εφαρμογή της.
Η Λατινική  αποτελεί μέρος της γλωσσικής οικογένειας,η οποία ονομάζεται ινδοευρωπαϊκή.
Ελπίζω να έχετε διαβάσει  και άλλες φορές τον όρο "ινδοευρωπαϊκή" καθόσον  και η Αρχαία Ελληνική γλώσσα υπάγεται σε αυτήν την ομάδα.
Την  Λατινική γλώσσα  ομιλούσαν αρχικά στην Ρώμη και στις γύρω περιοχές της.
Αργότερα, με τις ρωμαϊκές κατακτήσεις,η γλώσσα διαδόθηκε στο μεγαλύτερο τμήμα της Αρχαίας Ευρώπης.
Σε όλη την Δυτική Ευρώπη η Λατινική γλώσσα  μεταδόθηκε κατά τον Μεσαίωνα .
Η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία κυρίως συνετέλεσε στην εξέλιξη και στην διάδοση της  σε όλη την Αρχαία Ευρώπη.
Με την έναρξη της πολιτικής και στρατιωτικής εξουσίας της Ρώμης σε όλη την Ιταλία και την περιοχή της Μεσογείου,τον 3ο πρό Χριστού αιώνα και πιο συγκεκριμένα από το 240-το 80 προ Χριστού.
Αυτά τα χρόνια του 3ου αιώνα π.Χ ήταν εμφανής η ελληνική επίδραση στους Ρωμαίους.
 Οι Ρωμαίοι όχι μόνο ήλθαν σε επαφή με τις  ελληνικές ιδέες και την ελληνική  φιλολογία αλλά ήλθαν σε επαφή εκ του σύνεγγυς με τους πολυαρίθμους εγγραμμάτους  μορφωμένους Έλληνες οι οποίοι έφθασαν στην Ρώμη ως δάσκαλοι,ως εργάτες,ως εργάτες της γης και ακόμη ως δούλοι.
Την  Ρωμαϊκή Σύγκλητο   ίδρυσε ο πρώτος οικιστής της Ρωμαϊκής δημοκρατίας ο Ρωμύλος.
Η  κυριαρχία της επί των πολιτικών υποθέσεων και ο χαρακτήρας των συζητήσεων της,καθώς και η επικράτηση των λαϊκών συνελεύσεων  σε ό,τι αφορά τους ρητορικούς λόγους,που εκφωνούνταν εκεί,εξασφάλισαν μίαν περίοπτη θέση στην ζωή και κατ επέκτασιν στην παιδεία.
Η ρητορική έφεσις ενισχύθηκε από το δίκαιο και την εφαρμογήν του και η ρητορική απετέλεσε τη βάση και το στήριγμα της ρωμαϊκής παιδείας σε όλη την διάρκεια των περιόδων της επικράτησης της.
Από τον Κικέρωνα γίνεται λόγος για έναν περίφημο λόγο,ο οποίος εκφωνήθηκε από τον Άππιο Κλαύδιο Καίκο το έτος 280 προ Χριστού.
Με αυτόν τον περίφημο λόγο ο ρήτωρ ζητεί  από την Σύγκλητο να αγνοήσει την προσφορά ειρήνης προς την Ρώμη εκ μέρους του βασιλέως της Ηπείρου Πύρρου.
 Οι πρακτικές αντιλήψεις καθόρισαν σε  μεγάλο μέρος τον χαρακτήρα και την μορφή της έκφρασης της φιλολογικής  αυτής  πρώτης περιόδου και η ποιότητα της γραμματείας προέκυψε από τις ανάγκες του λαού.
Έχει σημασία και η εισαγωγή κάποιας μορφής δράματος προς ικανοποίηση της φαντασίας των Ρωμαίων,ενώ οι γηγενείς παραδοσιακές αποκλίσεις  ικανοποιούν την πρακτική πλευρά της καθημερινής ζωής.

To  Κυριακάτικο  Μυθιστόρημα

-Κύριε,το τηλέφωνο στο γραφείο σας χτυπάει επίμονα.
-Ένα λεπτό,να μην λησμονήσω να σας πω,ότι ο Κολοσσός της Ρόδου,αν και κολοσσός,εδέσποζε στο λιμάνι της Ρόδου μόνο 60 χρόνια. Ένας μεγάλος σεισμός τον γκρέμισε.
-Ευτυχώς,είπε η Helga.
-Γιατί,αγάπη μου,λες ευτυχώς. Έδωσε τη ζωή του ο γλύπτης Χάρης γι αυτό το μεγαλούργημα,που προσήλκυε το ενδιαφέρον όλου του κόσμου και που συγκαταλέχθηκε  στα επτά θαύματα του κόσμου.
-Αγάπη μου,τα καράβια που περνούσαν από κοντά του κινδύνευαν πολύ.
-Helga μου, τα καράβια δεν περνούσαν μόνο από κοντά του.Περνούσαν και κάτω από τα ανοικτά σκέλη  του καθώς βρισκόταν τοποθετημένο σαν γέφυρα,με τα πόδια του να ακουμπούν σε δύο βάθρα μαρμάρινα.
-Άννα,όχι σαν γέφυρα.Η γέφυρα είναι πέρασμα,που ενώνει δύο ξηρές.Ο Κολοσσός της Ρόδου ήταν φάρος.Να μην λησμονήσω να σας πω,ότι 900 χρόνια μετά την καταστροφή του το έτος 656 μετά Χριστόν,όταν ήρθαν οι Σαρακηνοί και λεηλάτησαν την Ρόδο,πούλησαν τον Κολοσσό  σαν παλιοσίδερα σε έναν έμπορο,ο οποίος με 900 καμήλες τα μετέφερε στην χώρα του για να τα χρησιμοποιήσει σε οικοδομικές εργασίες.
-Ναι?μη μου πεις,αγάπη μου,βέβαια ήταν μπρούτζος.Αντέχει ο μπρούντζος τόσα χρόνια? Αλήθεια δεν το γνώριζα.
-Σας αφίνω τώρα και τα λέμε αργότερα.
Έφυγαν όλοι.Η Helga πήγε στην κουζίνα να εποπτεύσει και η Άννα πήγε στο δωμάτιο της να απολαύσει ένα ντουσάκι χλιαρό και να ηρεμήσει από την ένταση  που προξένησαν οι ωραίες ιστορίες που άκουσε αυτό το απόγευμα. Ο Δημήτρης έμεινε μόνος. Έγειρε στον καναπέ και πριν έλθει ένας γλυκός ύπνος, αναπόλησε την πρώτη τους βραδιά στο Μόναχο.
Είχε αρχίσει να νυχτώνει,όταν έφτασαν στο ξενοδοχείο.
- Να το ξενοδοχείο,Δημήτρη. Πολύ ωραίο κτήριο.
-Ωραία είσοδος,είπε ο Δημήτρης.
Άνοιξε την κυκλική πόρτα και άφισε την Άννα να περάσει πρώτη. Προχώρησαν προς την ρεσεψιόν.
Ο Δημήτρης,είπε στον υπάλληλο,ότι ο κύριος Αριστείδους έκλεισε γι αυτούς ένα δίκλινο δωμάτιο.
Ο ρεσεψιονίστ κοίταξε το βιβλίο που είχε μπροστά του,τους κοίταξε με χαμόγελο,είπε ja ja και έδωσε το κλειδί του δωματίου. Τους καληνύχτησε.Ανταπόδωσαν  την καληνύχτα και πήγαν προς το ανσασέρ.Το δωμάτιο βρισκόταν στον γ' όροφο σε ένα μακρύ διάδρομο που τον στόλιζαν οι κλειστές πόρτες των υπνοδωματείων η μία δίπλα στην άλλη σαν μια παρέα φιλική.
Η Άννα ενθουσιάστηκε. Πω πω,Δημήτρη, κοίτα, 1,2,3,4.....10 δωμάτια σε αυτή την πλευρά
-Και άλλα 10 στην απέναντι πλευρά,είπε ο Δημήτρης.
-Δημήτρη, είκοσι δωμάτια έχει σε κάθε όροφο.
Άνοιξαν την πόρτα. Η Άννα ήταν κατακόκκινη από την ένταση.Πρώτη φορά θα έμεναν οι δύο τους στο ίδιο δωμάτιο. Πρώτη φορά,η Άννα, θα έμενε για ένα ολόκληρο βράδυ μόνη με τον αγαπημένο της.Τα μάγουλα της κατακόκκινα τριαντάφυλλα από την ζεστασιά του πόθου,από την αναμονή,από την συγκίνηση, από τη χαρά,από την ...."και πάνω στα χιονάτα μάγουλα της ζωγράφισε τα κρύφια όνειρά της δροσάτη η παρθενιά σαν αιμοστάτης".
Ο Δημήτρης,με μεγάλη ανυπομονησία  περίμενε αυτή την ώρα,να βρεθεί μόνος με την αγαπημένη του.Πέρασαν στο δωμάτιο  αμίλητοι παρατηρούσαν γύρω τους.Δίκλινο δωμάτιο με δύο καλοστρωμένα κρεβάτια σκεπασμένα με το κάλυμμα που ήταν όμοιο με τις κουρτίνες. Μία γυναικεία τουαλέτα έπιπλο  με καθρέπτη και με ένα βελούδινο κάθισμα.Το μπάνιο  με ντους και μπανιέρα με ζεστό νερό.Η ταμπελίτσα που κρεμόταν αριστερά στον τοίχο πίσω  από την πόρτα έγραφε την ονομασία του ξενοδοχείου,την κατηγορία,έγραφε ότι διέθετε ζεστό νερό και  πόσιμο,τηλέφωνο,επίσης έγραφε "για οτιδήποτε χρειαστείτε,ειδοποιήσατε τη ρεσεψιόν".Προχώρησαν προς το μπάνιο.Εκεί υπήρχαν ταμπελίτσες,που έγραφαν πού ήταν το ζεστό νερό και πού το πόσιμο. Ένα κομοδίνο ανάμεσα στα δύο κρεβάτια με το τηλέφωνο και δίπλα ένα καρτάκι που έγραφε το νούμερο,που μπορούσαν  να καλέσουν για να συνδεθούν με την ρεσεψιόν.Η Άννα ακούμπησε την τσάντα της πάνω στην τουαλέτα με τον καθρέπτη.Καθισε στο βελούδινο σκαμπώ και βάλθηκε με ήρεμες κινήσεις να χτενίζει τα καστανόμαυρα μακριά μαλλιά της.Ο Δημήτρης άνοιξε την βαλίτσα του πήρε τα εσώρουχα του και μπήκε στο μπάνιο.Σε λίγο ακουγόταν το νερό που έτρεχε πάνω στο γεροδεμένο κορμί του και η  μελωδική φωνή του. It's now or never...
Χαμογέλασε η Άννα,που συνέχιζε να χτενίζεται μπροστά στον καθρέπτη. Ο Δημήτρης βγήκε από το μπάνιο με τα κατάλευκα εσώρουχα του.Η Άννα κατακόκκινη τον κοίταζε με θαυμασμό,μέσα από τον καθρέπτη καθώς ερχόταν προς το κρεβάτι του. Τι όμορφος που είναι ο αγαπημένος μου,σκέφτηκε
-Ω!  τι όμορφο που ήταν το μπάνιο μετά από τόσες κουραστικές ημέρες.
-Χαλάρωσες,Δημήτρη?του είπε η Άννα.
-Ναι! αγάπη μου,η σειρά σου τώρα να απολαύσεις κι εσύ την ζεστασιά του νερού.
Ω! ναι,είπε η Άννα,και προχώρησε προς το μπάνιο.
-Αγάπη μου,πού πας  έτσι ντυμένη,το δωμάτιο κλιματίζεται.
 Η Άννα  άρχισε να ξεντύνεται  με ήρεμες,νωχελικές κινήσεις. Έμεινε μόνο με τα εσώρουχα της και με μία ροζ κομπινεζόν με δαντέλα στο μπούστο και γύρω γύρω στο στρίφωμα. Καιρό είχε να τη δει έτσι ο Δημήτρης.Από το περασμένο Καλοκαίρι που την κρυφοκοίταζε στο σπίτι,όταν ξεντυνόταν και πήγαινε για ύπνο.Την πλησίασε,την αγκάλιασε,την φίλησε απαλά στα μάγουλα και στον λαιμό.Η Άννα φίλησε τρυφερά το χέρι του,που ακουμπούσε  απαλά στον δεξιό της  ώμο και με το άλλο χέρι της χάϊδευε το χέρι του που ακουμπούσε απαλά στον αριστερό της ώμο. Ένιωσε ζεστή την αγάπη του και ανατρίχιασε από πόθο.
-Να κάνω κι εγώ ένα μπάνιο,του είπε,να χαλαρώσω.
-Ναι,κορίτσι μου,πήγαινε,εγώ θα είμαι εδώ στο κρεβάτι μου και αν θελήσεις κάτι φώναξε με και θα τρέξω αμέσως.Προχώρησε η Άννα προς το μπάνιο  κι έκλεισε πίσω της την πόρτα,στέλνοντας του ένα πεταχτό φιλί. Γυμνώθηκε και άφισε το καυτό νερό να κυλήσει  στο καλοσχηματισμένο εφηβικό κορμί της.Από το λαιμό της προς τους ώμους,το στήθος,την κοιλίτσα της ,στους γοφούς,τους καλοσχηματισμένους μηρούς,στις όμορφες γάμπες της και στις άκρες των ποδιών της.Πήρε το αρωματικό σαπούνι από την σαπουνοθήκη της μπανιέρας κι άρχισε να σαπουνίζεται με φορά από κάτω προς τα επάνω.Ξεκίνησε από τα δάκτυλα των ποδιών ,τις πατούσες,τις φτέρνες,τους αστραγάλους,τις γάμπες,τους μηρούς,με κυκλικές κινήσεις.Σαπούνιζε την κοιλίτσα της γύρω από τον ομφαλό,κυκλικά,έφτανε στα γοφιά της που τα σαπούνιζε και αυτά με κυκλικές κινήσεις πάντα,σαπούνιζε το στομαχάκι της,το στήθος πολύ ελαφρά,πρώτα το ένα κι έπειτα το άλλο,τους ώμους,το λαιμό,από κάτω προς τα επάνω,την πλάτη με έναν ειδικό τρόπο με το δεξιό της χέρι να σαπουνίζει την αριστερή ωμοπλάτη κι έπειτα με το αριστερό χέρι σαπούνιζε την δεξιά ωμοπλάτη.Με τον ίδιο τρόπο σαπούνιζε και το κάτω μέρος της πλάτης.Πέρασε το σαπούνι στη λεπτή μέση της έπειτα στο πίσω μέρος των μηρών της,πέρασε με το σαπούνι κυκλικά τα οπίσθια της,κατέβηκε άλλη μία  φορά στο πίσω μέρος των μηρών της,μέχρι κάτω στις φτέρνες της. Άφισε το σαπούνι και με τις παλάμες της άπλωσε τον αφρό του στο κορμί της.Παρέμεινε για λίγο έτσι τυλιγμένη στον κάτασπρο,μυρωδάτο, αφρό του σαπουνιού κι έπειτα άφινε να τρέξει άφθονο το νερό πάνω του  να ξεπλυθεί κι έπειτα  ακουμπούσε το σαπούνι στην ηβική περιοχή της με απαλές  κινήσεις,ξέπλενε το σαπούνι και επανελάμβανε.Ήταν μια τέλεια τεχνική  για ένα τέλειο μπάνιο καθαριότητας. Έτσι την μπανιάριζε η μαμά της από τότε που ήταν μικρό κοριτσάκι.Όση ώρα άφινε τον αφρό να μαλακώνει το δέρμα της,πήρε ένα μικρό μπουκαλάκι με σαμπουάν που βρισκόταν εκεί και έλουσε τα μαλλιά της.Έκανε ένα πρώτο λούσιμο κι έπειτα τα ξέπλενε και τα ξαναέπλενε άλλη μία φορά.
-Αγάπη μου,τελείωσες? ακούστηκε η φωνή του Δημήτρη..
-Δημήτρη μου, ένα λεπτό,τελειώνω.
Άνοιξε το ντους στο ζεστό κι άφισε το νερό να κυλάει από τον λαιμό της προς τα κάτω,ξεπλύθηκε από τα σαπούνια κι έπειτα γύρισε το νερό στο χλιαρό κι επανέλαβε το ίδιο από το λαιμό και προς τα κάτω πάντοτε με κυκλικές κινήσεις.Έκλεισε το νερό πήρε την αφράτη  πετσέτα του μπάνιου σκουπίστηκε με απαλές κινήσεις και μια δεύτερη πετσέτα την έρριξε σαν μπέρτα στην πλάτη της για να απορροφήσει το νερό,έμεινε πέντε λεπτά με τις πετσέτες πάνω της ,φόρεσε την κομπινεζόν της και βγήκε από το μπάνιο.
-Πόσο όμορφα ήταν,είπε.Πόσο ανάγκη είχα από ένα μπάνιο.
Πήρε από την τσάντα της τα εσώρουχα της  και είπε στον Δημήτρη να γυρίσει προς τα εκεί.
-Καλά,αγάπη μου,αφού δε θέλεις να σε δω,δεν βλέπω.Μα γιατί να μην σε δω.Γιατί να μην καμαρώσω το όμορφο κορμί σου.Θέλω τώρα,θέλω το όμορφο κορμί σου να γίνει ένα με το δικό μου.
Δημήτρη μου,κι εγώ το θέλω πολύ,μα είμαστε τόσο κουρασμένοι από το ταξίδι.Λίγο να ξεκουραστούμε.
-Καλά,αγάπη μου,όπως θέλεις.
Ξάπλωσε η Άννα στο κρεβάτι της και προσπάθησε να κοιμηθεί.Το δωμάτιο ήταν σκοτεινό,φωτιζόταν μόνο από τα φώτα του δρόμου και τις ταμπέλες του Νέον,που αναβόσβηναν.
Ένας θόρυβος που ακούστηκε έκανε την Άννα να τρομάξει.
-Δημήτρη,φοβάμαι.Τι θόρυβος ήταν αυτός.
-Μη φοβάσαι,αγάπη μου,πάω να δω στο μπάνιο.
Ο Δημήτρης πήγε  προς  στο μπάνιο.Μέσα στο σκοτάδι του δωματίου τα άσπρα εσώρουχα του έκαναν αντίθεση με το  μελαχροινό κορμί του.Η Άννα κοιτούσε τη σιλουέτα του και ο πόθος πλημμύριζε τις αισθήσεις της.
- Ο θόρυβος από το νερό ήταν δεν έκλεισες καλά το ντους. Έλα,αγάπη μου,να κοιμηθούμε μαζί.Έλα στην αγκαλιά μου.
Η Άννα άφισε το κρεβάτι της και δειλά μπαίνει κάτω από τα σκεπάσματα.Ακούμπησε το όμορφο μουτράκι της και κρύφτηκε στην αγκαλιά του.
-Πόσο όμορφα χτυπά η καρδιά σου,Δημήτρη μου.
-Είναι που σε έχω στην αγκαλιά μου της ψιθύρισε, την κοίταξε, χάϊδεψε τα φρεσκολουσμένα μαλλιά της,την φίλησε απαλά στο μέτωπο,φίλησε τα μάγουλά της,τα χείλη της,το λαιμό της,τους λοβούς των αυτιών της,τις καμπύλες του εφηβικού στήθους της,κατέβασε τις λεπτές τιράντες της κομπινεζόν της και με απαλές και κυκλικές κινήσεις άρχισε να χαϊδεύει το κορμί της.
Οι μικρές θηλές στα εφηβικά βυζάκια της είχαν τεντώσει έτοιμες να δεχτούν το μεθύσι της ηδονής.Τις χάϊδευε απαλά με τη γλώσσα του κι εκείνη ολοκόκκινη δεχόταν τα χάδια  με γλυκές φωνούλες ηδονής.Φιλούσε τα μάγουλα της που έκαιγαν.Φωτιά είχαν γίνει τα κορμιά τους έτοιμα να εκραγούν.Ηδονές γέμισε η νύχτα που τους τύλιξε στο αραχνούφαντο πέπλο της.

