Το Ποίημα του Σαββατόβραδου
Με έκανες έτσι για να με έχεις δικό σου
μα τώρα βλέπω πως δε με αγαπάς
φεύγεις και με παρατάς.
Δεν αντέχω. Πού πας.
Η σκέψη και μόνο μου φέρνει ντελίριο
λιώνω απ'τον πόνο και δεν
έχω μία αγκαλιά καταφύγιο.
Δεν αντέχω σου λέω
δεν καταλαβαίνεις;
μα εσύ επιμένεις στον ίδιο σκοπό
τραγούδια να γράφεις
κι εγώ σ'αγαπώ.
Δεν αντέχω σου λέω
να με παρατάς
αλλού να πηγαίνεις και
να ξενυχτάς.
Με έκανες έτσι για να με έχεις δικό σου
μα τώρα βλέπω πως δε με αγαπάς
φεύγεις και με παρατάς.
Δεν αντέχω. Πού πας.
Με έκανες έτσι για να με έχεις δικό σου
μα τώρα βλέπω πως δε με αγαπάς
φεύγεις και με παρατάς.
Δεν αντέχω. Πού πας.
Η σκέψη και μόνο μου φέρνει ντελίριο
λιώνω απ'τον πόνο και δεν
έχω μία αγκαλιά καταφύγιο.
Δεν αντέχω σου λέω
δεν καταλαβαίνεις;
μα εσύ επιμένεις στον ίδιο σκοπό
τραγούδια να γράφεις
κι εγώ σ'αγαπώ.
Δεν αντέχω σου λέω
να με παρατάς
αλλού να πηγαίνεις και
να ξενυχτάς.
Με έκανες έτσι για να με έχεις δικό σου
μα τώρα βλέπω πως δε με αγαπάς
φεύγεις και με παρατάς.
Δεν αντέχω. Πού πας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου