Σάββατο 7 Δεκεμβρίου 2013 σήμερα είναι η επόμενη ημέρα μετά την εορτή του θαυματουργού αγίου Νικολάου.
Γιόρταζε ο παππούς, του οποίου ο βίος ήταν παρόμοιας εξέλλιξης με τον βίο του αγίου, του οποίου το όνομα έφερε. Αυτή η συνήθεια επικρατούσε εκείνη την εποχή,η οποία τείνει να σβήσει επί των ημερών μας καθότι οι νεότερες γενιές δίνουν στους απογόνους τους και άλλα ονόματα που απέχουν πολύ από τα χριστιανικά. Είθε οι χριστιανοί να συνεχίσουν την παράδοση των προγόνων τους για την ευόδωση των προσδοκιών τους,οι οποίες επιτυγχάνονται καθότι οι εορταστικές συγκεντρώσεις με τις ευχές και τα δώρα προς τον εορτάζοντα είναι εκδήλωση αγάπης και αμερίστου ενδιαφέροντος, το οποίο πάντοτε έχει απήχηση, καλό αντίκτυπο και στα δύο μέρη και σε αυτόν που δίνει τις ευχές και σε αυτόν που τις δέχεται.
Εκείνη την ημέρα, που γιόρταζε ο παππούς,ανήμερα του αγίου Νικολάου,μετά την εκκλησία,η γιαγιά ήταν στα μέσα και στα έξω, που λένε. Βρισκόταν σε αναβρασμό σε συνεχή κίνηση για να ευχαριστήσει τους επισκέπτες που από το μασημέρι και μέχρι αργά το βράδυ ερχόταν για να ευχηθούν τα Χρόνια Πολλά στον παππού και στην συνεορτάζουσα οικογένεια του.
Τα μικρότερα παιδιά περίμεναν κάθε χρόνο με μεγάλη ανυπομονησία την εορτή του παππού,η οποία βρισκόταν στο μέσον της νηστείας των Χριστουγένων, αν λάβουμε υπόψιν μας ότι αρχής γενομένης της νηστείας από τις 15 Νοεμβρίου κάθε έτους,η εορτή του αγίου Νικολάου στις 6 Δεκεμβρίου κάθε έτους,είναι η 21η ημέρα νηστείας.
Τα νοστιμότατα εδέσματα της γιαγιάς περίμεναν να απολαύσουν οι πολλοί συγγενείς και φίλοι, που κάθε χρόνο ερχόταν να ευχηθούν τα Χρόνια Πολλά στον παππού και στην οικογένεια του με μεγάλη ευχαρίστηση.
Η γιαγιά είχε επιστρατεύσει όλες τις κοντινές συγγένισσες της να ετοιμάσουν του κόσμου τις λιχουδιές. Ξεροτήγανα, τηγανήτες,χορτόπιτες και νόστιμα χορτοπιτάκια με πράσσο και άλλα μυρωδικά στο τηγάνι. Ρεβίθια κοκκινιστά ή ντελμπιέ ή ρεβιθόρυζο ή ρεβίθια βρασμένα σαλάτα. Τα ρεβίθια,με κάθε τρόπο μαγειρευμένα, ήταν το παραδοσιακό φαγητό της γιορτινής ημέρας του αγίου Νικολάου,όπως ήταν και το πεντανόστιμο ψωμί, το επτάζυμο,στου οποίου το ζύμωμα χρησιμοποιούσαν νερό από τα μουλιασμένα όλη τη νύχτα ρεβίθια, ή από το νερό που τα έβρασαν. Πολλές φορές το επτάζυμο ψωμί περιείχε και ρεβίθια σπασμένα στη μυλόπετρα.
Τι ναστιμιά και τι άρωμα που είχε αυτό το ψωμί,το επτάζυμο, που ζύμωναν ακριβώς επτά φορές μέχρι να φουσκώσει και να το ψήσουν στο φούρνο.
Το σπίτι ευωδίαζε.
Οι θείες τηγάνιζαν μικρά ψαράκια,αθερίνα,μαριδάκι,σαρδελίτσες,σαυριδάκια και γόπες,που γεύονταν οι μεγάλοι με ρακί και τσίπουρο κι ερχόταν στα κέφια.
Έβραζαν και πετρόψαρα στην κατσαρόλα να ετοιμάσουν μια νοστιμότατη σούπα που ζέσταινε το κοκκαλάκι τους, αυτή την ημέρα της χειμωνιάτικης γιορτής.
Έψηναν και τσιπούρες στον φούρνο που φρόντιζε η γιαγιά γι αυτές.
Τις τοποθετούσε στο μεγάλο ταψί ανάμεσα σε λαχανικά της εποχής.
Γέμιζε το ταψί με πατάτες,με μαϊδανό,με άνιθο,με κουνουπίδι,με πιπεριές που είχε από το καλοκαίρι σε βάζο μέσα σε άλμη και με κίτρινη κολοκύθα,που η γλυκύτητα της έδινε ένα ψάρι μελωμένο,που απολάμβαναν όλοι με μεγάλη ευχαρίστηση.
Στα μικρά παιδιά αυτή τη γιορτινή ημέρα έκαναν εξαίρεση, μια μικρή αταξία,παράβλεπαν την νηστεία και τηγάνιζαν γι αυτά λεπτοκομμένες φέτες κολοκύθας που είχαν μαρινάρει, τις είχαν αφήσει μέσα στο γάλα από το πρωϊ για να φουσκώσουν και να γίνουν πιο εύπεπτες.
Η ευχαρίστηση όλων μικρών και μεγάλων ήταν μεγάλη και οι ευχές τους βγαλμένες μέσα από της καρδιάς τους το μεγαλείο.
Τις πίτες και τα πιτάκια στο τηγάνι τα ετοίμαζαν με σπιτικό παραδοσιακό φύλλο που άνοιγαν με την βέργα, μια λεπτή ξύλινη βέργα,που πάνω της τύλιγαν το ζυμάρι και με μια δυνατή κίνηση το ξετύλιγαν πάνω στο τραπέζι ξανά και ξανά μέχρι να αποκτήσει το μέγεθος σχεδόν του στρογγυλού τραπεζιού.Για τα πιτάκια έκοβαν ένα κύκλο στο μέγεθος ένος αναποδα γυρισμένου πιάτου που γέμιζαν με τα χορταρικά που είχαν τσιγαρίσει με κρεμμύδια ξηρά,έπειτα το δίπλωναν σαν μισοφέγγαρο και ένωναν τις άκρες του ζυμαριού με ένα κουταλάκι από την ουρά του.
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ
Γιόρταζε ο παππούς, του οποίου ο βίος ήταν παρόμοιας εξέλλιξης με τον βίο του αγίου, του οποίου το όνομα έφερε. Αυτή η συνήθεια επικρατούσε εκείνη την εποχή,η οποία τείνει να σβήσει επί των ημερών μας καθότι οι νεότερες γενιές δίνουν στους απογόνους τους και άλλα ονόματα που απέχουν πολύ από τα χριστιανικά. Είθε οι χριστιανοί να συνεχίσουν την παράδοση των προγόνων τους για την ευόδωση των προσδοκιών τους,οι οποίες επιτυγχάνονται καθότι οι εορταστικές συγκεντρώσεις με τις ευχές και τα δώρα προς τον εορτάζοντα είναι εκδήλωση αγάπης και αμερίστου ενδιαφέροντος, το οποίο πάντοτε έχει απήχηση, καλό αντίκτυπο και στα δύο μέρη και σε αυτόν που δίνει τις ευχές και σε αυτόν που τις δέχεται.
Εκείνη την ημέρα, που γιόρταζε ο παππούς,ανήμερα του αγίου Νικολάου,μετά την εκκλησία,η γιαγιά ήταν στα μέσα και στα έξω, που λένε. Βρισκόταν σε αναβρασμό σε συνεχή κίνηση για να ευχαριστήσει τους επισκέπτες που από το μασημέρι και μέχρι αργά το βράδυ ερχόταν για να ευχηθούν τα Χρόνια Πολλά στον παππού και στην συνεορτάζουσα οικογένεια του.
Τα μικρότερα παιδιά περίμεναν κάθε χρόνο με μεγάλη ανυπομονησία την εορτή του παππού,η οποία βρισκόταν στο μέσον της νηστείας των Χριστουγένων, αν λάβουμε υπόψιν μας ότι αρχής γενομένης της νηστείας από τις 15 Νοεμβρίου κάθε έτους,η εορτή του αγίου Νικολάου στις 6 Δεκεμβρίου κάθε έτους,είναι η 21η ημέρα νηστείας.
Τα νοστιμότατα εδέσματα της γιαγιάς περίμεναν να απολαύσουν οι πολλοί συγγενείς και φίλοι, που κάθε χρόνο ερχόταν να ευχηθούν τα Χρόνια Πολλά στον παππού και στην οικογένεια του με μεγάλη ευχαρίστηση.
Η γιαγιά είχε επιστρατεύσει όλες τις κοντινές συγγένισσες της να ετοιμάσουν του κόσμου τις λιχουδιές. Ξεροτήγανα, τηγανήτες,χορτόπιτες και νόστιμα χορτοπιτάκια με πράσσο και άλλα μυρωδικά στο τηγάνι. Ρεβίθια κοκκινιστά ή ντελμπιέ ή ρεβιθόρυζο ή ρεβίθια βρασμένα σαλάτα. Τα ρεβίθια,με κάθε τρόπο μαγειρευμένα, ήταν το παραδοσιακό φαγητό της γιορτινής ημέρας του αγίου Νικολάου,όπως ήταν και το πεντανόστιμο ψωμί, το επτάζυμο,στου οποίου το ζύμωμα χρησιμοποιούσαν νερό από τα μουλιασμένα όλη τη νύχτα ρεβίθια, ή από το νερό που τα έβρασαν. Πολλές φορές το επτάζυμο ψωμί περιείχε και ρεβίθια σπασμένα στη μυλόπετρα.
Τι ναστιμιά και τι άρωμα που είχε αυτό το ψωμί,το επτάζυμο, που ζύμωναν ακριβώς επτά φορές μέχρι να φουσκώσει και να το ψήσουν στο φούρνο.
Το σπίτι ευωδίαζε.
Οι θείες τηγάνιζαν μικρά ψαράκια,αθερίνα,μαριδάκι,σαρδελίτσες,σαυριδάκια και γόπες,που γεύονταν οι μεγάλοι με ρακί και τσίπουρο κι ερχόταν στα κέφια.
Έβραζαν και πετρόψαρα στην κατσαρόλα να ετοιμάσουν μια νοστιμότατη σούπα που ζέσταινε το κοκκαλάκι τους, αυτή την ημέρα της χειμωνιάτικης γιορτής.
Έψηναν και τσιπούρες στον φούρνο που φρόντιζε η γιαγιά γι αυτές.
Τις τοποθετούσε στο μεγάλο ταψί ανάμεσα σε λαχανικά της εποχής.
Γέμιζε το ταψί με πατάτες,με μαϊδανό,με άνιθο,με κουνουπίδι,με πιπεριές που είχε από το καλοκαίρι σε βάζο μέσα σε άλμη και με κίτρινη κολοκύθα,που η γλυκύτητα της έδινε ένα ψάρι μελωμένο,που απολάμβαναν όλοι με μεγάλη ευχαρίστηση.
Στα μικρά παιδιά αυτή τη γιορτινή ημέρα έκαναν εξαίρεση, μια μικρή αταξία,παράβλεπαν την νηστεία και τηγάνιζαν γι αυτά λεπτοκομμένες φέτες κολοκύθας που είχαν μαρινάρει, τις είχαν αφήσει μέσα στο γάλα από το πρωϊ για να φουσκώσουν και να γίνουν πιο εύπεπτες.
Η ευχαρίστηση όλων μικρών και μεγάλων ήταν μεγάλη και οι ευχές τους βγαλμένες μέσα από της καρδιάς τους το μεγαλείο.
Τις πίτες και τα πιτάκια στο τηγάνι τα ετοίμαζαν με σπιτικό παραδοσιακό φύλλο που άνοιγαν με την βέργα, μια λεπτή ξύλινη βέργα,που πάνω της τύλιγαν το ζυμάρι και με μια δυνατή κίνηση το ξετύλιγαν πάνω στο τραπέζι ξανά και ξανά μέχρι να αποκτήσει το μέγεθος σχεδόν του στρογγυλού τραπεζιού.Για τα πιτάκια έκοβαν ένα κύκλο στο μέγεθος ένος αναποδα γυρισμένου πιάτου που γέμιζαν με τα χορταρικά που είχαν τσιγαρίσει με κρεμμύδια ξηρά,έπειτα το δίπλωναν σαν μισοφέγγαρο και ένωναν τις άκρες του ζυμαριού με ένα κουταλάκι από την ουρά του.
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου