Το Ποίημα του Σαββατόβραδου

Σε σας απευθύνομαι
που με τις βρισιές και τα λόγια σας
τα ακατανόμαστα
μετατρέψατε την αγάπη των γονιών σας
από ερωτικό τραγούδι
σε άσμα πένθιμο.
Σε σας απευθύνομαι
σε όλους εσάς που δουλεύεται νυχθημερόν,
που κουράζεστε ανωφέλευτα,
που ξεσπάτε
με βρισιές και με ξύλο στον υποτακτικό σας,
στο πιστό σκυλί σας, στην πιστή γυναίκα σας,
στα αθώα παιδιά σας.
Σε σας απευθύνομαι,
σε όλους εσάς που κλείσατε
στις φυλακές,στα νοσοκομεία,στα ψυχιατρεία,στα
σανατόρια,την ευτυχισμένη στιγμή των γονιών σας.
Σε όλους εσάς απευθύνομαι,
που περιφρονήσατε,
που αλλοιώσατε,
την μεγάλη αγάπη,τον μεγάλο έρωτα
των γονιών σας,παρασυρμένοι από τις πράξεις
ανθρώπων ευτελών,που σας εγκλώβισαν
στη δική τους ξεύτιλη ζωή,
που σας βύθισαν στο τέλμα της αμαρτίας,
στις άνομες πράξεις,
που ξευτέλισαν εσάς και τους προγόνους σας.
Απευθύνομαι σε σας,
εγώ,που με νύχια και δόντια πολεμώ
να σταθώ μακριά από όλες αυτές
τις ανίερες πράξεις,προσπαθώντας
να μη σπιλώσω την ψυχή
των αγνών προγόνων μου,
που ήταν εργάτες της γης,δάσκαλοι,ιερείς,
πολεμιστές,έμποροι που
ταξίδευαν για να φέρουν πραμάτειες,
νοικοκυρές που έραβαν,που ζύμωναν,
που τάϊζαν παιδιά να γίνουν άνδρες.