To  Ποίημα  του  Σαββατόβραδου

Λένε πως κάθε φορά που πεθαίνει ένα παιδί
σβήνει ένα αστέρι.
Ειναι  κάπως μεσαιωνική 
αυτή η φράση.
Ας την  πάρουμε αλλιώς,
 να την κάνουμε πιο χαρωπή τη φράση αυτή.
Κάθε φορά που γεννιέται ένα παιδί
γεννιέται κι ένα αστέρι.

Θέλω και ποθώ  ένα ουρανό γεμάτο αστέρια
 φωτεινά για να φέγγει η νυχτιά.






.

Καλώς ήλθατε αγαπημένοι μου μαθητές και μαθήτριες όλων των ηλικιών στην συνέχεια των μαθημάτων των Αρχαίων γλωσσών.
Στην προκειμένη περίπτωση στην συνέχεια της Λατινικής γραμματικής,στις συντακτικές και φθογγολογικές αλλαγές.
Έχουμε αφίσει εκκρεμότητες όσον αφορά την πρακτική της γραμματικής,τις οποίες  οφείλουμε να τακτοποιήσουμε στα επόμενα μαθήματα.  Εδώ τώρα να ασχοληθούμε με τη συνέχεια της θεωρητικής γραμματικής.
Η σύμπτωσης των μεσοήχων v και b και του βραχύ  i με το βραχύ e κατέστησε πολλούς τύπους του μέλλοντος διφορούμενους και σε συνδυασμό  με άλλους λόγους πιο σημαντικούς,οδήγησε στην πλήρη αντικατάσταση τους με περιφραστική σύνταξη.
Άλλες μεταλλαγές  συντακτικές και φωνητικές κατέληξαν στην εξαφάνιση πολλών ρηματικών τύπων.Σε αυτές τις αλλαγές  περιλαμβάνεται  η κλίση της Μέσης και Παθητικής Φωνής.ως και η εμφάνιση πολλών περιφραστικών τύπων, ιδίως του σχηματισμού  του παρακειμένου του  βοηθητικού ρήματος  habeo
Οι σπουδαιότερες  από αυτές τις μεταβολές έγιναν πολύ ενωρίς, έτσι ώστε σήμερα η συντακτική ομοιότητα δύο οποιονδήποτε ρωμανικών γλωσσών είναι μεγάλη,ενώ οι μεταγενέστερες διαφορές οφείλονται σε αίτια λεξιλογικά και φθογγολογικά.
Μεταξύ των συνηθισμένων εξελλίξεων μετά από αυτές που αναφέραμε πιο πάνω, δυνάμεθα να αναφέρουμε την εξαφάνιση ή την επανεμφάνιση του ουδετέρου γένους,την ανάπτυξιν της σειράς των λέξεων  από γραμματικής κυρίως απόψεως, τις αντωνυμίες του τρίτου προσώπου,κυρίως της δεικτικής αντωνυμίας ille  και τους τύπους του οριστικού άρθρου.
Oι κλασσικοί συγγραφείς εξακολουθούν να διαβάζονται και να βρίσκουν μιμητές,ώστε να μπορούμε να πούμε,ότι ουδεμία κλασσική σύνταξη και ουδείς κλασσικός τύπος εξηφανίσθη εξ ολοκλήρου.
Ένα ακόμα δείγμα των πνευματικών προϊόντων των μεταγενεστέρων  Ρωμαίων,οι οποίοι κατόρθωσαν να ανασυγκροτήσουν την εικόνα της αρχαίας  Λατινική φιλολογίας μέσα από τα κείμενα των παλαιών Ρωμαίων συγγραφέων είναι οι "Ατελλανοί Μύθοι  Atellane Fabulae" οι οποίοι είναι οσκικής προέλευσης.Λέγεται,ότι εισήχθησαν στην Ρώμη από την Νότιον Ιταλία στα τέλη της προϊστορικής της περιόδου,
Αυτό το θεατρικό είδος ήταν αγροτικό στην μορφή και χρησιμοποιούσε τέσσερεις πρωταγωνιστές,οι οποίοι έφεραν προσωπεία,Σατίριζε την ζωή της υπαίθρου και παρουσίαζε τις κωμικές πλευρές των ηρώων,στους ρόλους αυτού  του θεατρικού έργου.Οι πρωταγωνιστικοί ρόλοι ήταν: Ο ανόητος,ο καυχηματίας,ο μικρόνοος γέροντας  και ο ευφυής απατεώνας.
Η  Ελληνική επίδραση ήταν εμφανής ιδιαίτερα στην Λατινική μετάφραση της Αγίας Γραφής,όπου ο σεβασμός προς το κείμενο ενθάρρυνε την κατά γράμμα σχολαστική  απόδοση του.

Οι  Αρχαίες  γλώσσες,τα Αρχαία Ελληνικά και τα Λατινικά,ονομάζονται από πολλούς γλώσσες "νεκρές".
 Όσο "νεκρές" και αν θεωρούνται, ζωντανεύουν από όσους αρέσκονται να ασχολούνται με αυτές τις παλιές γλώσσες. Να τις εξετάζουν και να τις μελετούν,να τις κατανοούν και να τις σχολιάζουν.
Οι παλαιές γλώσσες ονομάζονται επισήμως Αρχαίες Γλώσσες.
 Και δεν είναι μόνον η Αρχαία Ελληνική και η Λατινική,που γνωρίζουμε περισσότερο μέσα από τα κείμενα της Ελληνικής και της Λατινικής Γραμματείας,τα οποία συνέγραψαν σε νεαρά ηλικία άνθρωποι της αρχαίας εποχής πεφωτισμένοι, ποιητές και φιλόσοφοι.
Αρχαίες γλώσσες δεν είναι μόνον η Αρχαία Ελληνική και η Λατινική. Αρχαίοι άνθρωποι υπήρχαν σε όλα τα μέρη και αρχαίες γλώσσες ομιλούσαν σε όλον τον κάσμο και αυτό είναι ανάγκη να το επισημάνουμε.
 Στην Αγγλία  αρχαία γλώσσα είναι  η παλαιό-σαξωνική. Αρχαίες γλώσσες είναι και οι ακόλουθες.
 Η παλαιό-γαλλική,η μέοο-γερμανική,η παλαιό- γερμανική,η γοτθική,  η ζενδική,η ιαπωνική,η ιρλανδική,η κελτική, η παλαιό -νορβηγική,η οσκανική,η σανσκριτική, η παλαιο-σλαυική και άλλες. Όλες αυτές οι παλαιές γλώσσες δεν έχουν εξαφανισθεί.
Η ιστορική και πολιτιστική εξέλιξη που ακολούθησε κάθε χώρα,όπως είναι φυσικό,μετεξέλλιξε  και την αρχαία της γλώσσα και την προσάρμοσε στα νέα δεδομένα κάθε χώρας, τα οποία ήταν αποτέλεσμα της ιστορικοπολιτικής της πορείας δια μέσου των αιώνων.
Παλαιές λέξεις χάθηκαν, άλλες γεννήθηκαν,άλλες μετασχηματίσθηκαν,άλλες τροποποιήθηκαν από τους επιστήμονες ανάλογα με τα γεγονότα και τις ιστορικές  περιστάσεις που επικρατούσαν σε κάθε εποχή και στη κάθε χώρα.Οι μεταβολές στην δομή των κοινωνιών πολύ συνέβαλαν στο να αλλάξουν  οι λέξεις μορφή,να μετασχηματιστούν.
 Οι επιστήμονες είναι εκείνοι οι οποίοι συνέβαλαν στην γλωσσολογική προσαρμογή των λέξεων από την Αρχαία στη Νέα  γλώσσα κάθε χώρας. 
Οι Αρχαίες γλώσσες δεν εξαφανίστηκαν.
Μεταβιβάστηκαν,μεταφέρθηκαν  πολλές Αρχαίες λέξεις στην Νέα γλώσσα και παραμένουν μέχρι των ημερών μας.
Ένα απλό παράδειγμα είναι η Αρχαία Ελληνική  λέξη "και τοι",η οποία από δύο λέξεις στην αρχαία,ενώθηκε και έγινε στην Νέα Ελληνική, "καίτοι"= αν και,μολονότι.
Στην Λατινική, η λέξη video=βλέπω,διατηρήθηκε στην Ιταλική γλώσσα ως vedere=βλέπω.
Οι Αρχαίες γλώσσες  παραμένουν ζωντανές και εξελίσσονται από  τις επόμενες γενεές,που τις αναδεικνύουν και τις διατηρούν με μικρές διαφοροποιήσεις επιβεβλημένες από τα γεγονότα που υφίστανται  στην εκάστοτε χρονική εποχή στο πέρασμα των αιώνων.

