Mέγας Ναπολέων ο Α'. Συνέχεια
Εκστρατεία στην Ιταλία
Η κρίση του Βαντεμιαίρ τον Οκτώβριο του έτους 1795 προσέφερε στον Ναπολέοντα μία δεύτερη μεγάλη ευκαιρία.Η καθιερωμένη με συμφωνία,η Συμβατική, βρισκόταν ήδη μπροστά στην εξέγερση που άρχισε των βασιλοφρόνων,οι οποίοι είχαν συγκεντρωθεί γύρω από τον ναό του αγίου Ρόκκου.Ο Μπαρρά,ένας από τα μέλη της Συμβατικής θυμήθηκε τον Ναπολέοντα στην πολιορκία της Τουλώνης και τον εκάλεσε να σώσει την Συμβατική. Ο Ναπολέων έσωσε την Συμβατική μεταφέροντας πυροβολικό από την Σαμπλόν,με το οποίο ανέτρεψε τα σχέδια των εξεγερθέντων πράγμα το οποίο ανέβασε την εκτίμηση προς το πρόσωπο του.Λίγους μήνες αργότερα,στις 2 Μαρτίου 1796 του ανετέθη από το Διευθυντήριο η διοίκηση του στρατού της Ιταλίας. Αυτή η ενέργεια του Διευθυντηρίου ήταν η ενδεδειγμένη καθ όσον ο Ναπολέων γνώριζε αυτήν την στρατιά από παλιά,όταν είχε καταστρώσει τα στρατηγικά της σχέδια. Σε αυτή την θέση έτυχε της βοήθειας του νέου φίλου του, Μπαρρά,καθώς και των υψηλών κύκλων με τους οποίους ο Μπαρρά είχε δεσμούς.Αυτή την περίοδο ερωτεύθηκε ο Μαπολέων την Ιωσηφίνα,την οποίαν ενυμφεύθη την 9 Μαρτίου 1796. Επί έτη ο Ναπολέων έτρεφε για την Ιωσηφίνα αισθήματα βαθιά,διαποτισμένα με πάθος,με ρομαντισμό,παρά το ότι η Ιωσηφίνα ήταν άπιστη και το έτος 1810 τον είχε εγκαταλείψει και παρά την στειρότητα της.Γεγονός είναι ότι ο θάνατος της Ιωσηφίνας τον Μάϊο του έτους 1814,βαθύτατα τον κατέθλιψε.
Στις 27 Μαρτίου του έτους 1796 μετέβη στην Νίκαια, στο αρχηγείο της στρατιάς του και αμέσως άρχισε τις εκστρατείες του στην Ιταλία ,οι οποίες διήρκεσαν 20 μήνες,μέχρι τον Νοέμβριο του έτους 1797.Σε αυτές τις εκστρατείες αποκαλύφθηκε η στρατηγική του μεγαλοφυϊα.Πράγματι αυτές οι εκστρατείες αποτελούν απαράμιλλον κλασσική σπουδή για τους μελετητές της στρατηγικής.Ο Ναπολέων διοικούσε δύναμη από 38.000 άνδρες, καλώς γυμνασμένους.Αντιμετώπισε τον στρατηγό Ντε Μπωλιέ με 10.000 Αυστριακούς και τον στρατηγό Κόλλι με 25.000 Πεδεμοντίους.Σε διάστημα ολίγων ημερών ο Βοναπάρτης ενίκησε τους Αυστριακούς στο Μοντενόττε,δυτικά της Γένουας και τους Πεδεμοντίους εις το Μοντοβί με τους οποίους συνήψε ανακωχή στις 28 Απριλίου του έτους 1796 στο Κεράσκο.Καταδιώκοντας τους Αυστριακούςπέρασε τον ποταμό Άδδαν στο Λόντι κατόπιν εξόχου ενεργείας για την οποίαν έγραψε όταν βρισκόταν στην Αγία Ελένη: " μου ενέπνευσε την φιλοδοξίαν να επιδοθώ σε άθλους" και έτσι εισήλθε στο Μιλάνο στις 14 Μαϊου.Ο στρατηγός Μπωλιέ είχε υποχωρήσει στην Μάντουα.Ο Βοναπάρτης νίκησε εκ νέου τους Αυστριακούς και έθεσε την Μάντουα υπό πολιορκίαν.
