To Ποίημα του Σαββατόβραδου

Πόσο μου λείπουν τα βουτυρένια,νόστιμα
μακαρόνια με τυρί,που τρώγαμε
στης θείας Νίκης το Καλοκαίρι,
με τα ξαδερφάκια.
 Πόσο  μου λείπει η  θεία Νίκη και τα
καρύδια που με φίλευε.
Πόσο μου λείπουν τα φασόλια
που τρώγαμε με την Πνευματική
στη νονά Άννα.
Πόσο μου λείπει η νονά Άννα με τα δώρα
από την Τήνο,που μου έφερε.
Το καλαθάκι του πικ-νικ,
το παντατίφ το αργυρόχρυσο,
κι απ την Αθήνα το ύφασμα για
να μου ράψει το Φανιώ  φορεματάκι.
Τι μυρωδιά.Με "τρέλλαινε" η μυρωδιά
από το καινούριο ύφασμα.
Πόσο μου λείπει που με έλεγαν "πουλάκι μου",
πόσο μου λείπει που με φώναζαν  "Μπεμπέκα".
Το "Σέτη" μόνο πίκρα ήταν  γεμάτο.
Πόσο μου λείπουν,αλήθεια,τα βουτυρένια,νόστιμα
μακαρόνια με το τυρί,που τρώγαμε
στης θείας Νίκης το Καλοκαίρι.