Η Παβία είναι μία πόλις της βορείου Ιταλίας. Βρίσκεται πολύ κοντά στα νότια του  Μιλάνου, στην  αριστερή όχθη του ποταμού Τιτσίνο,πριν από την συμβολή του με τον Πάδο.Στο σημείο αυτό,οι όχθες του ποταμού ερχόταν σε σύζευξη με μία γέφυρα κατασκευασμένη τον  14ο αιώνα,της οποίας η στέγη είχε μία ιδιαιτερότητα,στηριζόταν πάνω σε 100 εκατό κίονες.Η γέφυρα κατεστράφηκε από τους βομβαρδισμούς  και το έτος 1951 ξαναχτίστηκε  με μία γέφυρα στεγασμένη.Η πόλις είναι συγκοινωνιακός κόμβος και ένα από τα κυριότερα αγροτικά  κέντρα της εύφορης κοιλάδας του Πάδου.Η πόλις ονομαζόταν η "πόλη των πύργων" από τους μεσαιωνικούς πολυάριθμους πύργους της από τους οποίους ελάχιστοι σώζονται. Τους αιώνες 12ον και 13ον η Παβία ήταν το κέντρο μιας τέχνης,που ονομαζόταν ρωμανολογγοβαρδική.Ήταν ένας συνδυασμός Γερμανοιταλικής τεχνοτροπίας. Οι Λογγοβάρδοι ήταν Γερμανοί που μετανάστευσαν και εγκαταστάθηκαν στην Ιταλία. Αυτής της τέχνης το σημαντικότερο χαρακτηριστικό αποτελούν οι κατασκευές από ερυθρούς πλίνθους. Πιθανόν η συνέχεια τους είναι τα σημερινά πλακάκια "κότο".Στην ίδια εποχή ανήκουν και άλλα κτίσματα. Είναι οι Ναοί. Η βασιλική του Σαν Μικέλε Ματζόρε με την πρόσοψη την διακοσμημένη με γλυπτά.Ο ναός του Αγίου Πέτρου. Των Αγίων Θεοδώρων και του Αγίου Λανφράγκου. Είναι το Δημαρχείο Μπρολέττο  με τον ωραίο περίβολο Είναι ένας ωραίος πύργος,ο οποίος ανηγέρθη από τον άρχοντα Γκαλεάτσο Β' Βισκόντι από το 1360 έως το 1365 τον έχτιζαν αλλά τον ολοκλήρωσε  ο Τζιάν Γκαλεάτσο,ο υιός του. Ήταν ένας επιβλητικός ορθογώνιος πύργος χτισμένος με ερυθρούς πλίνθους και αυτός. Ο καθεδρικός ναός της πόλης. Στην ανέγερση του, άρχισε το έτος 1488 και ολοκληρώθηκε πολλά χρόνια αργότερα,συνεργάστηκε και ο Μπραμάντε,ο οποίος ήταν ζωγράφος και ο σπουδαιότερος αρχιτέκτονας της Αναγεννησιακής Ιταλίας. Η πόλις ήταν στολισμένη και με άλλα ωραία οικοδομήματα,όπως το δημαρχιακό μέγαρο,το επισκοπικό μέγαρο,τα κολλέγια Μπορρομέο και Γκισλιέρι,όλα κατασκευασμένα τον 16ο αιώνα. Το δημαρχιακό μέγαρο κατασκευαζόταν από το 1728-1730. Το ονομαστό Πανεπιστήμιο της Παβίας έλαβε τον καταστατικό του χάρτη από τον Κάρολο Δ' της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας το έτος 1361. Στην πόλη όμως λειτουργούσε από τον 11ο αιώνα νομική σχολή.Επί ηγεμονίας των Βισκόντι και Φόρτσα το πανεπιστήμιο βρισκόταν σε ακμή μεγάλη.Άρχιζε να παρακμάζει επί Ισπανικής κυριαρχίας.Ανέκτησε το κύρος του επί αυστριακής κατοχής,οπότε οι σχολές Ιατρικής και οι σχολές μαθηματικών και φυσικών επιστημών έγιναν γνωστές παγκοσμίως.Στο πανεπιστήμιο της Παβίας εδίδαξαν μεγάλες μορφές της επιστήμης,όπως ο Λατσάρο Παλλαντσάνι και ο Βόλτα.Το πανεπιστήμιο της Παβίας θεωρείται και σήμερα,ως ένα από τα καλύτερα Πανεπιστήμια τη Ιταλίας.

Καλωσήλθατε αγαπημένοι μου μαθητές και μαθήτριες όλων των ηλικιών στα Φθινοπωρινά μαθήματα της Λατινικής Γραμματικής, την πανηγυρική έναρξη των οποίων κάνουμε σήμερα  Τετάρτη 11 Σεπτεμβρίου 2013 με  ένα εγκώμιο για να εξάρουμε τις αρετές των πράξεων των Αρχαίων Λατίνων μέσα από την Φιλολογία τους. Η ιστορία και ο χαρακτήρας της Λατινικής φιλολογίας,όπως και της Αρχαίας Ελληνικής, βρίσκονται σε άμεση σχέση με τον χαρακτήρα του λαού μέσα από τον οποίον κάθε μία βρίσκει την έκφραση της. Το δικό μας ενδιαφέρον με τα μαθήματα της Λατινικής γραμματικής, εστιάζεται στον χαρακτήρα του ρωμαϊκού λαού και την κοινωνική και πολιτιστική του εξέλιξη. Η ιστορική εξέλιξη διαχωρίζει την φιλολογία σε διάφορες περιόδους. Οι εξελικτικοί περίοδοι,που καθόρισαν το πνεύμα και τα χαρακτηριστικά της Λατινικής Φιλολογίας, είναι η παιδεία, η εδαφική επέκταση,η εσωτερική πολιτική και η οικονομική ευημερία.Με την Λατινική φιλολογία συμβαίνει το  αξιοσημείωτο,ότι  σε κανένα μέρος της οικουμένης δεν αντανακλάται  τόσο παραστατικά η εξέλιξη η ιστορική και ο χαρακτήρας του λαού,όσο πιο πολύ στη Ρώμη. Οι μεταβολές βεβαίως από την μία ιστορική περίοδο στην άλλη δεν επήλθαν,όπως είναι φυσικό,απότομα και ξαφνικά. Ο τρόπος έκφρασης μιας εποχής πολλές φορές ίσχυε και για την επόμενη περίοδο του χρόνου. Οι μαρτυρίες οι σχετικές με την Λατινική φιλολογία είναι ελάχιστες,γι αυτό το ενδιαφέρον και η προσπάθεια των ειδικών  επιστημόνων προσβλέπει  προς την αποκατάσταση της εικόνας του συνόλου των  παλαιών  κειμένων της Λατινικής φιλολογίας, μέσα από τους υπαινιγμούς,που άφιναν οι μεταγενέστεροι Ρωμαίοι συγγραφείς στα έργα τους τα συγγραφικά,μέσα από τη θεματογραφίας τους. Με αυτό τον τρόπο ανακάλυψαν ότι το Ρωμαϊκό δίκαιο έχει τις θεμελιώδεις αρχές του,τους ηθικούς κανόνες του,στην  "Δωδεκάδελτο"που είναι κώδικας,όπου αναγράφονται οι κοινωνικές,οι οικογενειακές και οικονομικές  υποχρεώσεις. Αυτοί οι κανόνες στην αρχική  μορφή τους  επέζησαν από τους αρχαιοτάτους χρόνους. Ο έντονος και ιδιαίτερος τρόπος συμπεριφοράς  του χαρακτήρα,οι ενέργειες και η σκέψη,που χαρακτήριζαν τους  Αρχαίους  Ρωμαίους αποδίδονταν σε  μεγάλο αριθμό αποφθεγμάτων και γνωμικών,τα οποία αφορούσαν τις ασχολίες,τα γεγονότα και τα εμπειρικά διδάγματα από τον βίο τον οικογενειακό. Η διαμόρφωση της Λατινικής γλώσσας στην κλασσική εποχή παρουσιάζει διαφορές στις λεπτομέρειες της  προσωπικής έκφρασης, στον γραπτό και στον προφορικό λόγο και όχι στα σημαντικά σημεία της σύνταξης. Από ατελή και σκορπισμένα εδώ κι εκεί στοιχεία,παρατήρησαν οι γλωσσολόγοι επιστήμονες  μία απομάκρυνση βαθμιαία από την γραπτή γλώσσα και αργότερα την δημιουργία τοπικών διαλέκτων,η οποία οδήγησε τελικά στον σχηματισμό των ρωμανικών γλωσσών.Η κλασσική Λατινική γλώσσα  με την πλήρη απομάκρυνση  από το τελικό σύμφωνο m στις πολυσύλαβες λέξεις,είχε εκπέσει,έχασε την αξία της, από την εποχή της παλαιάς Λατινικής.Τα άτονα μακρά φωνήεντα έγιναν βραχέα και έπειτα άρχισε η μείωση του πτωτικού συστήματος,η οποία κατέληξε στην περίπτωση των ουσιαστικών,σε δύο μόνο τύπους,ένα Ενικό και ένα Πληθυντικό.Κατά ένα μεγάλο μέρος δεν έφταιγε  γι αυτές τις μετατροπές το φθογγολογικό, τα φωνήεντα και οι δίφθογγοι. Η κλασσική  Λατινική γραμματική είχε 5 φωνήεντα,a,e,i,o,u άλλοτε βραχέα και άλλοτε μακρά.Ένα έκτο φωνήεν το y,χρησίμευε για την εκ νέου γραφή ελληνικών λέξεων,οι οποίες ουδέποτε πιθανώς έγιναν πραγματικά λατινικές. Από τους πέντε αμετάβλητους διφθόγγους η av προφερόταν σε όλη τη διάρκεια των κλασσικών χρόνων,στη γλώσσα των πόλεων, σε au. H αρχαία  ae που παλαιότερα ήταν ai, την πρόφεραν πιθανώς ως ai. Σε σύντομο χρονικό διάστημα το ai μετεβλήθη εις e αντίστοιχο προς το ελληνικό  αι το άλφα γιώτα, ενώ η αρχαία oe ήταν κατ αρχάς oι, και μετατράπηκε σε κλειστό e όπως το γερμανικό  o (το γερμανικό  o είναι με δύο τελίτσες από πάνω του).( Ελπίζω να μην σας κούρασαν τα μπλα μπλα όπως  το επιβάλλουν οι περιστάσεις της καλής και λεπτομερούς μάθησης).

