H  Aρχαία  Ελληνική  Γλώσσα  είναι  η  μετεξέλλιξη  από  την  Αττική  διάλεκτο,η  οποία  άρχισε  από  τον  5ον  αιώνα  π.Χ  να  εξαπλώνεται  πέρα  από  τα  όρια  της  Αττικής.   Με  τον  Μ. Αλέξανδρο   και  τα   στρατεύματα  του  διαδόθηκε  στην  Ανατολή  και  από  τότε  έγινε  η  κοσμική  γλώσσα  εκεί. Από  τότε  ονομάστηκε Ε λ λ η ν ι κ ή   κ ο ι ν ή   γ λ ώ σ σ α   ή  απλώς  Κ ο ι ν ή .
Δεν  είναι  απολύτως  γνωστό  πότε  και  πού  δημιουργήθηκε  η  Αρχαία  Ελληνική  Γλώσσα.
Το  αρχαιότερο  γραπτό  μνημείο  της  είναι  τα  Ομηρικά  έπη,τα  οποία  εγράφησαν  από  τον  Όμηρο  περί τον  8ο  αιώνα  π.Χ.
  Ελληνική  Γλώσσα   μιλούσαν  στην  Κυρίως  Ελλάδα   μέχρι  και  την  εποχή  του  Μ. Αλέξανδρου.
Την  Ελληνική  Γλώσσα  μιλούσαν  και  στις  αποικίες  στα  παράλια  της  Μ. Ασίας,  και  στον  Εύξεινο  Πόντο, στην  Κάτω  Ιταλία, στην  Σικελία  και  σε  άλλα  μέρη.
Η  Ελληνική  Γλώσσα  επεκτάθηκε  σε  όλη  την  Ανατολή  μέσω  του  μεγάλου  κατακτητή   και   εκπολιτιστή,  του  Μ. Αλέξανδρου.
Σε  λίγο  διάστημα  έγινε   παγκόσμια  γλώσσα  ,απαραίτητη  σε  κάθε  πολιτισμένο  άνθρωπο.
Οι  Αρχαίοι  Έλληνες  είχαν  σημειώσει  σημαντικές  προόδους  σε  όλους  τους  τομείς  της  επιστήμης  και  της  τέχνης.  και   ασχολούνταν   στις  συγγραφές  τους  με  κάθε  θέμα  που  ήταν  προσιτό  στην  ανθρώπινη  γνώση. 
Το  ίδιο,που  συνέβη  περίπου  κατά  τον  Μεσαίωνα  με  την  Λατινική  Γλώσσα  και  στους  νεώτερους  χρόνους  με  την  Γαλλική.    
Τα  αττικά  στοιχεία  είναι  εκείνα  που  αποτελούν  την  Κοινή  Γλώσσα  στο  μεγαλύτερο  μέρος  της.
Δεν  είναι  όμως  τα  μοναδικά.Στην  Ελληνική  Κοινή  Γλώσσα  περιέχονται  πάρα  πολλά  στοιχεία,τα  οποία  είναι  παρμένα  από  την  Ιωνική  διάλεκτο,  από  την  Δωρική  και  από  άλλες  διαλέκτους.
Επικρατούν,βεβαίως,τα  Ιωνικά  στοιχεία.
Στην  Αττική  διάλεκτο  είναι  γραμμένα  τα ωραιότερα   έργα  της  ανθρώπινης  σκέψης.
Στην  Ιωνική  διάλεκτο,την  καθεαυτού  Ιωνική  έχουν  γραφτεί  τα  έργα  του  Ηροδότου  και  τα  Ομηρικά  ποιήματα, τα  οποία  όμως  εμφανίζουν  και  στοιχεία  από  την  Αιολική  διάλεκτο.
Αυτά  τα  Αιολικά  στοιχεία,που   συναντώνται  στα  Ομηρικά  ποιήματα, οφείλονται  σε  παλαιότερες  περιόδους  της  ηρωϊκής  ποιήσεως, η  οποία  γράφτηκε  πρώτα  από  Αιολέους, στην  Αιολίδα  και  έπειτα  επεκτάθηκε  στην  Ιωνία  από  τους  Ίωνες.
Τα  όρια  μεταξύ  των  διαλέκτων    πάντοτε   ήταν  ευμετάβλητα  και  δεν  ήταν  σαφή. και  ορισμένα..
Αναμεταξύ  τους  παρουσίαζαν    διαφορές  σε  διαφορετικές  εποχές  και  σε  διαφορετικές  χώρες,  σε  σημείο  εξαφανισμού  των, και  τότε  διαμορφώθηκε   μία  Κοινή  Γλώσσα,όπως  ήταν  των  Αιολέων,των  Δωριαίων,των  Ιώνων   και  άλλες.
Με  αυτές  τις  συνθήκες  η  Αττική  διάλεκτος  άρχισε  τον  5ο  αιώνα π. Χ. να  εξαπλώνεται  πολύ  πέρα  από  τα  όρια  της  Αττικής.
 Η  Ελληνική  Γλώσσα  κατά  την  τρισχιλιετή  περίπου  ιστορική  της  πορεία  υπέστη  πολλές  αλλοιώσεις  και  δεν  θα  μπορούσε  να  γίνει  διαφορετικά,όπως  και  το  ότι  υπέκυψε  στο  νόμο  της  εξέλλιξης. Έτσι  από   όλες  τις  φάσεις  της  γλώσσας  εκείνη  που  κυριάρχησε  και  πάνω  της  βασίστηκε  η  σπουδή  της  Ελληνικής  Γλώσσας  είναι  η  Α τ τ ι κ ή   Δ ι ά λ ε κ τ ο ς.