Μεγάλη Παρασκευή σήμερα και οι χριστιανοί βιώνουν το   απόλυτο  πένθος του θανάτου του Ιησού Χριστού μας. Από νωρίς  στις εκκλησίες οι Χριστιανοί με άσβεστη αγάπη και με πολύ σεβασμό παρακολουθούν την αναπαράσταση της Αποκαθήλωσης του σώματος του Χριστού από τον Σταυρό του Μαρτυρίου του και την τοποθέτηση του στον Επιτάφιο τον υποτιθέμενο τάφο,που τα κορίτσια έχουν στολίσει από το βράδυ της Μεγάλης Πέμπτης μετά το πέρας της κατανυκτικής λειτουργίας ή ενωρίς το πρωϊ. Σε μερικές περιοχές η αναπαράσταση γίνεται περισσότερο  αληθινή με την τοποθέτηση του αγίου σώματος του Χριστού σε σπηλιά που οι κάτοικοι έχουν ειδικά διαμορφώσει.

Κατά τη διάρκεια της βραδινής ακολουθίας ψάλλονται τα εγκώμια που είναι μικρά τροπάρια και από τα πολύ αγαπημένα στους χριστιανούς.Τα πιο γνωστά είναι το "Άξιον εστί", "Αι γενεαί πάσαι". "Η ζωή εν τάφω" και το "Ω! Γλυκύ μου έαρ".Τα εγκώμια στο άκουσμα τους μετριάζουν την θλίψη, που χαρακτηρίζει την ημέρα, και γεμίζουν αισθήματα χαράς τις ψυχές των πιστών καθώς μιλούν για την επερχόμενη Ανάσταση.

                                         
                                          Τροπάρια
                           
                                           
Αδελφοί,έτι Χριστός,όντων ημών ασθενών,κατά καιρόν υπέρ ασεβών απέθανε.
Μόλις γαρ υπέρ δικαίου τις αποθανείται.
Υπέρ γαρ του αγαθού τάχα τις και τολμά αποθανείν.
Συνίστησι δε την εαυτού αγάπην εις ημάς ο Θεός,
ότι έτι αμαρτωλών όντων ημών.Χριστός υπέρ ημών απέθανε.
Πολλώ ουν μάλλον δικαιωθέντες νυν εν τω αίματι αυτού
σωθησόμεθα δι'αυτού από της οργής.
Ει γαρ εχθροί όντες κατηλλάγημεν τω Θεώ δια του θανάτου του Υιού αυτού,
πολλώ μάλλον καταλλαγέντες σωθησόμεθα εν τη  ζωή αυτού.

                                    

Κύριος ο Θεός ευλογητός,ευλογητός Κύριος ημέραν καθ'ημέραν
κατευοδώσαι ημίν ο Θεός των σωτηρίων `ημών,ο Θεός ημών,ο Θεός του σώζειν.
Τον δι ημάς σταυρωθέντα δεύτε πάντες υμνήσωμεν αυτόν γαρ κατείδε Μαρία
επί του ξύλου και έλεγεν.Ει και σταυρόν υπομένεις,συ υπάρχεις,ο Θεός και Υιός μου.Σταυρωθέντος σου,Χριστέ,ανηρέθη η τυραννίς,επατήθη η δύναμις του εχθρού ούτε γαρ άγγελος,ουκ άνθρωπος.αλλ'αυτός ο Κύριος,έσωσας ημάς.
Ως πρόβατον επί σφαγήν ήχθης,Χριστέ Βασιλεύ,και ως αμνός άκακος,προσηλώθης τω σταυρώ υπό των ανόμων ανδρών δια τας αμαρτίας ημών,Φιλάνθρωπε.

Δεύτε,χριστοφόροι λαοί,κατίδωμεν,τι συνεβουλεύσατο Ιούδας ο προδότης συν
ιερεύσιν ανόμοις,κατά του Σωτήρος ημών σήμερον ένοχον θανάτου τον αθάνατον Λόγον πεποίηκαν και Πιλάτω προδώσαντες,εν τόπω Κρανίου εσταύρωσαν και ταύτα πάσχων,εβόα ο Σωτήρ ημών λέγων "Άφες αυτοίς,Πάτερ,την αμαρτίαν ταύτην,όπως γνώσει τα έθνη την εκ νεκρών μου Ανάστασιν.Ει και σταυρόν υπομένεις,συ υπάρχεις,ο Θεός και Υιός μου
Ει και σταυρόν υπομένεις,συ υπάρχεις ,ο Θεός και Υιός μου.

Φοβερόν και παράδοξον μυστήριον σήμερον ενεργούμενον καθοράται.
Ο αναφής κρατείται.Δεσμείται ο λύων τον Αδάμ της κατάρας.
Ο ετάζων καρδίας και νεφρούς αδίκως ετάζεται.
Ειρκτή κατακλείεται ο την άβυσσον κλείσας.
Πιλάτω παρίσταται ω τρόμω παρίστανται Ουρανών αι Δυνάμεις.
Ραπίζεται χειρί του πλάσματος ο Πλάστης .
Ξύλω κατακρίνεται ο κρίνων ζώντας και νεκρούς.
Τάφω κατακλείεται ο καθαιρέτης του Άδου,ο πάντα φέρων συμπαθώς και πάντας σώσας της αράς.Ανεξίκακε Κύριε,δοξασμένο το όνομα σου εις τους αιώνας των αιώνων.

Σε τον αναβαλλόμενον το φως ώσπερ ιμάτιον,καθελών Ιωσήφ από του ξύλου συν Νικοδήμω,και θεωρήσας νεκρόν,γυμνόν,άταφον,ευσυμπάθητον θρήνον αναλαβών,οδυρόμενος έλεγεν.
Οίμοι, γλυκύτατε Ιησού! ον προ μικρού ο ήλιος εν Σταυρώ κρεμάμενον θεασάμενος,ζόφον περιεβάλλετο και η γη τω φόβω εκυμαίνετο και διερρήγνυτο ναού το καταπέτασμα.Αλλ'ιδού νυν βλέπω σε δι'εμέ εκουσίως υπελθόντα θάνατον .Πώς σε κηδεύσω,Θεέ μου; ή πώς σινδόσιν ειλήσω;ποίες χερσί δε προσψαύσω το σον ακήρατον σώμα; ή ποία άσματα μέλψω τη ση εξόδω,Οικτίρμον;Μεγαλύνω τα πάθη σου,υμνολογώ και την ταφήν σου συν τη Αναστάσει,κραυγάζων.Κύριε,δοξασμένο το όνομα σου.