Η  Αγία  Και  Μεγάλη  Εβδομάδα
                                           Μεγάλη  Δευτέρα
                                                Τροπάριο
                                      Ιδού ο Νυμφίος έρχεται

                            Ιδού ο Νυμφίος έρχεται εν τω μέσω της
                            νυκτός και μακάριος ο δούλος όν ευρήσει
                            γρηγορούντα ανάξιος δε πάλιν όν ευρήσει
                            ραθυμούντα.Βλέπε ούν, ψυχή μου,μη τω ύπνω
                            κατενεχθής,ίνα μη τω θανάτω παραδοθής,και
                            της βασιλείας έξω κλεισθής αλλά ανάνηψον
                            κράζουσα Άγιος Άγιος Άγιος ει ο Θεός.

Τον νυμφώνα σου βλέπω,Σωτήρ μου,κεκοσμημένον,και ένδυμα ουκ έχω,ίνα εισέλθω εν αυτώ λάμπρυνον μου την στολήν της ψυχής. Φωτοδότα και σώσον με.

                                           
 Ερχόμενος ο Κύριος προς το εκούσιον πάθος,
τοις αποστόλοις έλεγεν εν τη οδώ.
Ιδού ανεβαίνομεν εις Ιεροσόλυμα,
και παραδοθήσεται ο Υιός του Θεού,
καθώς γέγραπται  περί αυτού.
Δεύτε  ούν και ημείς,
κεκαθαρμένες διανοίες,
συμπορευθώμεν και νεκροθώμεν
δι αυτόν ταις του βίου ηδοναίς
ίνα και συζήσωμεν αυτώ και
ακούσωμεν βοώντος αυτού.
Ούκ έτι εις την επίγειον Ιερουσαλήμ
δια το παθείν,αλλά αναβαίνω προς
τον Πατέρα μου και Πατέρα υμών
 και Θεόν μου και Θεόν υμών.
Και συνανυψώ υμάς
 εις την άνω Ιερουσαλήμ
εν τη Βασιλεία των ουρανών.

Φθάσαντες πιστοί,
το σωτήριον πάθος
Χριστού του Θεού,
την άρατον αυτού
μακροθυμίαν δοξάσωμεν,
όπως τη αυτού ευσπλαχνίαν
συνεγείρη και ημάς,
ως αγαθός και
φιλάνθρωπος Θεός.

Κύριε ερχόμενος προς τους παίδας,
τους ιδίους στηρίζων μαθητάς,
έλεγες,κατ'ιδίαν παραλαβών αυτούς.
Πώς των ρημάτων μου αμνημονείτε,
ών πάλαι είπον υμίν,
ότι Προφήτην πάντα ού γέγραπται,
ει μη εν Ιερουσαλήμ αποκταθήναι;

Νυν, ούν καιρός εφέστηκεν,όν είπον υμίν.
Ιδού γαρ παραδίδομαι,
αμαρτωλών χερσίν  εμπαιχθήναι,
οι και σταυρώ με προσπήξαντες,
ταφή παραδόντες,
εβδελυγμένον λογιούνται ως νεκρόν
όμως θαρσείτε,τριήμερος γαρ εγείρομαι
 εις αγαλλίασιν πιστών και ζωήν
την αιώνιον.

Της ξηραθείσης συκής
δια την ακαρπίαν
το επιτίμιον φοβηθέντες,αδελφοί,
καρπούς αξίους της μετανοίας
προσάξομεν  Χριστώ,
τω παρέχοντι ημίν
το μέγα έλεος.

Δευτέραν Εύαν την Αιγυπτίαν
ευρών ο δράκων,
δια ρημάτων  έσπευδε κολακείας,
υποσκελίσα τον Ιωσήφ
αλλά αυτός καταλιπών τον χιτώνα,
έφυγε στην αμαρτίαν και γυμνός,
ουκ ησχύνετο,ως ο πρωτόπλαστος,
Χριστέ,ελέησον ημάς.