Άρχισαν ξανά το ίδιο τροπάριο.Ακριβαίνει το καλάθι της νοικοκυράς. Πόσα χρόνια τώρα ακούμε αυτή τη φράση ,που έχει γίνει πια τετριμμένη,σαν ένα παλιόρουχο ξεχασμένο στην ντουλάπα. Όλα τα ρούχα ανδρικά και γυναικεία που βρίσκονται αχρησιμοποίητα στην ντουλάπα δεν είναι απαραιτήτως παλιά και τριμμένα.Απλούστατα δε  φοριούνται πια, γιατί ο κάτοχος τους αδυνατεί να τα φορέσει.Πού να χωρέσουν μέσα σε ένα παλιό 44 άρι ευρωπαϊκό νούμερο, τα 100 κιλά που ο περισσότερος πληθυσμός κουβαλάει πάνω του και μέσα του. Από κυτταρίτιδα,λίπη,τριγλυκερίδια και χοληστερίνες είναι ο οργανισμός μας γεμάτος. Η "αθλητική"επίδοση μας στο φαγητό δεν είναι μόνον πανευρωπαϊκή Είναι παγκόσμια. Το φαγητό βέβαια είναι πολιτισμός,είναι ένα δεύτερο σλόγκαν που κυριαρχεί εδώ και πολλά χρόνια ανάμεσα στους πολιτισμένους ανθρώπους. Βέβαια οι αρχαίοι μας πρόγονοι έτρωγαν με τα χέρια,οι Πέρσες ήταν εκείνοι που χρησιμοποιούσαν κουταλομαχαιροπίρουνα. Αυτό  θέλει να πει  για τους προγόνους μας,ότι διατρέφονταν μόνο με ψάρια και κοτόπουλα. Από εκείνους τους αιώνες έμεινε  μέχρι των ημερών μας η γνωστή φράση "το κοτόπουλο και το ψάρι θέλουν χέρι". Και το ψητό κρέας τρώγεται με τα χέρια και οι πρόγονοί μας ήταν κυνηγοί ολκής,άναβαν φωτιές και έψηναν  επί τόπου, άνευ πάθους και φόβου, τα θηράματα. Από μοιρασιά γνώριζαν πάρα πολύ καλά και όλοι ήσαν ευτυχισμένοι.
Έπιναν πολύ γάλα και κρασί,που η κατανάλωση του επιτρεπόταν μετά τα 20 χρόνια,που εθεωρούντο ενήλικες.Μέχρι την ηλικία των 20 ετών με το γαλατάκι μόνο  έτερπαν την γευσιστική τους ικανότητα και έτρεφαν τον νεανικό οργανισμό τους.Και με φρούτα,αποξηραμένα και φρέσκα.Τότε το καλάθι της νοικοκυράς ήταν γεμάτο με κοτόπουλα,ψάρια, σταφύλια,σύκα και όλα τα είδη των φρούτων που ευδοκιμούσαν εκείνους τους αιώνες στην αρχαία Ελλάδα.Έτσι ώστε οι Αρχαίες Ελληνίδες να είναι  γυναίκες λυγερόκορμες και ωραίες,ήταν συλφίδες,πράγμα  πολύ σπάνιο στην εποχή μας. Ο πληθυσμός της χώρας μας τα τελευταία χρόνια αποτελείται από υπέρβαρους ανθρώπους.Μεγάλοι και μικροί επιδίδονται κατά κόρον στην πολυφαγία.Γεγονός, στο οποίο παλαιότερα είχε την πρωτιά ο πληθυσμός των ΗΠΑ. Το γεγονός τώρα έχει γενικευθεί,δεν λέω το κακό έχει γενικευθεί,γιατί εμείς έχουμε την γνωστή παροιμία "τα πάχη μου τα κάλη μου".Μία γυναίκα παχουλή είναι πιο αρεστή και  περισσότερο στον ανδρικό πληθυσμό, γιατί το πάχος είναι ένδειξη, ευμάρειας και κατ άλλους φτώχειας,αν το πάχος προέρχεται από κακής ποιότητας τρόφιμα.Είναι ένδειξη  ότι η ίδια ή και η μαμά της είναι καλές μαγείρισσες.Και ποιός είναι εκείνος ο άνδρας που δεν θέλει επιστρέφοντας από την δουλειά στο σπίτι να βρει ένα ζεστό και καλομαγειρευμένο φαγητό σε ένα καλοστρωμένο οικογενειακό τραπέζι με την γυναικούλα του και τα παιδιά του τριγύρω να απολαμβάνουν το νόστιμο φαγητό της γιαγιάς ή της μαμάς. Παλαιότερα ακουγόταν και η φράση "ο έρωτας περνά από το στομάχι",υποννοώντας την αγάπη που θρέφει ένα νοστιμότατο φαγητό. Τα νόστιμα φαγητά δεν είναι κατ ανάγκην και ακριβά.Στις ελληνικές επαρχίες,πιο πολύ στα χωριά, το καλάθι της νοικοκυράς δεν είναι καθόλου ακριβό. Η νοικοκυρά  προμηθεύεται όλα τα λαχανικά και τα φρούτα  από τον κήπο της,ακόμα και το κρέας, από τα οικόσιτα ζώα της.Στα χωριά οι γυναίκες στην πλειονότητα  τους  παραμένουν αδύνατες και λυγερόκορμες πράγμα που δεν συμβαίνει στις μεγαλουπόλεις και ιδίως στην πρωτεύουσα,όπου κυκλοφορούν ή μάλλον κυκλοφορούσαν γυναίκες βαρέων βαρών,μέχρι που ήρθε η φτώχεια. " Ευτυχώς  επτωχεύσαμεν" ήταν ένα παλιό θεατρικό έργο. Και είναι πολύ σημαντικό αυτό. Ξέρετε από τι μας προφυλάσσει "το  ακριβό καλάθι της νοικοκυράς"; Κατά πρώτον από τα  δύσοσμα ηχηρά εκφυσίματα των αερίων από τα έντερα και κατά δεύτερον από το στομάχι,από τις  ερυγές,τη  θορυβώδη αποβολή αερίων από το στόμα. Όλα αυτά που οπωσδήποτε συμβαίνουν σε έναν παχύ και χονδρό άνθρωπο οδηγούν στην φθορά του οργανισμού του,ανεπανόρθωτη φθορά, ακόμη και από την μακροχρόνια προσπάθεια να αδυνατίσει .Επομένως το ακριβό καλάθι της νοικοκυράς όσον αφορά τις τροφές λύνει το πρόβλημα.

Ναπολέων Φραγκίσκος Ιωσήφ Βοναπάρτης,ο δούκας του Ράϊχστατ.Μόνο στον τίτλο ήταν αυτοκράτορας της Γαλλίας,ο υιός του Ναπολέοντα Βοναπάρτη και της αρχιδούκισσας Μαρίας Λουϊζας.,ο οποίος γεννήθηκε στις 20 Μαρτίου 1811 στο Παρίσι.Από την ημέρα της γεννήσεως του έφερε τον τίτλο του βασιλέα της Ρώμης. Όταν έγινε τριών ετών,το 1814 ο Ναπολέων παραιτήθη υπέρ αυτού,υπέρ του υιού του. Η Γερουσία όμως καθόλου  δεν έλαβε υπ όψιν της τον νεαρόν βασιλέα και προσέφερε τον θρόνο στον Λουδοβίκον ΙΗ. Μετά από αυτό η μητέρα του Μαρία Λουίζα παρέλαβε τον υιόν της και τον εγκατέστησε  στο ανάκτορο Σαίνμπρουν,κοντά στην Βιέννη. Μετά το Βατερλώ ο πατέρας του τον ανεκήρυξε βασιλέα με το όνομα Ναπολέων ο Β' στις22 Ιουνίου 1815. Έζησε στην αυλή του παππού του αυτοκράτορα Φραγκίσκου,από τον οποίον έλαβε τον τίτλο του δούκα του Ράϊχστατ το 1818 μετά από επιμελημένη εκπαίδευση στις στρατιωτικές τέχνες πιο πολύ.Κατά την επανάσταση του 1830 ο Ταλλεϋράνδος ενήργησε να τον φέρει υποφήφιο του γαλλικού θρόνου,όμως χωρίς αποτέλεσμα.  Τον Ιούνιο του 1831 προήχθη σε αντισυνταγματάρχη και ανέλαβε την διοίκηση τάγματος του ουγγρικού συντάγματος.πεζικού,που τότε στάθμευε στην Βιέννη.Ο Δούκας επέδειξε προς τα καθήκοντα του εξαιρετική προσήλωση.Ασθένησε όμως από φυματίωση και οι γιατροί συνέστησαν να απομακρυνθεί από τα ανάκτορα του Σαίνμπρουν.Δεν υπάκουσε στην συμβουλή των ιατρών και απεβίωσε τον επόμενο χρόνο στα ανάκτορα Σαίνμπρουν στις 22 Ιουλίου 1832 η σορός του τοποθετήθηκε στην οικογενειακή κρύπτη των Αψβούργων μέχρι τον Δεκέμβριο του 1940,οποτε με διαταγή του Χίτλερ μετεφέρθη στο Παρίσι  Στις 15 Δεκεμβρίου 1940 απόθεσαν το λείψανο του κοντά στο λείψανο του πατέρα του,ακριβώς μετά από 100 έτη,στο Μέγαρο των Απομάχων. Ο Δούκας του Ράϊχστατ,Ναπολέων ο Β' ενέπνευσε τον Εντμόν Ροστάν να γράψει το δράμα "Ο Αετιδεύς  L'aiglon."

Το  Ποίημα  του  Σαββατόβραδου

Πόσο μου λείπει
να καθίσω στην πλάκα,στο λιμάνι,τη νύχτα
να κοιτώ τη θάλασσα ν'απλώνεται μπροστά μου
γαλήνια,ήρεμη,καθάρια,τόσο που να βλέπω
τις γυαλιστερές πέτρες του βυθού και τους
ιππόκαμπους να λαμπυρίζουν
τα "φωτάκια"στο βυθό,που έβλεπα,
όταν ήμουν μικρό,
να λάμπουν και ύστερα να χάνονται
με τον κυματισμό της θάλασσας και πάλι να φέγγουν.
Πόσο μου λείπει ο αγέρας της θάλασσας ο νυχτερινός
με τη μυρωδιά της αρμύρας.
Κατακλύζει το είναι μου,τα πνευμόνια μου.
Πόσο ανάλαφρος γίνεται ο ύπνος μου
 κοιμάμαι ήρεμα το βράδυ.

