Το Κυριακάτικο Μυθιστόρημα.Συνέχεια.Εκτός του ότι ο πόλεμος είναι η κατάρα της ανθρωπότητας,αφίνει και τόσους ανάπηρους.-Τους θέτει εν αχρηστία.-Τους καθιστά βάρος της χώρας.-Εξαφανίζει και ολόκληρα ανθρώπινα έθνη.Και καλά.Στους προϊστορικούς χρόνους οι άνθρωποι με τα πρωτόγονα ένστικτα λειτουργούσαν σαν όντα χωρίς νου,σαν όντα χωρίς λογικό.Μα τώρα-τώρα γιατί?Γιατί τα παθήματα του παρελθόντος να μην γίνουν μαθήματα για το μέλλον.Γιατί να επαναλαμβάνουν οι άνθρωποι όλα τα καταστροφικά που συνέβησαν στους αιώνες που πέρασαν.Γιατί οι άνθρωποι να μην επαναλαμβανουν τις καλές πράξεις και ό,τι καλά συνέβησαν στην ανθρωπότητα.Τι να λέμε τώρα.Δεν βγάζει κανείς άκρη.-Ναι!πράγματι είναι τα πρωτόγονα ένστικτα,τα συμφέροντα,το μίσος,η εμπάθεια,ο κακός εννοούμενος ανταγωνισμός,η κακή ανατροφή,η ανταπόδοση του κακού με κακό,που διαιωνίζεται ανά τους αιώνας.Δεν είναι εφαρμόσιμο το χριστιανικό οδόντα αντί οδόντος ή καλύτερα το χαστούκι.Σου δίνει ο συνάνθρωπος σου ένα χαστούκι,μην το ανταποδώσεις,αλλά να στρέψεις και το άλλο μάγουλο σου να δεχθεί και άλλο χαστούκι.-Αμ το άλλο,τα χαστούκια που δίνουν όταν είναι παιδιά,δεν τα ανταποδίδουν αμέσως.Τα φυλάνε για να τα ανταποδώσουν στα παιδιά τους.Είναι το κακώς εννοούμενο,ότι οι αμαρτίες των γονέων παιδεύουσι τα τέκνα.-Μάλλον,Δημήτρη μου,δεν εννοούν αμαρτία το χαστούκι.Οι αμαρτίες των γονέων που παιδεύουν τα τέκνα είναι άλλου είδους αμαρτίες και όχι τα χαστούκια.-Είναι τότε η ζήλεια,η κακία.-Ναι!πράγματι δεν βγάζει κανείς άκρη.Συγχισμένοι όλοι από την τροπή που πήρε η συζήτηση.Σιώπησαν για λίγα λεπτά.-Λοιπόν,είπε ο Δημήτρης,ένας καλός ορθοπεδικός της Αθήνας μου έδωσε μια συστατική επιστολή για έναν γνωστό ορθοπεδικό στο Μόναχο.Μου είπε ότι αυτός ο γιατρός θα μας βοηθήσει να βοηθήσουμε τον πατέρα μου που κοντεύει να τρελλαθεί από την ακινησία και θα τρελλάνει και την μάνα μου και τις αδελφές μου.Αυτό φοβάμαι περισσότερο και γι αυτό θα νοιαστώ το συντομότερο δυνατό.-Ναι!παιδί μου,να φροντίσεις για τον πατέρα σου,αφου βρίσκεται σε αυτήν την κατάσταση.Να τον βοηθήσεις να μπορεί τουλάχιστον να στέκεται στα πόδια του. -Ναι!αλήθεια αυτό θέλω κι εγώ,να στέκεται στα πόδια του.Κι έπειτα επειδή δεν θέλω να κουράζεται άλλο η μητέρα μου μόνη της στα κτήματα,σκέφτομαι μόλις επιστρέψω στην Ελλάδα,να τα πουλήσουμε όλα να τους πάρω από το χωριό και να τους φέρω στην πρωτεύουσα.Να αγοράσουμε ένα σπίτι εκεί κοντά σε μας για να με έχουν και να τους έχουμε συντροφιά.-Πολύ καλά θα το κάνεις,Δημήτρη.Μακάρι και η δική μου μανούλα να ήθελε να ξεφύγει από εκεί και να ερχότανε μαζί μου.Με πολλή χαρά,με απέραντη χαρά θα την δεχόμασταν.Αλλά δεν θέλει.Δεν θέλει,δυστυχώς,να φύγει από το χωριό.Δεν θέλει με κανένα τρόπο να έλθει εδώ.Θέλει,όπως λέει,να μείνει στο χωριό της εκεί που βρίσκονται ενταφιασμένοι οι πρόγονοι της.