To  Ποίημα  του  Σαββατόβραδου

  Η  τέχνη  και  η  τεχνική

Η  τέχνη  και  ο  πόλεμος
είναι  πράγμα  μεγάλο
να  το  σκεφτεί  ο  απλός  λαός
με  το  κεφάλι  πάνω.

Δύο  πράγματα  εξ  ορισμού
με  αντίθεση  τελεία
που  όταν  το  καλοσκεφτείς
σου  φαίνονται  γελοία.

Η  τέχνη  και  η  τεχνική
δύο  όμορφες  ιδέες
που  έδωσε  για  προίκα
ο  Θεός  σε  μας
για  να  περνούμε  ωραίες  μέρες.

Εμείς  όμως  οι   ανόητοι
άφρονες  και  παράφρονες
τη  δύναμη  του  ο  Θεός
για  προίκα  που  μας  έδωσε

Αδιάφορα  την  πήραμε
διάφορα  την  χρησιμοποιήσαμε
αρόδο  την  αφήσαμε
κι  έτσι  η  οργή  ξεχείλισε

Πήραμε  από  τον  Προμηθέα  τη  φωτιά,
ο  ίδιος  μας  την  έδωσε,
να  μάθουμε  το  φαγητό
ψημένο  να  γευόμαστε.

Να  ζεσταθούν  οι  άνθρωποι
ν αντέξουν  στη  δουλειά

Κοίτα  να   δεις, οι  άφρονες
κοίτα,τι  εκάνανε.

Αλλόφρονες,φωτιές  ανάψανε
να  κάψουν  πόλεις  και  χωριά.

Μας  έδωσε  το  μέταλλο
το  υνί  να  πελεκήσουμε
το  ζώο  για  να  ζέψουμε
κι  εμείς  να  ανθρωπέψουμε.

Κοίτα  να  δεις  τι  εκάνανε  
όπλα  κατασκευάσανε
και  γίνανε  όλοι  εν  καιρώ
ο  Άβελ  και  ο  Κάϊν.

Όμως,παρακαλώ  σας, άνθρωποι
αδέλφια  όλοι  είμαστε
πατέρα  έχουμε  το  Θεό
και  μάνα  μας  την  παναγιά

Ανθρώπινα  δουλεύουμε,
ανθρώπινα  σκεφτόμαστε
γιατί  τόσο  λαθεύουμε;
Aπό  παλιανθρωπιά;

Tα  λάθη  ειν  ανθρώπινα,μας  λένε
και  στην  ουσία  μας  κοροϊδεύουνε.
Γιατί  άνθρωποι  που  ανθρώπινα  σκεφτόμαστε
και  ανθρώπινα  δουλεύουμε  τα  λάθη  τ' αποφεύγουμε

Προτού  αρχίσουμε  κάποια  δουλειά
σκεφτόμαστε  λιγάκι  παραπάνω
το  νου  μας  πρώτα  βάζουμε  σ' ενέργεια,
                                                 από  παλιά.