"Mας έκανε του αλατιού".Αράδιασε όλα τα μικρόβια και τα σχήματα τους,που δεν μου έτυχε να τα δω στην εγκυκλοπαίδεια του Γιοβάνη,που μου  πέταξαν.Μιλά για "σφαιρικά κύτταρα σταφυλοκόκκου",για "βεντουζοειδή κύτταρα πιττυοσπόρου" για "ραβδόμορφα κορυνοβακτήρια",για "κυλινδρικά κύτταρα τριχόσπορου", για το "ραβδόμορφο λακτοβάκιλλο",για τον "βοτσαλόμορφο στρεπτόκοκκο",για το "ελικοβακτήριο του πυλωρού",για το "εύθραστο βακτηριοειδές" και για τόσα άλλα.Καλέ,μας φόβισες με την παρουσίαση όλων αυτών των μικροοργανισμών.
Μόνο στο αλάτι δεν αναφέρθηκες, που είναι ένα φυσικό αντισηπτικό στον οργανισμό και ευρίσκεται σε μεγάλη ποσότητα στη θάλασσα και όπως είναι φυσικό στα θαλασσινά και στα ψάρια της. Όλες οι τροφές περιέχουν ποσότητα αλατιού.
Από τα κρέατα μέχρι τα λαχανικά, τα όσπρια και τα χόρτα.Όλα  έχουν το δικό τους μερίδιο στο αλάτι συν το ένα κουταλάκι που χρησιμοποιούμε οπωσδήποτε στο καθημερινό φαγητό,στις πίτες,στο φύλλο και στη γέμιση με σπανάκι ή με τυρί φέτα,αυτή  κι αν έχει αλάτι και το περίσσιο δε χρειάζεται.Αμέσως αμέσως η συγκέντρωση στον οργανισμό.
Αν είσαι υποτασικός και έχεις χαμηλή πίεση σου την ανεβάζει.
Αν είσαι υπερτασικός παίρνεις τα χάπια σου και ησυχάζεις από τις υπερτασικές κρίσεις, που μπορεί να σε αφήσουν "σέκο",εν ώρα κρίσης,στις κρίσιμες στιγμές της ζωής. Τώρα που μεγάλωσες  και γνωρίζεις τις καταστάσεις της ζωής,που πάντοτε είναι οι ίδιες,αλλά δεν το γνώριζες γιατί ήσουν μικρός.
Χωρίς να το καταλάβεις σου "έρχεται ο ουρανός σφοντύλι"από τις ανατροπές που πολύ γρήγορα συμβαίνουν στη ζωή σου, "τείδε κακείσε",όπως έλεγε και ο παππούς μου,ο οποίος ανακάλυψε την πενικιλίνη,την μούχλα χρησιμοποίησε, πριν ακόμη την ανακαλύψει ο Φλέμινγκ,όπως είπε ο νεαρός γιατρός,ο πατριώτης του,στον οποίον έτρεχε να πει τα μυστικά των ανακαλύψεων του,καθότι ο παππούς ήταν και φυσιοδίφης. Αυτό μου το είπε πρώτος ο Χατζής έλεγε.
Ο Χατζής ήταν ο παππούς, άνθρωπος με ανοικτό μυαλό και ταξιδιάρικο από τα 12 χρόνια του. Παρέα με τους αγαπημένους του Γιαγιά και Παππού πήγαν να προσκυνήσουν στους Αγίους Τόπους εν έτει 1880 με 1881.Μη φοβηθείτε πως είμαι ζόμπι.Βρίσκομαι εδώ ανάμεσά σας γιατί ο παππούς παντρέυτηκε 42 χρονών την γιαγιά που ήταν 19.Επέστρεψαν,λοιπόν, βαπτισμένοι στα νερά του Ιορδάνη ποταμού,στον ίδιο ποταμό που βαπτίστικε ο Ιησούς και ύστερα,όταν επέστρεψαν στην ιδιαίτερη πατρίδα δημιούργησαν Τυροκομείο με πολλούς τυροκόμους. .Παρασκεύαζαν όλα τα τυριά εκτός από φέτα.Ως φαίνεται δεν παρασκεύαζαν φέτα γιατί το τυροκομείο βρισκόταν μακριά από την θάλασσα και ήταν αδύνατον να μεταφέρουν το θαλασσινό νερό στο βουνό να το αφήνουν στον ήλιο να εξατμιστεί να μείνει το αλάτι. Οι πρώτες ύλες ήταν όλες δικές τους.Με το αλάτι δεν μπορούσαν.Ήταν αδύνατον να γίνει αυτή η δουλειά,η εξάτμιση του νερού μέσα από μεγάλα βαρέλια ή κυβώτια.Το αλάτι τότε το εύρισκαν στη θάλασσα,καθαρό,φυσικό αλάτι στα βράχια, μέσα στις λακκούβες που έμπαινε το θαλασσινό νερό και με τον ήλιο στέγνωνε πριν ή μετά τα  μελτέμια του Αυγούστου. Για του παππού το ορεινό τυροκομείο ήταν αδύνατον.
Η παρασκευή της φέτας  χρειάζεται πολύ αλάτι.
Το σκληρό τυρι φέτα, το βυθίζουν σε άλμη επί δύο ημέρες γιατί είναι σκληρό  και δύσκολα απορροφά την άλμη,η οποία είναι το συντηρητικό του τυριού για να μην χαλάσει. Παρέχει και την απαραίτητη αντισηψία σε όσους την γεύονται,τη σκληρή φέτα.Και τα μαλακά τυριά παραμένουν στην άλμη από 2- 10 ώρες.Αλλά όμως η πρώτη αντισηψία που πρέπει να γίνει είναι στις θηλές των ζώων, που δίνουν το γάλα τους για την παρασκευή των τυριών. Η μαστίτιδα δεν είναι μόνο γυναικεία αρρώστια.Από αυτήν υποφέρουν και τα ζώα,που μας προμηθεύουν το γάλα τους.
Το αλάτι δεν είναι το μοναδικό συντηρητικό.
Χρησιμοποιούν και Χλωριούχο ασβέστιο.Ένα (1) γραμμάριο καθαρού χλωριούχου ασβεστίου σε 10 λίτρα γάλακτος είναι επαρκής ποσότητα.
Προς τι λοιπόν τόση απαισιοδοξία με τα μικρόβια εν έτει 2013 που τα αντιβιοτικά υπάρχουν στην ζωή μας από τον 19ο αιώνα και τώρα βρισκόμαστε στην δεύτερη δεκαετία του 21ου,που σημαίνει ότι σχεδόν όλη η γη έχει υποστεί αντισηψία και οι μη γνωρίζοντες οδεύουν προς την καταστροφή της  και επιθυμούν να κατοικήσουν στη σελήνη με σκάφανδρα,όπου δεν υπάρχει ατμοσφαιρικός αέρας και επομένως η παρουσία των εναεροβίων μικροβίων είναι μηδενική.
Παλαιότερα  τα ψυχιατρεία ήταν γεμάτα από κάτι τέτοιες φοβίες,τις μικροβιοφοβίες, που στερούσαν από τον άνθρωπο μικροχαρές που είναι αναγκαίες στην καθημερινή μας  ζωή,στις κοινωνικές μας εκδηλώσεις. Η αγκαλιά,η χειραψία,το φιλί στο μάγουλο και το άγγιγμα μύτη με μύτη των κινέζων.
Κι αν αληθινά φοβόμαστε ας λείπουν κι αυτά.
"Εκ του μακρόθεν"οι συναντήσεις,Από κάποια απόσταση και  μέσα από την τηλεφωνική συσκευή (η γλώσσα κόκκαλα δεν έχει και κόκαλλα τσακίζει).
Αρκεί να γνωρίζουμε τους κανόνες καλής συμπεριφοράς  για να μην μας έρθει το κακό από αλλού.Από τα λόγια,που πολλές φορές είναι πιο θανατηφόρα από τα μικρόβια.
Έπειτα αν τηρούμε τους κανόνες υγιεινής προστασίας δεν φοβόμαστε κανένα μικρόβιο.
Γιατί να τα φοβόμαστε.
Έχετε δει στο μικροσκόπιο τι όμορφα που είναι;
Τι ζωηρά χρώματα και τι ωραία σχήματα που έχουν οι ζωντανοί οργανισμοί που κατοικοεδρεύουν στον οργανισμό μας;
 Εγώ τα είδα και τρελλάθηκα.
Από τότε τα αγάπησα πολύ.
Μη νομίζετε όμως ότι τους χαρίζω.
Άμα χρειαστεί τους δίνω και καταλαβαίνουν στην αντιβίοση.

Να είσαι μητέρα είναι ό,τι πιο καλύτερο μπορεί να σου προσφέρει η φύση.
Οι χριστιανοί λέμε.Ό,τι πιο καλύτερο μπορεί να σου προσφέρει ο  Θεός.
Σου δίνεται η ευκαιρία να μεταδώσεις σε πολύ κοντινούς ανθρώπους,σε ανθρώπους που προήλθαν μέσα από τα σπλάχνα σου.
Να τους γαλουχήσεις όσο γίνεται καλύτερα γιατί τους γνωρίζεις καλά.
Να τους διδάξεις, να τους δώσεις τα φώτα των γνώσεων και των εμπειριών σου με απλό και ανεπιτήδευτο τρόπο.
Απορώ! Πώς είναι δυνατόν να υπάρχουν μητέρες που θεωρούν τα παιδιά τους εμπόδιο στη ζωή τους. Απορώ επίσης με τις μητέρες εκείνες τις υστερικές που δεν μπορούν να διαχειριστούν τη σχέση τους με τα παιδιά τους και τα ξυλοφορτώνουν με το παραμικρό.
Δεν μετατρέπουμε το παιδί μας με την κακή συμπεριφορά μας σε δυνάστη.
Συζητούμε καλοπροαίρετα μαζί του και του δίνουμε να καταλάβει,αν οι απαιτήσεις του είναι παράλογες ή του δίνουμε ενα απαλό και ψεύτικο ξύλο,ένα μπατσάκι και όχι να ξεσπούμε επάνω του όλη την οργή μας,η οποία πολλές φορές ξεκινάει από άλλες αιτίες και αφορμές που άπτονται των πολύ προσωπικών μας θεμάτων.
Είναι ανώριμοι άνθρωποι οι μητέρες, που επιτρέπουν στον εαυτόν τους να σκέφτεται  για τα παιδιά με έναν τέτοιο ξεδιάντροπο τρόπο και να ομολογούν της ψυχής τους τις κακοπροαίρετες σκέψεις.
Να εκτοξεύουν επάνω τους την λάσπη της ψυχής τους.
Οι κοινωνίες όλων των χωρών που,μελλοντικά θέλουν ο πληθυσμός τους να αποτελείται από άξιους ανθρώπους, ενεργά μέλη της κοινωνίας και όχι άρρωστα και βάρος στην οικογένεια και στην ίδια την κοινωνία.
Πρέπει καλά να το σκεφτούν.
Η ταυτότητα ΜΗΤΕΡΑ να δίνεται σε άξιες και ικανές για το λειτούργημα αυτό γυναίκες.
Γιατί δυστυχώς από τις άλλες  γυναίκες,που δεν είναι άξιες, προέρχονται αυτά τα λόγια και οι κακόβουλες πράξεις ενάντιες στο παιδί τους,ενάντιες στο σπλάχνο τους,
που δεν έχουν καταλάβει γιατί το έφεραν στον κόσμο.
Για να ξεσπούν πάνω του; Για να το πληγώνουν; Ένα ανήμπορο πλάσμα,που πολλές φορές το μόνο που ζητά είναι η αγάπη και η τρυφερότητα.
Μα πώς είναι δυνατόν να υπάρχουν στον κόσμο τέτοιου είδους μαμάδες,που νομίζουν,πως τα παιδιά τους είναι ζωάκια.
Τα παιδιά είναι άνθρωποι  με νου και καρδιά που εύκολα πληγώνεται πολύ.
Τα παιδιά περιμένουν από  την καθοδήγηση της μάνας στον δρόμο της ζωής τον καλό και όχι σε άλλους δρόμους,που δεν οδηγούν πουθενά,που είναι αδιέξοδοι και δεν λύνουν τα προβλήματα,που οι ίδιες οι μανάδες τα έχουν  γεμίσει, που τα έχουν  φορτίσει με την ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα που δημιουργούν,από ανωριμότητα και από την έλλειψη βασικών  γνώσεων.
Τα παιδιά,ας είναι και μικρά,είναι αρκετά ικανά να νιώσουν τα αισθήματα τα αληθινά,που τρέφουν γι αυτά.
Ανάλογα  ανταμείβουν,όταν  έχουν βρει τον δρόμο τους και έχουν ξεφύγει απόμακρυνθεί από την "αγκαλιά" της μάνας,από  κοντά της.
Και δεν μπορώ να φανταστώ,ότι μανάδες γέννησαν παιδιά σαν απόρροια μιας συνεύρεσις και όχι συνειδητά,με αγάπη προς τον σύντροφο, για να γίνει η αγάπη μακροχρόνια.
 Αυτό είναι το παιδί ή τα παιδιά.
 ΕΙΝΑΙ ΈΝΑΣ ΚΡΙΚΟΣ  ΠΟΥ ΕΝΩΝΕΙ ΠΟΥ ΙΣΧΥΡΟΠΟΙΕΊ ΤΟΝ ΔΕΣΜΟ ΔΥΟ ΑΓΑΠΗΜΕΝΩΝ.

Ο ΕΡΧΟΜΟΣ ΣΤΗ ΖΩΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΔΙΝΕΙ ΝΟΗΜΑ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΤΩΝ ΓΟΝΕΩΝ.

TA ΠΑΙΔΙΑ MAΣ ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ.

ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ

ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΙΔΙΟ ΜΑΣ ΤΟ ΕΙΝΑΙ

ΕΙΝΑΙ Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΜΑΣ.

ΕΙΝΑΙ Η ΥΠΑΡΞΗ ΜΑΣ.
Μαινάδες,μανάδες.Βρείτε τον εαυτόν σας. Συνέλθετε.
Αλλιώς.
Υπάρχουν γυναίκες πρόθυμες να τα οδηγήσουν στην κατάκτηση της ζωής,ικανότερες.
 Εσείς οι φυσικές μητέρες είστε ικανές να προσφέρεται μόνο θλίψη στα παιδιά σας.
Αφήστε τα παιδιά σας να μεγαλώνουν ανέμελα.
Μην εμποδίζετε την ανάπτυξη τους την πνευματική και την σωματική με τις δικές σας άρρωστες ενέργειες και τα λόγια σας τα ανάρμοστα.
Η ζωή δεν είναι δύσκολη.
Δύσκολη γίνεται από μανάδες,που δεν γνωρίζουν  πιο είναι  το ηθικό και το τίμιο.
Που δεν κρατάνε το μέτρο,που προχωράνε ανεξέλεγκτα σε ζωτικής σημασίας ενέργειες.
Που αντιμετωπίζουν  με επιπολαιότητα,χωρίς περίσκεψη,σοβαρά θέματα, όπως είναι το ΠΑΙΔΙ που είναι το κύτταρο μιας υγιούς αυριανής κοινωνίας,που από ό,τι φαίνεται δεν τις  νοιάζει,όπως και αν είναι,αφού αυτές  θα έχουν  πεθάνει.
Τι τις  νοιάζει ό,τι και αν συμβεί.
Αυτό λέει η αδιαφορία  που δείχνουν στα παιδιά τους.

Εις απάντησιν στην ανάρτηση "Απογοητευμένες μητέρες" του black and red matters που με εξόργισε τόσο πολύ.

Μέγας Ναπολέων ο Α'.Συνέχεια.