Η Ιταλία όμως ήταν δευτερεύον θέατρο πολέμου.Στον Ρήνο ο στρατηγός Μορώ διοικούσε 200.000 άνδρες,ανάλογη ήταν και η δύναμη των Αυστριακών.Ο εχθρός όμως,έχοντας εσωτερικές γραμμές επικοινωνίας,είχε την ευχέρεια να μεταφέρει στρατεύματα από το ένα μέτωπο στο άλλο,πράγμα το οποίο έπραξε ο Ναπολέων στο τέλος του Ιουλίου εξ αιτίας της αδράνειας του Μορώ.Ο Κόμις φον Βούρμσερ,ο οποίος διαδέχθηκε τον Μπωλιέ,κατέβαινε προς την Ιταλία βαδίζοντας και από τις δύο όχθες της λίμνης Γκάρντα,επί κεφαλής 45.000 ανδρών σε τρεις φάλαγγεςΟ Ναπολέων έλυσε τότε την πολιορκία της Μάντουα,έλαβε θέσεις νότια από την λίμνη Γκάρντα και επιτέθηκε διαδοχικά εναντίον των τριών φαλάγγων του Βούρμσερ στο Λονάτο στις 31 Ιουλίου και στο Καστιλιόνε στις 5 Αυγούστου.Ενώ ο Βούρμσερ ανασυγκροτούσε τα στρατεύματα του εις την Μπρέντα ,ο Ναπολέων ,προέλασε μέχρι του Αδίγη,κατέλαβε το Τρέντ,επιτέθηκε στα νώτα του Βούρμσερ και τον υποχρέωσε να καταφύγει στην Μάντουα ,όπου τον περιεκύκλωσαν οι δυνάμεις του Ναπολέοντα.
Εν τω μεταξύ ο Γιόζεφ Αλβίντσυ,διωρίσθηκε τώρα διοικητής των Ατστριακών στρατευμάτων και με δύναμη 50.000 άνδρες κατήρχετο προς την Ιταλίαν μέσα από τα Στενά του Μπρέννερ.
Ο Ναπολέων κατείχε την Βερόνα σταθερά,προήλασε μέχρι το Άρκολε προς συνάντηση με τον εχθρό.
Κατόπιν τριημέρων σκληρών μαχών,κατά την διάρκεια των οποίων ο Ναπολέων διήυθυνε προσωπικώς την επίθεσιν κοντά στην γέφυρα του ποταμού Αλπόνε,όπου και τα νέα Αυστριακά στρατεύματα υπέστησαν ήτταν τρομερή. Εν τω μεταξύ το Διευθυντήριο απεφάσισε,όπως από το 1797 μετατρέψει το μέτωπο της Ιταλίας στο κυριότερο θέατρο πολέμου και γι αυτό απέστειλε προς τον Ναπολέοντα ενισχύσεις, από 40.000 άνδρες.Αυτά όμως τα στρατεύματα έφθασαν στην Ιταλία τον Μάρτιο,όταν πλέον είχαν κερδίσει τις πιο αποφασιστικές μάχες,ο Ναπολέων με την στρατιά του.Ο Α λβίντσι,διετάχθη να απαλλάξει την Μάντουα από την πολιορκία,γι αυτό προήλασε μέχρι το Ροβερέντο,παρατάσσοντας τα στρατεύματα του σε τρεις φάλαγγες.Ο Ναπολέων αφού συνέτριψε στο Ρίβολι την μίαν από τις τρεις φάλαγγες στις 14 Ιανουαρίου 1797,επέστρεψε στην Μάντουα για να αναχαιτίσει την προέλαση μιας φάλαγγας ενισχύσεων,η οποία ερχόταν από την Πάδουα.Στις 2 Φεβρουαρίου ο Βούρμσερ εξαναγκάστηκε εξ αιτίας του λιμού να εκκενώσει την Μάντουα .Την ίδια ημέρα ο Ναπολέων, τερματίζοντας την ανακωχή με τον πάπα, κατέλαβε τα παπικά κράτη.Ήδη ήταν εμφανής η τελική νίκη.Ο Ναπολέων με 80.000 άνδρες περίπου προήλαυνε προς Τυρόλο μέσω Τεργέστης,κατεδίωξε τον αρχιδούκα Κάρολον μέχρι το Κλάγκενφουρτ και από εκεί μέχρι την Λέπμπεν,όπου στις 18 Απριλίου υπεγράφησαν τα προκαταρκτικά της συνθήκης ειρήνης.
Ήδη είχε αρχίσει να γίνεται ξεκάθαρη η προσωπική πολιτική,την οποίαν εφήρμοζε ο Ναπολέων.Οι αξιώσεις του σε βαθμό υπερβολικό,η κατάκτηση της Βενετίας,η δημοκρατία της εντεύθεν του Πάδου, την οποίαν συγκρότησε και η οποία ένα χρόνο αργότερα μετά της εντεύθεν των Άλπεων Ιταλικής δημοκρατίας,οι απ ευθείας διαπραγματεύσεις του με τον πάπα. Αυτά όλα επιμαρτυρούν τον παραμερισμό της πολιτικής εξουσίας του Διευθυντηρίου,ώστε να υποχρεωθεί αυτό να ακολουθεί τις πρωτοβουλίες του νικηφόρου στρατηγού. Στις 17 Οκτωβρίου του έτους 1797 με την συνθήκη του Καρμποφόρμιο η Γαλλία ελάμβανε το Βέλγιο,τα Ιόνια νησιά και την υπόσχεση για την αριστερή όχθη του Ρήνου.Η Αυστρία ανεγνώριζε την εντεύθεν των Άλπεων δημοκρατία και ελάμβανε την Βενετία με τα εδάφη τα κοντινά προς αυτήν μέχρι τον Αδίγη. Ο Ναπολέων επέστρεψε στο Παρίσι τον Δεκέμβριο του έτους 1796, όπου τον υποδέχτηκαν σαν ήρωα..
Η Ιταλία όμως ήταν δευτερεύον θέατρο πολέμου.Στον Ρήνο ο στρατηγός Μορώ διοικούσε 200.000 άνδρες,ανάλογη ήταν και η δύναμη των Αυστριακών.Ο εχθρός όμως,έχοντας εσωτερικές γραμμές επικοινωνίας,είχε την ευχέρεια να μεταφέρει στρατεύματα από το ένα μέτωπο στο άλλο,πράγμα το οποίο έπραξε ο Ναπολέων στο τέλος του Ιουλίου εξ αιτίας της αδράνειας του Μορώ.Ο Κόμις φον Βούρμσερ,ο οποίος διαδέχθηκε τον Μπωλιέ,κατέβαινε προς την Ιταλία βαδίζοντας και από τις δύο όχθες της λίμνης Γκάρντα,επί κεφαλής 45.000 ανδρών σε τρεις φάλαγγεςΟ Ναπολέων έλυσε τότε την πολιορκία της Μάντουα,έλαβε θέσεις νότια από την λίμνη Γκάρντα και επιτέθηκε διαδοχικά εναντίον των τριών φαλάγγων του Βούρμσερ στο Λονάτο στις 31 Ιουλίου και στο Καστιλιόνε στις 5 Αυγούστου.Ενώ ο Βούρμσερ ανασυγκροτούσε τα στρατεύματα του εις την Μπρέντα ,ο Ναπολέων ,προέλασε μέχρι του Αδίγη,κατέλαβε το Τρέντ,επιτέθηκε στα νώτα του Βούρμσερ και τον υποχρέωσε να καταφύγει στην Μάντουα ,όπου τον περιεκύκλωσαν οι δυνάμεις του Ναπολέοντα.
Εν τω μεταξύ ο Γιόζεφ Αλβίντσυ,διωρίσθηκε τώρα διοικητής των Ατστριακών στρατευμάτων και με δύναμη 50.000 άνδρες κατήρχετο προς την Ιταλίαν μέσα από τα Στενά του Μπρέννερ.
Ο Ναπολέων κατείχε την Βερόνα σταθερά,προήλασε μέχρι το Άρκολε προς συνάντηση με τον εχθρό.
Κατόπιν τριημέρων σκληρών μαχών,κατά την διάρκεια των οποίων ο Ναπολέων διήυθυνε προσωπικώς την επίθεσιν κοντά στην γέφυρα του ποταμού Αλπόνε,όπου και τα νέα Αυστριακά στρατεύματα υπέστησαν ήτταν τρομερή. Εν τω μεταξύ το Διευθυντήριο απεφάσισε,όπως από το 1797 μετατρέψει το μέτωπο της Ιταλίας στο κυριότερο θέατρο πολέμου και γι αυτό απέστειλε προς τον Ναπολέοντα ενισχύσεις, από 40.000 άνδρες.Αυτά όμως τα στρατεύματα έφθασαν στην Ιταλία τον Μάρτιο,όταν πλέον είχαν κερδίσει τις πιο αποφασιστικές μάχες,ο Ναπολέων με την στρατιά του.Ο Α λβίντσι,διετάχθη να απαλλάξει την Μάντουα από την πολιορκία,γι αυτό προήλασε μέχρι το Ροβερέντο,παρατάσσοντας τα στρατεύματα του σε τρεις φάλαγγες.Ο Ναπολέων αφού συνέτριψε στο Ρίβολι την μίαν από τις τρεις φάλαγγες στις 14 Ιανουαρίου 1797,επέστρεψε στην Μάντουα για να αναχαιτίσει την προέλαση μιας φάλαγγας ενισχύσεων,η οποία ερχόταν από την Πάδουα.Στις 2 Φεβρουαρίου ο Βούρμσερ εξαναγκάστηκε εξ αιτίας του λιμού να εκκενώσει την Μάντουα .Την ίδια ημέρα ο Ναπολέων, τερματίζοντας την ανακωχή με τον πάπα, κατέλαβε τα παπικά κράτη.Ήδη ήταν εμφανής η τελική νίκη.Ο Ναπολέων με 80.000 άνδρες περίπου προήλαυνε προς Τυρόλο μέσω Τεργέστης,κατεδίωξε τον αρχιδούκα Κάρολον μέχρι το Κλάγκενφουρτ και από εκεί μέχρι την Λέπμπεν,όπου στις 18 Απριλίου υπεγράφησαν τα προκαταρκτικά της συνθήκης ειρήνης.
Ήδη είχε αρχίσει να γίνεται ξεκάθαρη η προσωπική πολιτική,την οποίαν εφήρμοζε ο Ναπολέων.Οι αξιώσεις του σε βαθμό υπερβολικό,η κατάκτηση της Βενετίας,η δημοκρατία της εντεύθεν του Πάδου, την οποίαν συγκρότησε και η οποία ένα χρόνο αργότερα μετά της εντεύθεν των Άλπεων Ιταλικής δημοκρατίας,οι απ ευθείας διαπραγματεύσεις του με τον πάπα. Αυτά όλα επιμαρτυρούν τον παραμερισμό της πολιτικής εξουσίας του Διευθυντηρίου,ώστε να υποχρεωθεί αυτό να ακολουθεί τις πρωτοβουλίες του νικηφόρου στρατηγού. Στις 17 Οκτωβρίου του έτους 1797 με την συνθήκη του Καρμποφόρμιο η Γαλλία ελάμβανε το Βέλγιο,τα Ιόνια νησιά και την υπόσχεση για την αριστερή όχθη του Ρήνου.Η Αυστρία ανεγνώριζε την εντεύθεν των Άλπεων δημοκρατία και ελάμβανε την Βενετία με τα εδάφη τα κοντινά προς αυτήν μέχρι τον Αδίγη. Ο Ναπολέων επέστρεψε στο Παρίσι τον Δεκέμβριο του έτους 1796, όπου τον υποδέχτηκαν σαν ήρωα..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου