To Ποίημα  του  Σαββατόβραδου.
Διασχίζαμε τρέχοντας με το αμάξι
τον επαρχιακό δρόμο,
στο βουνό των κενταύρων,
εποχή  συγκομιδής
των μήλων.
Μας καλοδέχτηκαν.
Στα δεξιά του δρόμου,
δύο μεγάλες "πούπες",
χοντρές χοντρές,
με τα πελώρια βυζιά τους
σαν μπάλες ποδοσφαίρου.
Από τα αριστερά,
ανάμεσα
από τα πυκνά
φυλλώματα 
σα να πρόβαλε,
ένας Κένταυρος,
ο Χείρων θα ήταν.
Έσκυψε το αλογόμορφο
τώρα κεφάλι με τα μακρυά
καστανόξανθα μαλλιά,
λύγισε το δεξί  πόδι,
μας χαιρέτησε..
Ποιό κάτω ο Αύγουστος
με ένα καλάθι μήλα στο χέρι
ανέβαινε τρέχοντας την σκάλα.
Όμορφο άλογο,
αλλοτινέ κένταυρε.
Κι εσύ ολοπράσινο βουνό,
με τις πυκνές  φυλλωσιές.
Κι εσείς χοντρές  πούπες,
αλλοτινά σκιάχτρα.
Κι εσύ Αύγουστε μηλομαζωχτή,
αλλοτινέ δάσκαλε.
Να ανταμώσουμε ξανά
στους μηλαιώνες.