Ο Μέγας  Ναπολέων  αφίχθη στο Παρίσι στις 18 Δεκεμβρίου και αμέσως προέβη στην οργάνωση νέου στρατού. γιατί υπήρχε μεγάλη έλλειψη αξιωματικών και οι στρατηγοί υπέφεραν από πολεμική κόπωση,ενώ ο ίδιος αισθανόταν ότι είχε επεκταθεί υπερβολικά,αναλαμβάνοντας πολλές υποχρεώσεις από την Ισπανία μέχρι την Πολωνία καθώς και την φρούρηση πολυαρίθμων οχυρών. Οι νίκες που πέτυχε στο Λύτσεν στις 2 Μαϊου του 1813 και στο Μπάουτσεν στις 21 Μαϊου και οι διαπραγματεύσεις ειρήνης δεν απέδωσαν  κανένα αποτέλεσμα. Μετά την υποχώρηση  κατά την μάχη της Λειψίας στις 16-19 Οκτωβρίου,ο Ναπολέων υπεχρεώθη όπως αναδιπλωθεί εντεύθεν του Ρήνου.Οι Σύμμαχοι εκμεταλλεύτηκαν την πλεονεκτική των  θέσιν κατά τους πρώτους μήνες του 1814 και εισέβαλαν στην Γαλλία. Ο Ναπολέων επέδειξε κατ αυτήν την εκστρατείαν,ακόμη για άλλη μία φορά την μεγαλοφυή τακτική του. Εσύντριψε τις συμμαχικές φάλαγγες, του Μονμυράϊγ,του Σαμπομπέρ,την μίαν κατόπιν της άλλης,οι οποίες κατευθύνοντο όλες μαζί προς το Παρίσι στις 10-11 Φεβρουαρίου του 1814. Η ανατροπή της τύχης ήταν αναπόφευκτος καθ όσον ο συσχετισμός των δυνάμεων έκλινε προς το μέρος των Συμμάχων αναπότρεπτα.Στις 22 Μαρτίου η αγγλική κυβέρνηυση ανακοίνωσε ότι ουδέποτε θα προήρχετο σε διαπραγματεύσεις με τον Ναπολέοντα. Οχτώ ημέρες αργότερα οι Σύμμαχοι εισήρχοντο στο Παρίσι. Στις 6 Απριλίου ο Ναπολέων συμφώνησε να παραιτηθεί άνευ όρων. Είναι γνωστό με βεβαιότητα,ότι  μετά την δημοσίευση το 1933 του βιβλίου "Τα απομνημονεύματα του Κολαιντούρ",ο  Ναπολέων προσπάθησε να θέσει τέρμα στην ζωήν του με δηλητήριο  στις 12 Απριλίου το βράδυ.Προσπάθησε δεν έθεσε έτσι στις 20 Απριλίου αποχαιρέτησε το στράτευμα του στο Φονταινεμπλό.Οι Σύμμαχοι παρεχώρησαν στον Ναπολέοντα την κυριαρχίαν της νήσου Έλβας. Όταν μετέβαινε προς νότον για να επιβιβασθεί στο πλοίο που επρόκειτο να  τον μετέφερει,συνάντησε εχθρικές εκδηλώσεις και  υπεχρεώθη  να μεταμφιεσθεί σε Αυστριακό αξιωματικό. Μόλις όμως έφθασε στην Έλβα επανήλθε η παλιά ζωτικότητα του και επιδόθηκε με ενάργεια στην αναδιοργάνωση της διοίκησης της νήσου. Ήλθαν στην νήσο Έλβα να τον επισκεφθούν η μητέρα του,η αδελφή του Παυλίνα και η Μαρία Βαλέφσκα με τον υιόν τους. Η σύζυγος του Μαρία-Λουϊζα αρνήθηκε να τον επισκεφθεί. Ο Ναπολέων είχε συναντήσει την σύζυγον του με τον υιόν τους στις 24 Ιανουαρίου του 1814  για τελευταία φορά. Ο Ναπολέων είχε πληροφορηθεί τον αναβρασμό και την δυσαρέσκεια που επικρατούσε στην Γαλλία. και απεφάσισε να δραπετέυσει από την Έλβα την 1 Μαρτίου 1815.Απεβιβάσθη στην Γαλλία πλησίον της Αντίμπ.Έτσι άρχισε η σύντομη περπέτεια,η οποία έμεινε γνωστή στην ιστορία ως Εκατόν Ημέραι. Η διαδρομή μέχρι το Παρίσι περνώντας την οδό των Άλπεων και της Γρενόλβης υπήρξε αληθινός θρίαμβος.Ο Ναπολέων από όπου περνούσε γινόταν δεκτός με ενθουσιασμό.Η κυβέρνηση του Λουδοβίκου ΙΗ είχε εξαφανισθεί.Ο Ναπολέων προσπάθησε να εμφανισθεί ως ένας συνεχιστής της επαναστάσεως φιλελεύθερος. και ως ένας ηγεμόνας ειρηνόφιλος. Η Ευρώπη όμως παρέμενε άκαμπτη και δεν ήταν δυνατόν να λησμονήσει  την δεκαετία του τρόμου.Ο πόλεμος για μία φορά ακόμα ήταν επιβεβλημένος.
Ο Ναπολέων εισέβαλε στο Βέλγιο. Περίμενε ελπίζοντας  ότι θα κατανικούσε τα αγγλοπρωσσικά στρατεύματα.Επί αρκετές ημέρες  βρέθηκε  αντιμέτωπος με αψιμαχίες,με ασήμαντες μάχες,μέχρις ότου ήλθε σε επαφή με τον Ουέλλιγκτον  στο Μον Σαι Ζαν πλησίον του Βατερλώ.Εκεί αντελήφθη ότι δεν μπορούσε να δισπάσει τις αγγλικές γραμμές. Όταν έφθασαν οι ενισχύσεις  από την Πρωσσία,τα γαλλικά στρατεύματα διεσπάσθησαν και μέχρι να φθάσουν στην Λών στις 18 Ιουνίου,δεν πέτυχαν την εκ νέου οργάνωση των. Ο Ναπολέων μετά την ήττα του έσπευσε στο Παρίσι  Δεν ήταν δυνατή  όμως η εξασφάλιση περαιτέρω αντίστασις και έτσι παραιτήθηκε υπέρ του υιού του. Αυτή η πρόταση  αγνοήθηκε και έτσι στις 8 Ιουλίου ο Λουδοβίκος ΙΗ εισήρχετο εκ νέου στο Παρίσι. Ο Ναπολέων αναγκάστηκε να τεθεί υπό την προστασία των ασπόνδων εχθρών του.Επιβιβάστηκε στο βρεταννικό πολεμικό πλοίο  "Βελλερεφόντης",όπου έγραφε στον αντιβασιλέα: "Έρχομαι ως άλλος Θεμιστοκλής να αιτήσω μίαν θέσιν παρά την εστίαν του βρεταννικού λαού". Έτσι απεφάσισαν την  εξορίαν του  στην Αγίαν Ελένη ,όπου και θα παρέμενε υπό επιτήρησιν μέχρις ότου τελειώσει τον βίον του. Εκεί στο νησί Αγία Ελένη τέθηκε υπό την επίβλεψη του Χάντσον Λόου. Περνούσε τον χρόνο του  περιγράφοντας στους άνδρες της ακολουθίας του,οι οποίοι ήσαν ο  κόμις Μπερτάν,ο κόμις Μαντολόν,ο βαρώνος Γκουρντώ,ο κόμις ντε Λα  Καζ και ο προσωπικός θαλαμηπόλος του Λα Καζ ο Μαρσάν. Περιέγραφε επεισόδια από τη ζωή του.Συνέγραφε τα "Απομνημονεύματά" του και γενικά οικοδομούσε τον ναπολεόντειο θρύλο.Από το τέλος του 1819 υπέφερε από μια πάθηση του στομάχου,ένα πιθανό έλκος, από το οποίο και απεβίωσς στις 5 Μαϊου 1821.
Οι καταπληκτικές περιπέτειες που έζησε δημιούργησαν τον ναπολεόντειο θρύλο εις τον οποίον εμφανίζεται υπέρμαχος  του εθνικισμού και του φιλελευθερισμού και ως αρχιτέκτων των ηνωμένων πολιτειών της Ευρώπης.Οι άθλοι του οι στρατιωτικοί περιέβαλαν τον Ναπολέοντα με μια αίγλη,η οποία τον κατέστησε αντικείμενο βαθύτατης λατρείας για τις επερχόμενες γενεές,η οποία βρήκε την έκφραση της το 1840 οπότε έγινε θριαμβευτικά η μετακομιδή των οστών του.Εις αυτά τα αισθήματα που έτρεφαν για τον Ναπολέοντα οφείλεται η εκπληκτική επιτυχία του ανεψιού του Ναπολέοντα Γ' στο δημοψήφισμα του 1851.Η μετακομιδή των οστών του Ναπολέοντα Α' από την Αγία Ελένη το έτος 1840 προεκάλεσε άνοδο της δημοτικότητας του Ναπολέοντα. Ο ανεψιός του Ναπολέοντας Γ' θέλησε να εκμεταλλευτεί αυτήν την δημοτικότητα του θείου του Ναπολέοντα Α' έτσι οργάνωσε μία νέα εξέγερση στην Βουλώνη στις 5 Αυγούστου,η οποία  εγνώρισε αξιοθρήνητη αποτυχία. Καταδικάστηκε σε εισόβια κάθειρξη.Παρέμεινε επί έξη χρόνια έγκλειστος στο φρούριο Αm στην Πικαρδία.Eκεί μελετούσε ευρύτατα και συνέγραφε. Τα  "Ιστορικά αποσπάσματα"  Fragments historiques 1844 και " Η εξάλειψις της ενδείας"  l' extinction  du pauperisme 1844.Στις 25 Μαϊου 1846 κατώρθωσε να δραπετεύσει και να μεταβεί στο Λονδίνο,όπου παέμεινε μέχρι την έναρξη της επανάστασης του 1848,οπότε τρεις μέρες μετά επέστρεψε στη Γαλλία,όπου εξελέγη βουλευτής.Έσπευσε όμως να υποβάλλει την παραίτηση του,γιατί ακόμη υπέκειτο στις διατάξεις του νόμου περί εκτοπισμού των Βοναπαρτών.Ο Λουδοβίκος Ναπολέων έλαβε το όνομα Ναπολέων Γ' καθ όσον ο υιός του Ναπολέοντα Α΄,βασιλιάς της Ρώμης,είχε αναγνωριστεί, έστω και μία μέρα,τυπικά ως Ναπολέων Β'.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ 

-Εdouard  Driault: "Napoleon  et l' Europe".Παρίσι 1910-1927.

-Edouard  Driault: " La vrai   Napoleon".Παρίσι 1928.

-Edouard  Driault: "La vie filgurante de Napoleon".Παρίσι 1930.
-Frederic  Masson: "Napoleon et sa famille".Παρίσι 1987-1919.

-Friedrich Max Kircheisen: " Napoleon". Μέα Υόρκη  1932.

-Armand Augustin Louis de Caulaincourt: "Memoires". Παρίσι 1943.
-Georges Lefebvre: "Napoleon". Παρίσι 1947.

-Louis Joseph  Marchand : "Memoires" Παρίσι 1952.

-James MatthewThompson: "Νapoleon Bonaparte. His Rise and Fall".Οξφόρδη 1952.

Μέγας Ναπολέων ο Α'.Συνέχεια.

Ο Ναπολέων απέβλεπε ακόμα και τώρα σε μια παγκόσμια μοναρχία στο πρότυπο της Ρώμης,ενώ ο εθνικισμός ανεπτύσσετο σε όλες τις χώρες και πιο πολύ στην Γερμανία,Ιταλία,Αυστρία,κατά σειράν κυριότητος. 

Το έτος 1809 η Αυστρία προκάλεσε για άλλη μία ακόμη  φορά τον Ναπολέοντα,ο οποίος κατόρθωσε να εισέλθη εις Βιέννην.

Στις 22 Μαϊου ανεχαιτίσθη εις Έσλινγκ. 

Στις 5 Ιουλίου ενίκησε εις Βαγκράμ,όπου και επέβαλε την συνθήκην του Σαίνμπροου.στις 14 Οκτωβρίου,με την οποίαν έλαβε τις Ιλλυρικές επαρχίες. 

Οι γαλλικές όμως δυνάμεις έδειχναν ότι υπέφεραν από υπερκόπωση και ο Ναπολέων διεπίστωσε να αναπτύσσεται στην Αυστρία ένα πνεύμα μιας νέας  αντίστασης.

Επιθυμούσε πλέον την εγκαθίδρυση μιας δυναστείας νόμιμης.

Η Ιωσηφίνα  αδυνατούσε να του χαρίσει  τον διάδοχον που επιθυμούσε σφοδρά, γι αυτό απεφάσισε να την διαζευχθεί. 

Με την Πολωνίδα Μαρία Βαλέφσκα είχε αποκτήσει υιόν στις 4 Μαϊου του 1810 δεν μπορούσε όμως να την νυμφευθεί.

Εζήτησε  εις γάμον την 16 ετών  αρχιδούκισσα της Αυστρίας,την Μαρίαν-Λουίζαν,την οποίαν ενυμφεύθη στις 11 Μαρτίου δι αντιπροσώπου  και στις 2 Απριλίου 1810 με όλες τις καθιερωμένες τιμές. 

Ο αναμενόμενος νόμιμος υιός  ανηγορευθη βασιλιάς της Ρώμης πριν ακόμα γεννηθεί.Γεννήθηκε στις 20 Μαρτίου 1813.

Το Ναπολεόντειο καθεστώς προς στιγμήν φάνηκε περισσότερο από κάθε άλλη φορά, σταθερό.

Εν τω μεταξύ η Ρωσία εγκατέλειψε τον Ευρωπαϊκό Αποκλεισμό,ο οποίος έκανε αντιπαθή τον τσάρο και καθώς φαίνεται προετοιμάζετο για πόλεμο

Στην Γαλλία η κατάσταση ήταν πολύ σοβαρή  γιατί την στιγμήν που προετοίμαζαν επιστράτευση,εκδηλώθηκε οικονομική κρίση.

Τον Ιούνιο του έτους 1812 επήλθε η διακοπή των σχέσεων με την Ρωσίαν.

Ο τσάρος είχε κατορθώσει να υπογράψει συμμαχία με την Σουηδία και ένα σύμφωνο ειρήνης με τους Τούρκους,όταν ο Ναπολέων ήταν απησχολημένος σοβαρά στην Ισπανίαν. 

Όμως και με αυτές τις προυποθέσεις,όταν ο Ναπολέων διέβη τον Νέμεν στις 22 Ιουνίου,η αριθμητική του ανωτερότητα ήταν 3 προς 1 έναντι των Ρώσων,όμως η στρατηγική του ήταν κατάλληλη να εφαρμοστεί στις πεδιάδες της Βόρειας Ιταλίας.

Δεν μπορούσε όμως να έχει θετικό ποτέλεσμα στις αχανείς πεδιάδες της Ρωσίας. 

Ο Ναπολέων συνήθιζε να ανεφοδιάζει τα στρατεύματα του από τις χώρες που περνούσε στις αιφνίδιες και σύντομες  εκστρατείες του.

