Το Κυριακάτικο Μυθιστόρημα.

Εκείνη την ημέρα που επρόκειτο ο Ερρίκος να οδηγήσει τη Gianna στο σπίτι για να γνωρίσει  τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας,Τη  Νίνα,την Άννα,το Τόμας και το Δημήτρη,αν είναι εκεί,είπε ο Ερρίκος.Όντως ο Δημήτρης δε βρισκόταν στο σπίτι.Μερικές ημέρες πριν ο καθηγητής του στο Εργατικό Δίκαιο,ο Δόκτορ Αρμπέϊτερ,ο οποίος  ανέθεσε   την εργασία στο Δημήτρη ,ως πρώτη δοκιμασία στις Μεταπτυχιακές Εξετάσεις, προσκάλεσε το Δημήτρη στο γραφείο του για μία σύντομη συζήτηση.Ο Δημήτρης πρόθυμα δέχτηκε την πρόσκληση και εκείνη την ημέρα ανεχώρησε πολύ πρωϊ για να είναι ακριβής στο ραντεβού του με τον καθηγητή του στο γραφείο του στη σχολή τους.Ο Δόκτορ Αρμπέϊτερ συμπαθούσε πολύ αυτόν τον Έλληνα μεταπτυχιακό φοιτητή.. Διέκρινε το πείσμα του για μάθηση και τη φλόγα που είχε μέσα του, που διοχέτευε προς τα έξω με την συνεχή και έντονη παρουσία του στην παρακολούθηση του μαθήματος και γενικά έδειχνε μεγάλο ενδιαφέρον σε όλα τα Μεταπτυχιακά μαθήματα της σχολής του.  Εκτιμούσε πολύ αυτόν τον τολμηρό και φιλότιμο φοιτητή, αυτό το φιλότιμο παιδί  και ήθελε να τον βοηθήσει.
--Καλημέρα σας κύριε Καθηγητά.Καλημέρα,παιδί μου,ευχαριστώ που ήρθες ακριβώς την ώρα που σε περίμενα,γιατί αργότερα έχω μία πολύ επέίγουσα εργασία.
-Γνωρίζω,κύριε καθηγητά,πόσο πολυάσχολος είστε και δε θα μπορούσα να κάνω διαφορετικά.Επί πλέον η συζήτηση μαζί σας είναι για μένα τροφή,τροφή πνευματική,γι αυτό και παρακολουθώ τα μαθήματα σας ανελειπώς.
Σ'ευχαριστώ,παιδί μου,το έχω προσέξει πόσο συνεπής είσαι στο μάθημα μου,στην ειδίκευση που επιθυμείς να ασκήσεις στην επαγγελματική σου σταδιοδρομία  και παραμένω με την ελπίδα,ότι δε σου στέρησα τον ύπνο στη προσπάθεια μου να σε φέρω τόσο πρωϊ στο γραφείο μου.. Αυτό οφείλεται στο γεγονός που με επείγει να βρίσκομαι ακριβώς στις δέκα η ώρα στο σπίτι μου.Όπως καταλαβαίνεις έχουμε δύο ολόκληρες ώρες στη διάθεση μας να συζητήσουμε και να μιλήσουμε για όλα αυτά που αφορούν την εργασία που κατέθεσες,για την οποία δε μιλήσαμε επακριβώς την προηγούμενη φορά.
-Κύριε καθηγητά,δε μείνατε ικανοποιημένος με τον τρόπο,που εξέθεσα τις απόψεις μου,όχι και τόσο,πιθανώς,γιατί προσπάθησα να εκφράσω το θέμα περισσότερο αντικειμενικά,όσο για τον τρόπο που συνέθεσα τις γνώσεις μου και τις γνώμες του σημαντικού ψυχιάτρου,που αναφέρθηκα.
-Ναι,κύριε Κόνιαλη...
-Κύριε καθηγητά,σας παρακακώ να με ονομάζετε με το μικρό μου όνομα,Δημήτρης.
-Πολύ σωστά ήταν όλα όσα ανέφερες,Δημήτρη, με τη διαφορά ότι στην όλη σου προσπάθεια φαίνεται,ότι κάτι καλό θα έλεγες και αυτό φάνηκε από την αρχή.Στη συνέχεια έδειξες κάτι σαν να βιαζόσουν και δεν επεκτάθηκες στο...δεδομένο θέμα.Δεν ανέλυσες τις εκφράσεις σου.
-Δεν ήθελα,κύριε καθηγητά,να κουράσω το ακροατήριο.
-Να το κουράσεις,παιδί μου,να το κουράσεις,είναι προτιμότερο από το να αφίσεις  το ακροατήριο σου σε κατάσταση απορίας.Θέλουν τη συνέχεια,θέλουν να  μάθουν τα πάντα περί του θέματος,που αναπτύσσεις.Το ακροατήριο αρέσκεται στις αναλύσεις και δεν θέλει να υπεισέρχεται σε υποθέσεις και σε αμφιβολίες.Οι  θέσεις σου,ως προς τον σπουδαίο συμπατριώτη μου τον Φρόϊδ ΄ήταν πολύ στοχευμένες,όπως ήταν και περιορισμένες.Χρειαζόταν περισσότερο αναλυτικός τρόπος μετάδοσης των σκέψεων και των αποφάσεων σου.Όσο για την αναφορά σου στην πατρίδα σου,θέλω να σου τονίσω,ότι δεν ήταν απαραίτητη η μνεία στους προγόνους σου.Ήταν σαν να έκανες διαφήμιση στη χώρα σου μέσα από το θέμα της διατριβής σου.Και επειδή σε νιώθω και μπορώ να κατανοήσω το σκεπτικό σου,ότι η νοσταλγία ήταν αυτό που σε ώθησε να αναφερθείς στο σημείο αυτό της εργασίας σου,που ήταν σχετικό με το ιστορικό γεγονός που ανέφερες.Βεβαίως οι ακροατές ενθουσιάστηκαν και σε χειροκρότησαν έντονα και αυτό είναι θετικό για τη βαθμολογία σου.Σου εφιστώ,Δημήτρη,την προσοχή και μην απορείς,γιατί στο τέλος της πανεπιστημιακής χρονιάς στην ομάδα των βαθμολογητών καθηγητών συμπεριλαμβάνεται και ο πρύτανης των πρυτάνεων όλων των πανεπιστημίων της χώρας.Αυτό συνηθίζεται στη χώρα μας για την περίπτωση αυτή της μετάβασης από το ένα έτος στο άλλο των μεταπτυχιακών φοιτητών μας.
-Ω!σας ευχαριστώ πολύ και σας ευγνωμονώ,είπε ο Δημήτρης και σηκώθηκε να φιλήσει τα χέρια του καθηγητή του γεμάτος συγκίνηση για την καλή προαίρεση και τη διάθεση του να αφιερώσει τον τόσο πολύτιμο χρόνο του σε έναν μεταπτυχιακό φοιτητή του και μάλιστα σε έναν Έλληνα φοιτητή.Ο Δόκτορ Αρμπέϊτερ ήταν ολοφάνερο πόσο αγαπούσε τους Έλληνες και την Ελλάδα.Αυτό φαίνεται και από το θέμα που ανέθεσε στο Δημήτρη να διαπραγματευθεί.
Κύριε καθηγητά, η ώρα είναι ακριβώς δέκα.Σας  χαιρετώ.Η συσκευή στο τηλέφωνο πάνω στο γραφείο του καθηγητή κουδούνισε...Ναι,Σούζαν,ναι αγάπη μου,δε καθυστερώ,έρχομαι αμέσως.Είναι η γυναίκα μου,είπε ο δόκτορ Αρμπέϊτερ στον Δημήτρη.Έχει τα προβλήματα της.Αυτή την ώρα κάθε πρωϊ μετρώ τηνπίεση της πριν πάρει το πρωϊνό της γεύμα.
Ω!πολύ σπουδαίο αυτό που ακούω.Η ανθρώπινη πλευρά του αυστηρού δάσκαλου.Γνωρίζεται από αυτήν την ιατρική πρακτική,κύριε καθηγητά?
-Δημήτρη έχω γίνει expert.
-Χαίρομαι,κύριε καθηγητά,που  είστε ειδήμων και σε αυτό.H ανθρώπινη πλευρά του αυστηρού δασκάλου,επανέλαβε ο Δημήτρης.
Fruhe morgen,κύριε καθηγητά.
-Danke,Δημήτρη.
-Danke, dass du mir geholfen,κύριε καθηγητά
-Αuf Wiedersehen,Δημήτρη.