Το Ποίημα του Σαββατόβραδου

       Delirium  tremens

Τα μάτια έλαμπαν στο σκοτάδι!
Λάμψη θριάμβου!
Πάλευε με τον  αόρατο  εχθρό!
Με τον ανύπαρχτο κίνδυνο  που έβλεπε να
                                 τον  τυλίγει!
Είχε  νικήσει!
Ο φθονερός αντίπαλος κοίτονταν ανθρώπινο ράκος!
Το όπλα που χρησίμευσαν για τούτη τη μάχη ήσαν
                                    εξευτελιστικά απλά!
Η γλώσσα που ρητόρευε βωμολοχώντας...
Η κακοήθεια της σκέψης...
Η δυστυχία κληρονομημένη...
Η μιζέρια πούθρεψε  ένα μυαλό  αρρωστημένο...
Πνιγμένο μέσα σε ένα "κοκταίηλ"
  βούρκο  και σάπιες σάρκες...
Delirium  tremens, σε όλο το μεγαλείο.