Το ποίημα του Σαββατόβραδου

Κερένια κούκλα
στάχυα τα μαλλιά σου θερισμένα,
τα μάτια σου χάντρες γαλάζιες κοιτούν με φόβο,
 απλώνεις τα χέρια κερδίζεις τη ζωή της ημέρας.
Κερένια κούκλα σ'αντάμωσε ο κ.Χ
την ομορφιά σου ζηλεύοντας
να σε πάρει θέλησε κοντά του.
Περσεφόνη νέα να γίνεις ζήτησε.
Κορμάκι μικρό,κερένιο,ανθεκτικό,αντιστέκεται
Αιώνια πάλη.Ζωή-θάνατος
Κάθε ημέρα που περνά είναι και μία νίκη.