Το Ποίημα του Σαββατόβραδου.Τόσο μικρός στα χρόνια τον "χτύπησε" η "αρρώστια" του μίσους.Μίσος για τον άνθρωπο,για τον συνάνθρωπο του από την άλλη παράταξη.Αυτός ο αριστερός με γεμάτη την καρδιά του μίσος.Έβαλε ένα ολοστρόγγυλο μηδενικό.Μηδένισε ή όπως είπε ο αρμόδιος έβαλε πέρα το γραπτό.Το όμορφο γραπτό με τα ολοστρόγγυλα,συμμετρικά γράμματα και τους αριθμούς,που έδειχναν παιδί δασκαλεμένο,διαβασμένο,σχολαστικό,ξεχωριστό.Πέταξε πέρα το γραπτό.Τα όμορφα γράμματα, του προξενούσαν φρίκη.Αυτός ο άπλυτος,ο χαφιές,ο δύστυχος,ο προδότης της πατρίδας του.Τώρα στα τόσα λίγα χρόνια του,κείτεται δυο μέτρα κάτω από το χώμα.Χαντάκωσε τον εαυτόν του.Κουράστηκε το ίδιο και το ίδιο ανοσιούργημα να διαπράττει.Με αυτήν την αυθαίρετη ενέργεια,την καταστροφική μανία του,ο δύστυχος, χαντάκωσε το μέλλον,την επαγγελματική σταδιοδρομία του παιδιού που γνώρισε,μέσα από ένα τετράδιο γραπτών εξετάσεων μόνο.