Το Κυριακάτικο Μυθιστόρημα
-Άννα,τι κάνεις? Έχω πολλές ημέρες να σε δω.
-Φεύγω πολύ πρωϊ,κύριε Ερρίκο.Έχω ένα αρκετά  φορτωμένο. πρόγραμμα αυτές τις ημέρες.Και αυτή τη στιγμή είμαι πολύ βιαστική.Με ειδοποίησε ο Δόκτορ Ράμπλιν να τρέξω στα εξωτερικά ιατρεία.Περιμένουμε ένα επείγον περιστατικό.Θυμάστε το σεβαστό Τιμόθεο και την περιπέτεια με την υγεία του?
-Ναι,κάτι θυμάμαι.Ο κουνιάδος του πατέρα Ιωακείμ.Ο αδελφός της πρεσβυτέρας του,που εξυπηρέτησες με πολύ προθυμία και μπράβο σου,Άννα Τι συμβαίνει?
-Ο Δόκτορ Ράμπλιν πήρε ένα επείγον τηλεφώνημα από τον πατέρα Ιωακείμ.Ο σεβαστός Τιμόθεος βρίσκεται εδώ μαζί τους και σήμερα,πριν από λίγη ώρα έπαθε γαστρορραγία.Ο καθηγητής μου με στέλνει στα εξωτερικά ιατρεία να τον παραλάβω και να τον οδηγήσω στο χειρουργείο.
-Τι μου λες?Θα προβεί σε αφαίρεση στομάχου? είπε ο Ερρίκος με τρόμο.
-Δε νομίζω,κύριε Ερρίκο.Μην τρομάζετε.Με κάποιες απλές τεχνικές  που  εφαρμόζει θα σταματήσει  η  αιμορραγία στο στομάχι του σεβαστού Τιμόθεου.Μα εσείς τι ζητάτε αυτήν την ώρα στη πανεπιστημιακή κλινική.
-Έρχομαι  για την Gianna. Τι κάνει?
-Καλά είναι.Αναρρώνει.
Άννα, περνώ κάθε μέρα να δω τι κάνει η Gianna. Έρχομαι κάθε πρωϊ πηγαίνοντας προς το γραφείο μου της εργατικής συνομοσπονδίας.Σήμερα είχα πολύ δουλειά και δεν πέρασα το πρωϊ. Γιαυτό είμαι εδώ  αυτή την ώρα.Δεν ξέρω,αν έχει ορούς  και σήμερα στα  χέρια της.Μου είπε η αδελφή που την επιβλέπει ότι οι δύο οροί  της  περέχουν  φάρμακο για να σταματήσει η  αιμορραγία, φάρμακο που κατευνάζει το νευρικό της σύστημα για να την ηρεμεήσει και να κοιμηθεί και βιταμίνες.
= Ναι,κύριε Ερρίκο.Τα κατασταλτικά φάρμακα τα χορηγούμε για να έχει ο ασθενής μας έναν καλό ύπνο.Στη περίπτωση της Giannas και για να περάσει ο φόβος.
-Ποιός φόβος,Άννα?
-Ο φόβος της αιμορραγίας που υπέστη και ο φόβος του χειρουργείου που ακολούθησε.Ο  Δόκτορ Gebar με τη δική μου βοήθεια προέβη σε θεραπευτική απόξεση.Η Gianna απέβαλε,κύριε Ερρίκο.
-Ναι,το γνωρίζω,Άννα.Είχα πολύ αγωνία για την τύχη της Giannas εκείνη την ημέρα.Άργησες να με ειδοποιήσεις.
-Το χειρουργείο ήταν επείγον,κύριε Ερρίκο.Σας αφίνω όμως,γιατί και αυτή τη στιγμή η παρουσία μου στα εξωτερικά ιατρεία είναι επείγουσα.
-Ναι,Άννα,μη σε καθυστερώ.Θα τα πούμε το βράδυ στο σπίτι. Αουφίντερζεν.
Η Άννα έφυγε τρέχοντας. Ο  Ερρίκος πλησίασε στο θάλαμο όπου νοσηλευόταν η Gianna.O οροί είχαν αφαιρεθεί και η Gianna κοιμόταν ήρεμα.Ο Ερίκος άγγιξε απαλά το χέρι της  η Gianna άνοιξε τα μάτια της,Τον κοίταξε,του γέλασε με ένα αχνό χαμόγελο και ξαναέκλεισε τα μάτια της. Το  φάρμακο της καταστολής συνέχιζε την επίδραση του.Το χρώμα στο πρόσωπο της ήταν καλό και έδειχνε,ότι ο οργανισμός της επανερχόταν.
Η Άννα έτρεξε στα εξωτερικά ιατρεία,όπου σε λίγο κατεύθασε το νοσοκομειακό με τον σεβαστό Τιμόθεο και τον πατέρα Ιωακείμ να τον συνοδεύει. Η Άννα  τρόμαξε.Ο σεβαστός Τιμόθεος ήταν αγνώριστος.Ο ισχνός ιερωμένος που είχε γνωρίσει ήταν τώρα ένας παχύς παχύς άνδρας. Η καλή ενέργεια των φαρμάκων,που ο Δόκτορ Ράμπλιν χορήγησε  στον σεβαστό ασθενή του  ήταν εμφανής και  κοντά στην αδελφή του,ο σεβαστός Τιμόθεος, νοιώθοντας τη φροντίδα και την προστασία της επιδόθηκε σε καταχρήσεις,στο φαγητό,θα ήπιε και κανένα ποτηράκι παραπάνω,θα κάπνισε και κανένα τσιγάρο,άνθρωπος είναι.Το πληγωμένο του στομάχι δεν άντεξε.Το μικρό ελκάκι που ο Δόκτορ Ράμπλιν είχε ανιχνεύσει έκανε ξανά την εμφάνιση του.Βρίσκεται όμως σε καλά χέρια.Στα χέρια και στις ιατρικές φροντίδες του Δόκτορα Ράμπλιν και των συνεργατών του,μεταξύ των οποίων και η Άννα ως συμπαραστάτης του σεβαστού ασθενούς,που βρίσκεται χλωμός ξαπλωμένος στο φορείο,που οι νοσοκόμοι μεταφέρουν στο χειρουργείο και ως  βοηθός του δυνατού επιστήμονα του καθηγητή της γαστρεντερολογίας,Δόκτορα Ράμπλιν.