Οι γραμμές ανεφοδιασμού έπαυσαν να υφίστανται,όταν οι Ρώσοι εφάρμοσαν την τακτική της" καμμένης γης".
Αυτή η τακτική είναι η πολεμική τακτική κατά την οποίαν οι ιθαγενείς κάτοικοι μιας χώρας υποχωρούν καίγοντας τα πάντα για να μην αφήσουν ευκαιρίες επιβίωσης στα στρατεύματα του κατακτητή.
Αυτή την τακτική  χρησιμοποίησαν  πρώτοι οι Σκύθες εναντίον των Περσών,όταν ο Δαρείος εισέβαλε στη χώρα τους.

Ο Ναπολέων κατεδίωξε τα ρωσικά στρατεύματα που υποχωρούσαν με ασυνήθιστη ταχύτητα,που σπανίζει στην εποχή μας: Βίλνα 26 Ιουνίου.Βιτέμπσκ 24 Ιουλίου.Σμολένσκ 16 Αυγούστου. 

Οι Ρώσοι ετερμάτισαν την υποχώρηση των εις Μποροντίνο με μια μάχη αιματηρή,στις 7 Σεπτεμβρίου.

Ο Ναπολέων στις 14 Σεπτεμβρίου κατελάμβανε την Μόσχα.Στις 15 Σεπτεμβρίου,  η πόλις επυρπολήθη.

Ο τσάρος αρνήθηκε να έλθει σε διαπραγματεύσεις με αποτέλεσμα να μην επιτρέπει η έλλειψη εφοδίων  στα γαλλικά στρατεύματα να παραμείνουν στην πόλη τον Χειμώνα.

Μροστά στην κατάσταση που δημιουργήθηκε,δεν απέμενε άλλη λύση παρά μόνο η επάνοδος των γαλλικών στρατευμάτων στην Γαλλία.

Η υποχώρηση άρχισε στις 19 Οκτωβρίου.

Ο λιμός,οι ασθένειες,οι επιδρομές των Κοζάκων,το δριμύ πρώϊμο ψύχος,οι μάχες κατά την διάβαση του ποταμού Μπερεζίνα στις 26-28 Νοεμβρίου απεδεκάτισαν την Μεγάλη Στρατιά.

Όταν έφθασε εις Νέμεν απετελείτο από 30.000 άνδρες.

Στην Ρωσίαν απωλέσθησαν 500.000 και πλέον άνδρες. 

Ήτο πλέον εμφανές ότι επρόκειτο περί της αρχής του τέλους.

Αυτό διαισθάνετο όλη η Ευρώπη.

Ο Ναπολέων ανέθεσε την αρχηγίαν στον Μυρά.

Εγκατέλειψε το στράτευμα στις 5 Δεκεμβρίου.

Επανήλθε εσπευσμένα στην Γαλλία,όπου επιλήφθη  της συνωμοσίας του στρατηγού 

Μαλέ κατά του καθεστώτος.

Αχ! Ηρώ  Κωνσταντινίδου, στα 17 σου χρόνια,έδωσες την ζωή σου για την πατρίδα.
Αγνοούσες,ότι οι γονείς σου και συ,όπως και όλοι οι Έλληνες αποτελούμε την πατρίδα και ότι κάθε ώρα και στιγμή υπερασπίζουμε την ακεραιότητα της.
Δεν αντιστεκόμαστε μέσα από οργανώσεις,οι οποίες το μόνο που επιδιώκουν  είναι να ποτίζουν,να φανατίζουν,να επωφελούνται από τις αδυναμίες και τα αισθήματα  των νέων.
 Σε τέτοιες δύσκολες και κρίσιμες στιγμές. Σιωπούμε και περιμένουμε τη μεγάλη  ώρα  της απελευθέρωσης,που έρχεται,όταν οι Μεγάλες Δυνάμεις  αποφασίσουν.
Νόμιζες,όπως και όλοι που αντιμετωπίσατε το εκτελεστικό απόσπασμα πως ο αφανισμός σας θα συγκινούσε τους παράγοντες.
Αν  όλοι οι Έλληνες αντιστεκόμαστε μέχρι θανάτου, θα παραδίναμε την πατρίδα σε ξένα χέρια και δεν θα είχαμε  πατρίδα.
Οι στρατιωτικοί σε όποια χώρα και αν ανήκουν,είναι επιλεγμένοι,είναι ξεχωριστοί,είναι  πολύ σκληροί  για να βρίσκονται σε αυτή τη θέση και δεν χαρίζουν ζωές.
Οταν η πατρίδα τους, το απαιτεί,το ζητήσει.
Όλοι είμαστε υπερασπιστές της δικής μας πατρίδας,όπως και όλοι είναι υπερασπιστές της δικής τους πατρίδας.
Προσπάθησες  να αντισταθείς με αυταπάρνηση .
Ένα   μικρό κορίτσι εσύ, πώς να βγείς νικητής.
Ύψωσες το ανάστημα σου και σε έφαγαν τα άγρια θηρία,που ερμηνεύονται σε εχθρούς στρατιώτες,οι οποίοι είναι εκπαιδευμένοι να γίνονται θηρία μπρος σε κάθε αντίσταση από όπου και αν προέρχεται,είτε από άνδρα,είτε από γυναίκα.
Η μόνη νίκη σου είναι η μεταθανάτια αναγνώριση σου,αν αυτό επεδίωκες,και οι τιμές,που σου επέδωσαν Πανεπιστημιακοί δάσκαλοι.
Αιωνία σου η μνήμη.

Μέγας Ναπολέων ο Α' .Συνέχεια.

Ο Ναπολέων έσπευσε προς ανατολάς να πολεμήσει με τους Ρώσους. Οι μάχες που έδωσε  δεν ήταν αποφασιστικές ήταν όμως σκληρές. Η  σημαντικότερη  ήταν η αιματηρή μάχη στις  8 Φεβρουαρίου  1807 στο Αϊλαο. Στις 13 Ιουνίου στο Φρήτλαντ πέτυχε αποφασιστική νίκη,η οποία στις 7 Ιουλίου  οδήγησε στην Συνθήκη του Τίλσιτ.Ο Τσάρος Αλέξανδρος εξοργίσθηκε από την καθυστέρηση των βρετανών να αποστείλουν ενισχύσεις στην Ευρώπη, σαγηνεύθηκε όμως  από τις κολακείες του Ναπολέοντα,με τον οποίον συναντήθηκε πάνω σε μια σχεδία στον ποταμό Νέμα και άκουσε από τα χείλη του  σχέδια για την συγκυριαρχία τους στην Ευρώπη. Ο Τσάρος όχι μόνο απαρνήθηκε την βρετανική συμμαχία,αλλά έδωσε στο Ναπολέοντα υπόσχεση για ενεργό συμμετοχή στον Ευρωπαϊκό Αποκλεισμό. Αυτή η στιγμή θεωρείται ως το απόγειον της δόξας του Ναπολέοντα. Ο Ευρωπαϊκός αποκλεισμός κατέπνιγε την βρετανική οικονομία,η οποία στηριζόταν πάνω στις εξαγωγές και τις πιστώσεις. Τα διατάγματα του Βερολίνου στις 21 Νοεμβρίου 1806,στο Φονταινεμπλό στις 13 Οκτωβρίου 1807 και στο Μιλάνο, απαγόρευαν την εισαγωγή βρετανικών προϊόντων. Αυτά τα μέτρα δεν αποσκοπούσαν στην υποταγή της Βρεταννίας,η οποία  εκείνη την περίοδο εισήγαγε μόνο 20% του σίτου,αλλά δημιούργησαν στην Αγγλία σοβαρή  οικονομική κρίση,παρά το γεγονός ότι ο αποκλεισμός της Αγγλίας δεν ήταν ικανός να φέρει αποτέλεσμα χάρις εις το εμπόριο και το λαθρεμπόριο,τα οποία διενεργούντο σε ευρεία έκταση μετά από άδεια του Ναπολέοντα έναντι πληρωμής.Αυτό το σύστημα συνέβαλε στην ανάπτυξη της γαλλικής βιομηχανίας καθώς και στην ανάπτυξη ορισμένων γεωργικών προϊόντων,όπως  ήταν τα ζαχαρότευτλα,αλλά όμως εξήγειρε στην Ευρώπη σφοδρόν κύμα αντιδράσεων και δυσαρεσκειών κατά του γαλλικού οικονομικού ιμπεριαλισμού. Η αυτοκρατορία εξετείνετο από το Αμβούργο μέχρι την Ρώμη,περιελάμβανε 130 νομούς και περιεβάλετο από βασίλεια,στα οποία βασίλευαν μέλη της οικογτένειας του Ναπολέοντα.Εις το βασίλειο της Νεαπόλεως ο Ιωσήφ,ο μετέπειτα βασιλεύς της Ισπανίας. Εις την Ολλανδίαν ο Λουδοβίκος.Εις την Βεστφαλίαν ο Ιερώνυμος.Εις Κλέβην ο Μυρά και ούτω καθ εξής. Το έτος 1810 ήσαν υποτελείς της Γαλλίας 7 βασίλεια και 30 ηγεμονίες.Ακόμη και η Σουηδία εκάλεσε  για το βασίλειο της που δεν είχε απόγονο,τον στρατηγό Ζαν Μπερναντότ,ως διάδοχον.Μόνο η Ρωσία διετήρησε την ανεξαρτησίαν της. Όπου επεβάλοντο τα γαλλικά όπλα,επακολουθούσε και η επιβολή του Αστικού Κώδικος της ανεξιθρησκείας  και των επαναστατικών αρχών υπό Ναπολεόντειον αμφίεσιν. Εις το σύστημα του Ευρωπαϊκού Αποκλεισμού η Πορτογαλία επί μία εκατονταετία βρισκόταν κάτω από βρεταννική επιρροή και αποτελούσε για το σύστημα μεγάλη οπή διαρροής. Ο Ναπολέων μετά από συμφωνία με τον Γκοντόϋ,έναν διεφθαρμένο ευνοούμενο της βασίλισσας,ο οποίος κυβερνούσε ουσιαστικά την  Ισπανία, έστειλε ένα εκστρατευτικό σώμα να υποτάξει την Πορτογαλία ενώ άφησε στην Ισπανία έναν αριθμό στρατιωτών για να υποτάξουν την χώρα. η Μαδρίτη εξεγέρθη και οι Γάλλοι προχώρησαν σε σκληρές ενέργειες για να  ελέγξουν την κατάσταση. Τα  γαλλικά στρατεύματα υφίσταντο τις επιθέσεις δυνάμεων ανταρτών.Την πρώτη όμως σοβαρή ήττα τους υπέστησαν στις 23 Ιουλίου του 1808 εις Μπαϊλέν,όπου παρεδόθησαν οι δυνάμεις υπό τον στρατηγόν Ντυπόν.Ο Ναπολέων για να προστατεύσει τα νώτα του προέβη σε μια θεαματική αλλά άκαρπο συνάντηση με τον τσάρο Αλέξανδρο στην Ερφούρτην,τον Σεπτέμβριο-Οκτώβριο.Εν συνεχεία εισέβαλε στην Ισπανία,εισήλθε στη Μαδρίτη,προέβη στην λήψη επαναστατικών μέτρων προς όφελος των χωρικών για να συντρίψει την ισχύν του κλήρου, μάταια. Ακατάπαυστα εσυνεχίζετο ο Ιερός πόλεμος κατά των Γάλλων και οι γαλλικές δυνάμεις απωθούντο βραδέως αλλά συνεχώς. Βοηθούσε σε αυτό και ο δούκας του Ουέλιγκτον,τον οποίον ο Μασσενά δεν μπόρεσε να απωθήσει από τις γραμμές του στο Τόρρες Βέντρας.

Βλέπω το ημερολόγιο της σημερινής ημέρας   Κυριακή 1 Σεπτεμβρίου 2013.
 Κάτω στη θέση του εορτάζοντος αγίου ή αγίων της ημέρας,αναγράφει.
Αρχή της Ινδίκτου.
Η 1η Σεπτεμβρίου είναι η Εκκλησιαστική Πρωτοχρονιά και ονομάζεται Ίνδικτος.
Η λέξη Ίνδικτος προέρχεται από την λατινική λέξη Indicio που σημαίνει διαταγή,ορισμό.
Εννοούσαν την περίοδο των 15 χρόνων κατά την διάρκεια των οποίων έπρεπε οι Ρωμαίοι να πλήρωναν τους φόρους στον Αυτοκράτορα.
Ο Μέγας  Κωνσταντίνος ήταν εκείνος,ο οποίος όρισε πρώτος ως επίσημη μέτρηση του χρόνου την Ίνδικτο.
 Ο Αυτοκράτορας Ιουστινιανός ο Α' το έτος 537 εισήγαγε την μέτρηση σε Ινδίκτους στα Κρατικά Έγγραφα και στις Αποφάσεις τις Δικαστικές.
Αργότερα ορίστηκαν δύο είδη Ινδίκτου η παλαιά Ρωμαϊκή,η οποία ονομαζόταν και καισαρική,η οποία άρχιζε την 1η Σεπτεμβρίου και την οποίαν συνέχισε το Βυζάντιο και η παπική,που άρχιζε 25 Δεκεμβρίου και αργότερα 1η Σεπτεμβρίου την οποίαν η Εκκλησία συνεχίζει μέχρι σήμερα.
Η Ακολουθία στις Εκκλησίες την 1η Σεπτεμβρίου αρχή του Εκκλησιαστικού Νέου Έτους είναι απαράμιλλος,είναι ασύγκριτη σε κάλλος υμνογραφίας.
"Ο πάσης δημιουργός της κτίσεως,ο καιρούς και χρόνους εν τη Ιδία εξουσία θέμενος,ευλόγησον τον στέφανον,τον ενιαυτού της χρηστότητος σου, Κύριε,φυλάττων εν ειρήνη τους βασιλείς και την πόλιν σου,πρεσβείαις της Θεοτόκου,μόνε φιλάνθρωπε".Υμνούσαν τότε στην Κωνσταντινούπολη.

To  Kυριακάτικο  Μυθιστόρημα. Συνέχεια.

-Αγάπη μου,΄εχουμε άλλο οικοδόμημα υπερμεγέθους να μιλήσουμε γι αυτό?
-Βεβαίως,αγάπη μου,έχουμε τόσα άλλα από την αρχαιότητα κατανεμημένα ανά τον κόσμο.
-Καλό είναι κύριε Ερρίκο να μιλήσουμε για τα 7 θαύματα.Η Helga δεν νομίζω να έχει ακούσει γι αυτά.
-Έχω ακούσει από τον Ερρίκο,Άννα μου,λίγα πράγματα. Ένα βράδυ μιλούσαν με την Σημέτα σχετικά με αυτά.Ήμουν τόσο κουρασμένη,που η προσοχή μου,αλήθεια δε βρισκόταν και στα καλύτερα της.
Ευχαρίστως να σας ακούσω τώρα να μιλάτε γι αυτά.
Ωραία,αγάπη μου, τώρα να εντείνεις την προσοχή σου. Ο Κολοσσός της Ρόδου που γι αυτόν  μιλούσαμε πριν είναι ένα από τα θαυμαστά δημιουργήματα από το ανθρώπινο χέρι.
-Είναι όλα,αγάπη μου,σε ύψος όμοια με τα οικοδομήματα που μιλούσαμε πριν λίγο?
-Ναι,αγάπη μου,όλα σχεδόν. Εξαιρούνται οι Κρεμαστοί κήποι της Βαβυλώνος,που είναι όντως κήποι με τη διαφορά ότι βρίσκονται σε υψόμετρο όχι και πολύ μεγάλο για έναν άνθρωπο να ανέβη μέχρι εκεί.Το θαυμαστό είναι για την ομορφιά του ίδιου του κήπου και για τον θαυμαστό τρόπο,που οι όμορφοι αυτοί κήποι ποτίζονταν.
- Σε τι ύψος βρίσκονται?
-Αγάπη μου, βρίσκονται σε ύψος  22 μέτρων  πάνω από το έδαφος.
-Αγάπη μου,το αξιοθαύμαστο είναι η ωραιότητα των κήπων ή  οι κατασκευές της ύδρευσης.Πώς ανέβαινε εκείνη την εποχή το νερό μέχρι εκεί επάνω για να τους ποτίσει.
-Helga μου, οι κήποι της Βαβυλώνας  είναι αξιοθαύμαστοι και για τα δύο στοιχεία,που είπες.
-Άννα μου,σ΄ευχαριστώ.
-Θέλετε να σας αποκαλύψω το μυστικό?
-Ποιό μυστικό,Δημήτρη μου.
-Για πέστο μας,Δημήτρη,έχεις κάποιο μυστικό να μας αποκαλύψεις για τον τρόπο που οι κηπουροί πότιζαν τους κήπους  της Βαβυλώνας?
-Το μυστικό είναι,Ερρίκο,ότι  οι κήποι φυτεύτηκαν στις όχθες του Ευφράτη ποταμού.
-Οπότε,Δημήτρη μου,δεν ανέβαινε το νερό.Οι κήποι ήταν στο ίδιο επίπεδο με το ποτάμι και δεν θα υπήρχε δυσκολία για το πότισμα τους.
-Ναι,Άννα μου.Το θαυμαστό ήταν οι υδραυλικές εγκαταστάσεις και η παρέκκλιση του νερού του ποταμού.
-Μα πώς το γνωρίζεις,Δημήτρη μου.
-Άννα μου,αυτά τα διάβασα στο αναγνωστικό της Στ'τάξης της γιαγιάς μου.
-Έχει,Δημήτρη,κρατήσει η μαμά σου τα βιβλία της μαμάς της?
-Ναι,ακριβώς, Helga.Η μαμά μου έλεγε τότε που ήμουν μικρός και μου επέτρεπε να τα διαβάσω,ότι τα παλιά βιβλία γράφουν πολλοί χρήσιμα πράγματα.
-Πολύ σωστά σου μιλούσε η μαμά σου,Δημήτρη, βλέπεις κι εγώ είμαι της ίδιας γνώμης.
-Το βλέπω Ερρίκο,κρατάς φυλαγμένες τις παλιές εφημερίδες από την πατρίδα.
-Ναι,Δημήτρη,όπως είδες κι εσύ.
-Και δεν αφήνει κανέναν άλλον να τις ξεσκονίσει.Μόνος του,ο άνδρας μου τις φροντίζει.
-Ναι,είναι αλήθεια,γιατί είμαι της γνώμης ότι παλιώνουν όταν τις μεταπιάνουν πολλά διαφορετικά χέρια.
-Ω!  γι αυτό αγάπη μου? θέλεις μόνο σου? Έχεις δίκιο.
-Να σας πω ακόμη,ότι η Βαβυλώνα είναι το σημερινό Ιράκ.
-Ναι! Ερρίκο,εγώ το γνωρίζω.
-Αλήθεια?εγώ δεν το γνώριζα.Ευχαριστώ,κύριε Ερρίκο.
-Παρακαλώ,κορίτσι μου.
-Άλλο θαύμα?ρώτησε η Helga.
Ένα άλλο,αγάπη μου,θαυμαστό αριστούργημα είναι ο Ναός της Θεάς Αρτέμιδας στην Έφεσο.Η κατασκευή του κράτησε 120 έτη.
-Τόσα πολλά,κύριε Ερρίκο? πάνω από έναν αιώνα.
-Ακριβώς,κορίτσι μου.
- Ποιοί ήταν οι χτίστες,αγάπη μου?
-Αγάπη μου,το έχτιζαν οι Έλληνες και οι Πέρσες.
-Μαζί,αγάπη μου?
-Δεν γνωρίζω,αγάπη μου, ίσως εκ περιτροπής.
-Τι θα πει,εκ περιτροπής.
-Θα πει,αγάπη μου,πότε ο ένας και πότε ο άλλος.
-Ω! αγάπη μου,σ'ευχαριστώ.
-Αλλη  αξιοθαύμαστη αρχαία κατασκευή είναι  το Μαυσωλείο της Αλικαρνασσού.
-Πού βρίσκεται αυτό,αγάπη μου?
-Βρίσκεται,αγάπη μου,στην Αλικαρνασσό της Μ.Ασίας.Είναι ο τάφος του Μαυσώλου,ο οποίος ήταν σατράπης της Καρίας.
-Κύριε Ερρίκο,πόσο ύψος είχε?
-Άννα,είχε ύψος 45 μέτρων.
-Σε σύγκριση με τα 22 μέτρα που είχε το άγαλμα του Δία είναι αρκετά ψηλό.
-Βέβαια,45 μέτρα είναι διπλάσια μέτρα,είπε η Helga.
-Nα σας μιλήσω τώρα και για τον Φάρο της Αλεξανδρείας,ο οποίος έχει ύψος  135 μέτρα και επί πολλούς αιώνες ήταν μεταξύ των  υψηλοτέρων  δομών του κόσμου.
-Μη μου πεις,αγάπη μου,είναι πανύψηλο.
-Από τα πλέον αξιοθαύμαστα δημιουργήματα πιο είναι?
-Οι πυραμίδες,κύριε Ερρίκο.
-Ακριβώς,κορίτσι μου.Η μεγάλη πυραμίδα στη Γκίζα και δίπλα της οι πυραμίδες του Μυκερίνου και του Χεφρίνου.Και η πυραμίδα του Φαραώ Χέοπα,η οποία είναι η μοναδική από όλα τα 7 θαυμάσια αριστοτεχνήματα, που έχει σωθεί μέχρι σήμερα.
- Ω! Ευχαριστώ,με κατατοπίσατε αρκετά,είπε η Helga.

Μέγας Ναπολέων ο Α'.Συνέχεια.

Ένας νέος συνασπισμός,ο τρίτος κατά σειράν,συνέννωσε Αγγλία,Αυστρία,Ρωσία,στις 9 Αυγούστου.Ο συνασπισμός είχε να αντιμετωπίσει την μετατροπή της δημοκρατίας της Ιταλίας  σε βασίλειο  κληρονομικό  με βασιλέα τον Ναπολέοντα  και αντιβασιλέα τον θετόν υιόν του Ευγένιον.

Ο Ναπολέων μετέφερε τις δυνάμεις του από την Βουλώνη προς τον Ρήνον,το Μάιν και τον Δούναβη.

Περιεκύκλωσε  τις δυνάμεις του Αυστριακού στρατηγού  φον Λάϊμπεριχ εις την Ούλμ στις 18 Οκτωβρίου.Κατέλαβε  την Βιέννη και το Λίντς και αφού προχώρησε ακόμη βορειότερα  συνεπλάκη στις 2 Δεκεμβρίου με τους Αυστριακούς και Ρώσους στο Αούστερλιτς. Αριθμητικά  το Ναπολεόντειο στράτευμα μολονότι  μειονεκτούσε,πέτυχε με μία εκ δεξιών επιτηδευμένη επίθεση, να εξουδετερώσει την ισορροπία του κέντρου,το οποίο διέσπασε,υποχρεώνοντας τα εχθρικά στρατεύματα να τροπούν σε φυγή μέσα από λιμνάζοντα νερά παγωμένα,όπου επαθαν καταστροφή μεγάλη από το γαλλικό πυροβολικό.Οι απώλειες την Γάλλων δεν ήταν και τόσο μεγάλες όσο ήταν των συμμάχων.Των Γάλλων 6.800 και των συμμάχων 27.000.

Το Αούστερλιτς αποτελεί την πλέον αποφασιστική και λαμπρότερη νίκη του Ναπολέοντα.Αποτελεί επίσης το κύριο έρεισμα του επαίνου του. Στις 26 Δεκεμβρίου του έτους 1805  στο Πρεσβούργο συνήφθη συνθήκη,με την οποίαν  η Αυστρία ανεγνώριζε την Βαυαρίαν,την Βυτεμβέργην και την Βάδην ως ανεξάρτητα βασίλεια,παρεχώρησε την Βενετίαν με αποτέλεσμα τον αποκλεισμόν της από την Νότιον Γερμανία. Η Πρωσσία παρέμεινε εκτός του τρίτου συνασπισμού.Κατά την διάρκειαν όμως του θέρους του έτους 1806 άρχισε να ανησυχεί.Ενοχλημένη από τους διπλωματικούς ελιγμούς περί το Αννόβερον  και από την δημιουργίαν της Ομοσπονδίας  του Ρήνου στις 12  Ιουλίου με την οποίαν απεκλείετο από την Δυτικήν και νότιον Γερμανίαν.  Η Πρωσσία έστειλε την πρώτη Οκτωβρίου του έτους 1806  ένα τελεσίγραφο,με το οποίο απαιτούσε οι Γάλλοι να αποχωρήσουν εκείθεν του Ρήνου.Οι Γάλλοι απέρριψαν το τελεσίγραφο.Μετά την απόρριψη του τελεσιγράφου αναπτύχθηκε ο τέταρτος συνασπισμός,  στον οποίον συνηννώθησαν η Αγγλία,η Πρωσσία,η Αυστρία.Ο στρατός που διέθεταν οι Πρώσσοι επετελείτο από 130.000 άνδρες,οι οιποίοι είχαν εκπαιδευθεί  κατά τις παραδόσεις του Μεγάλου Φρειδερίκου,ο οποίος έχαιρε μεγάλης στρατιωτικής  φήμης ο στρατός της όμως ήταν βραδυκίνητος και ανίκανος όπως αντιμετωπίσει την αστραπιαία στρατηγική του Ναπολέοντα που είχε αποκτήσει νεωστί.Ο Ναπολέων συνεκέντρωσε τον στρατόν του,ο οποίος ήταν ίσης δυνάμεως με τον Πρωσσικόν,στην πεδιάδα του Μάϊν.Κάθε ένας στρατός προσπαθούσε να αποκόψει τις επικοινωνίες του αντιπάλου από τα αριστερά.Οι βραδυκίνητοι Πρώσσοι υπεχρεώθησαν εις υποχώρησιν. Ο Ναπολέων,ο οποίος διέθετε 95.000 άνδρες,αντιμετώπισε στην Ιένα τις 40.000 στρατού υπό τον στρατηγό Χονχελόχε.Ο Νταβόν με τις 26.000 άνδρες συνεκράτησε και τελικά εκμηδένισε το κύριο σώμα των πρωσσικών δυνάμεων στο Αουέρσεντ στις 14 Οκτωβρίου του έτους 1806 . Ο Ναπολέων 12 ημέρες αργότερα βρίακεται στο Βερολίνο έχοντας  κάνει σκόνη τον μύθο περί του αήττητου των Πρώσσων  και αποφασισμένος να συνετίσει  την Πρωσσίαν με την επιβολήν υπερόγκων αποζημιώσεων και  επιτάξεων.

KAΛΗ  ΙΝΔΙΚΤΟ
ΚΑΛΟ  ΜΗΝΑ