Το Ποίημα του Σαββατόβραδου

        Φτωχή  Πατρίδα
Τα κουρέλια σου να βγάλω
να σηκώσω το σκυφτό
σου το κεφάλι
να ξαναγυρίσουν πάλι

στη δική σου την αγκάλη
τα ξενιτεμένα σου παιδιά
μα δε μπορώ
δε με αφίνουν οι μεγάλοι

ένα ρίσκο θέλεις πάλι
να ορθώσεις το κεφάλι
το αγκάθινο στεφάνι
που σαν μέγγενη σε σφίγγει

να πετάξεις ζωηρά
και όλα να γυρίσουν πάλι
από την αρχή
ω! Ελλάδα πατρίδα  φτωχή.