Το Ποίημα του Σαββατόβραδου

      Είναι  ένα  ζεστό χαμόγελο 

Χωρίσαμε πριν λίγο,αγάπη μου,εγώ

ξεκίνησα μόνη μου,

με τη σκέψη μου πάντα σε σένα,

σαν άγγελος δορυφόρος να με κυβερνά.

Διέσχισα τα πλατιά πεζοδρόμια 

της πολύβουης πόλης.

Συνάντησα λογιών ανθρώπους,

άλλους μόνους,

άλλους χαμένους στην πολύμορφη πόλη

κι άλλους που είχαν συντροφιά.

Προχωρούσα  παρέα με τις 

σκέψεις μου, 

πιο κάτω αντάμωσα ένα γνωστό!

" τώρα πάω κι εγώ" μου είπε`

" κι εγώ τώρα πάω στη δουλειά μου".

Είναι μια πνοή,ένα ζεστό χαμόγελο,

εκεί στη μοναξιά.

Στην ανασαιμιά  μου γράφω τούτες τις αράδες.

Σκέφτομαι όλους τους καλούς ανθρώπους

και παρακαλώ τους αγγέλους

να μας συντροφεύουν.