7 Απριλίου 1906 δραστηριοποιήθηκε το ηφαίστειο Βεζούβιος με αποτέλεσμα την καταστροφή της Νάπολης. Δεν ήταν η πρώτη φορά που ξυπνούσε το ηφαίστειο με τη λάβα του να καίει τις γύρω περιοχές κατοικήσιμες και μη κατοικήσιμες.
Από τους Αρχαίους μεταχριστιανικούς χρόνους αυτό το ηφαίστειο φανέρωνε την καταστροφική του δραστηριότητα.
Η πρώτη καταστροφή συντελέστηκε το έτος 79 μ.Χ.Η λάβα του ηφαιστείου κατέστρεψε ολοκληρωτικά τρεις μεγάλες ρωμαϊκές πόλεις.Στην καταστροφή της Πομπηϊας ήταν αυτόπτης μάρτυρας ο αξιωματούχος του Ρωμαϊκού στρατού ο Πλίνιος ο Νεότερος,του οποίου η μαρτυρία βρίσκεται καταγεγραμμένη σε δύο επιστολές του που σώθηκαν μέχρι των ημερών μας και μας πληροφορούν τα τρομερά συμβαίνοντα. Ο Στράβων ο αρχαίος γεωγράφος και περιηγητής μας πληροφορεί ότι πριν την έκρηξη οι πλαγιές του βουνού ήταν κατάφυτες από αγρούς και αμπέλια.Η κορυφή του ήταν επίπεδη, μαύρη και καμένη. Πριν από το 1906 είχαν προηγηθεί άλλες δύο εκρήξεις αυτή του 1798 και του 1872.
Μετά από κάθε έκρηξη η μορφή του βουνού διαμορφώνεται διαφορετικά,όπως και το ύψος του ,το οποίο παραμένει το ίδιο,όπως διαμορφώθηκε μετά την έκρηξη του 79 μ.Χ.
Στις πλαγιές του και μέχρις ένα oρισμένο ύψος ευδoκιμούν ωραίοι αγροί και αμπέλια που παράγουν πολύ νόστιμο κρασί γνωστό από τους Ρωμαϊκούς χρόνους είναι το θαυμάσιο κρασί lacrime Cristi - Τα δάκρυα του Χριστού.
Το εύφορο έδαφος στις πλαγιές του Βεζούβιου ελκύει τους κατοίκους οι οποίοι δεν εγκαταλείπουν τον τόπο τους παρά την επικινδυνότητα που παρουσιάζει.
Πώς λειτουργεί ένα ηφαίστειο και ποιοί είναι οι παράγοντες που το διευκολύνουν να εκραγεί.
Ηφαίστειο λέμε την δίοδο από το εσωτερικό της γης ή από το εσωτερικό άλλων γεωειδών ουρανίων σωμάτων, η οποία επιτρέπει την εκροή πετρωμάτων και αερίων από τον εσωτερικό μανδύα προς τον εξωτερικό φλοιό με τη μορφή λάβας.Η δίοδος ανοίγεται με την έκρηξη.Αυτή η δραστηριότητα οδηγεί στο σχηματισμό βουνού που στην καθομιλουμένη ονομάζουμε Ηφαίστειο.
Τα περισσότερα ηφαίστεια είναι βουνά και ο σχηματισμός τους αποδίδεται στην ηφαιστειακή δραστηριότητα. Οι εκρήξεις των ηφαιστείων είναι δυο ειδών.Άλλοτε είναι βίαιες και άλλοτε είναι ηπιότερες αυτό εξαρτάται απ'ο την ποιότητα της λάβας,του μάγματος που εξέρχεται από τον κρατήρα του ηφαιστείου.Αν η λάβα είναι αραιότερη τότε βγαίνει εύκολα από τον κρατήρα και δεν χρειάζεται να ασκήσει μεγάλη δύναμη να βγεί.
Αν όμως η λάβα είναι παχύρευστη τότε τα αέρια και τα άλλα υλικά που περιέχει βγαίνουν με μεγάλη δύναμη, βίαια.
Τα ηφαίστεια σχηματίζονται εκεί όπου οι τεκτονικές πλάκες απομακρύνονται ή συγκρούονται.
Στο μέσον του Ατλαντικού ωκεανού υπάρχει μια ωκεάνεια οροσειρά,η οποία δίνει παραδείγματα ηφαιστείων από αποκλίνουσες πλάκες.Ο Ειρηνικός ωκεανός με το "Δακτυλίδι της φωτιάς" δίνει παραδείγματα ηφαιστείων από "συγκλίνουσες πλάκες". Η λάβα όταν βγει από το ηφαίστειο κρυώνει και στερεοποιείται γίνεται σκόνη,είναι η ηφαιστειακή τέφρα.Η τέφρα αυτή είναι χρήσιμη στις γεωργικές καλλιέργειες.Η εξόρυξη ηφαιστειογενών ορυκτών και μεταλλευμάτων είναι οι κύριες οικονομικές πηγές οι προερχόμενες από την ηφαιστειακή δραστηριότητα,η οποία πολλές φορές προκαλεί σεισμούς με τα συνακόλουθα φοβερά αποτελέσματα και τις επιπτώσεις στις ανθρώπινες ζωές,στην οικονομία,στο περιβάλλον.Από την άλλη μεριά πολλές φορές αποτελούν ισχυρή πηγή πλούτου στους ντόπιους κατοίκους.
Υπάρχει μεγάλη διαφορά θερμοκρασίας μεταξύ πυρήνα και φλοιού.Το σημείο μεταξύ πυρήνα και φλοιού ονομάζεται Μανδύας της Γης.
Ο μανδύας είναι ένα παχύρευστο στρώμα που βρίσκεται μεταξύ του γήινου πυρήνα και του φλοιού.Μανδύα διαθέτουν και άλλοι πλανήτες.Ο μανδύας της γης βρίσκεται σε βάθος 30 χιλιομέτρων - 2.900 χιλιόμετρα κάτω από την επιφάνεια της θαλάσσης και καταλαμβάνει το 70% του όγκου της.
Στον μανδύα παρατηρείται μια μεταδοτική κίνηση υλικών.Θερμά υλικά ανεβαίνουν από την περιοχή κοντά στον πυρήνα,ενώ ψυχρά υλικά βυθίζονται.Κοντά στη λιθόσφαιρα τα βαθύτερα υλικά που ανεβαίνουν λόγω της ελάττωσης της πίεσης που δέχονται,μπορεί να λιώσουν μερικώς και να οδηγήσουν σε ηφαιστειακή δραστηριότητα.
Η λιθόσφαιρα είναι το εξωτερικό κέλυφος του πλανήτη.Στη γη η λιθόσφαιρα περιλαμβάνει το φλοιό και τον μανδύα.Η λιθόσφαιρα χωρίζεται σε τεκτονικές πλάκες,οι οποίες κινούνται ανεξάρτητα.
Η Ηπειρωτική λιθόσφαιρα έχει πάχος περίπου 150 χιλιόμετρα προς το βάθος της γης.
Η Ωκεανική λιθόσφαιρα έχει βάθος 50- 100 χιλιόμετρα προς το βάθος της θάλασσας.
Από τους Αρχαίους μεταχριστιανικούς χρόνους αυτό το ηφαίστειο φανέρωνε την καταστροφική του δραστηριότητα.
Η πρώτη καταστροφή συντελέστηκε το έτος 79 μ.Χ.Η λάβα του ηφαιστείου κατέστρεψε ολοκληρωτικά τρεις μεγάλες ρωμαϊκές πόλεις.Στην καταστροφή της Πομπηϊας ήταν αυτόπτης μάρτυρας ο αξιωματούχος του Ρωμαϊκού στρατού ο Πλίνιος ο Νεότερος,του οποίου η μαρτυρία βρίσκεται καταγεγραμμένη σε δύο επιστολές του που σώθηκαν μέχρι των ημερών μας και μας πληροφορούν τα τρομερά συμβαίνοντα. Ο Στράβων ο αρχαίος γεωγράφος και περιηγητής μας πληροφορεί ότι πριν την έκρηξη οι πλαγιές του βουνού ήταν κατάφυτες από αγρούς και αμπέλια.Η κορυφή του ήταν επίπεδη, μαύρη και καμένη. Πριν από το 1906 είχαν προηγηθεί άλλες δύο εκρήξεις αυτή του 1798 και του 1872.
Μετά από κάθε έκρηξη η μορφή του βουνού διαμορφώνεται διαφορετικά,όπως και το ύψος του ,το οποίο παραμένει το ίδιο,όπως διαμορφώθηκε μετά την έκρηξη του 79 μ.Χ.
Στις πλαγιές του και μέχρις ένα oρισμένο ύψος ευδoκιμούν ωραίοι αγροί και αμπέλια που παράγουν πολύ νόστιμο κρασί γνωστό από τους Ρωμαϊκούς χρόνους είναι το θαυμάσιο κρασί lacrime Cristi - Τα δάκρυα του Χριστού.
Το εύφορο έδαφος στις πλαγιές του Βεζούβιου ελκύει τους κατοίκους οι οποίοι δεν εγκαταλείπουν τον τόπο τους παρά την επικινδυνότητα που παρουσιάζει.
Πώς λειτουργεί ένα ηφαίστειο και ποιοί είναι οι παράγοντες που το διευκολύνουν να εκραγεί.
Ηφαίστειο λέμε την δίοδο από το εσωτερικό της γης ή από το εσωτερικό άλλων γεωειδών ουρανίων σωμάτων, η οποία επιτρέπει την εκροή πετρωμάτων και αερίων από τον εσωτερικό μανδύα προς τον εξωτερικό φλοιό με τη μορφή λάβας.Η δίοδος ανοίγεται με την έκρηξη.Αυτή η δραστηριότητα οδηγεί στο σχηματισμό βουνού που στην καθομιλουμένη ονομάζουμε Ηφαίστειο.
Τα περισσότερα ηφαίστεια είναι βουνά και ο σχηματισμός τους αποδίδεται στην ηφαιστειακή δραστηριότητα. Οι εκρήξεις των ηφαιστείων είναι δυο ειδών.Άλλοτε είναι βίαιες και άλλοτε είναι ηπιότερες αυτό εξαρτάται απ'ο την ποιότητα της λάβας,του μάγματος που εξέρχεται από τον κρατήρα του ηφαιστείου.Αν η λάβα είναι αραιότερη τότε βγαίνει εύκολα από τον κρατήρα και δεν χρειάζεται να ασκήσει μεγάλη δύναμη να βγεί.
Αν όμως η λάβα είναι παχύρευστη τότε τα αέρια και τα άλλα υλικά που περιέχει βγαίνουν με μεγάλη δύναμη, βίαια.
Τα ηφαίστεια σχηματίζονται εκεί όπου οι τεκτονικές πλάκες απομακρύνονται ή συγκρούονται.
Στο μέσον του Ατλαντικού ωκεανού υπάρχει μια ωκεάνεια οροσειρά,η οποία δίνει παραδείγματα ηφαιστείων από αποκλίνουσες πλάκες.Ο Ειρηνικός ωκεανός με το "Δακτυλίδι της φωτιάς" δίνει παραδείγματα ηφαιστείων από "συγκλίνουσες πλάκες". Η λάβα όταν βγει από το ηφαίστειο κρυώνει και στερεοποιείται γίνεται σκόνη,είναι η ηφαιστειακή τέφρα.Η τέφρα αυτή είναι χρήσιμη στις γεωργικές καλλιέργειες.Η εξόρυξη ηφαιστειογενών ορυκτών και μεταλλευμάτων είναι οι κύριες οικονομικές πηγές οι προερχόμενες από την ηφαιστειακή δραστηριότητα,η οποία πολλές φορές προκαλεί σεισμούς με τα συνακόλουθα φοβερά αποτελέσματα και τις επιπτώσεις στις ανθρώπινες ζωές,στην οικονομία,στο περιβάλλον.Από την άλλη μεριά πολλές φορές αποτελούν ισχυρή πηγή πλούτου στους ντόπιους κατοίκους.
Υπάρχει μεγάλη διαφορά θερμοκρασίας μεταξύ πυρήνα και φλοιού.Το σημείο μεταξύ πυρήνα και φλοιού ονομάζεται Μανδύας της Γης.
Ο μανδύας είναι ένα παχύρευστο στρώμα που βρίσκεται μεταξύ του γήινου πυρήνα και του φλοιού.Μανδύα διαθέτουν και άλλοι πλανήτες.Ο μανδύας της γης βρίσκεται σε βάθος 30 χιλιομέτρων - 2.900 χιλιόμετρα κάτω από την επιφάνεια της θαλάσσης και καταλαμβάνει το 70% του όγκου της.
Στον μανδύα παρατηρείται μια μεταδοτική κίνηση υλικών.Θερμά υλικά ανεβαίνουν από την περιοχή κοντά στον πυρήνα,ενώ ψυχρά υλικά βυθίζονται.Κοντά στη λιθόσφαιρα τα βαθύτερα υλικά που ανεβαίνουν λόγω της ελάττωσης της πίεσης που δέχονται,μπορεί να λιώσουν μερικώς και να οδηγήσουν σε ηφαιστειακή δραστηριότητα.
Η λιθόσφαιρα είναι το εξωτερικό κέλυφος του πλανήτη.Στη γη η λιθόσφαιρα περιλαμβάνει το φλοιό και τον μανδύα.Η λιθόσφαιρα χωρίζεται σε τεκτονικές πλάκες,οι οποίες κινούνται ανεξάρτητα.
Η Ηπειρωτική λιθόσφαιρα έχει πάχος περίπου 150 χιλιόμετρα προς το βάθος της γης.
Η Ωκεανική λιθόσφαιρα έχει βάθος 50- 100 χιλιόμετρα προς το βάθος της θάλασσας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου