Και ιδού μία απόδειξη  της μεγαλοσύνης μας που προέρχεται από τους  αρχαίους  μας φιλοσόφους.Ο Πλάτων που ανήκει στην αρχαία τριάδα των φιλοσόφων μας.Ο ένας είναι δάσκαλος του άλλου και όλοι μαζί δάσκαλοι δικοί μας.Ο Σωκράτης ήταν δάσκαλος του Πλάτωνα και ο Πλάτων δάσκαλος του Αριστοτέλη,που ήταν ο δάσκαλος του Μέγα Αλέξανδρου.Ο Πλάτων καταγόταν από την Αθήνα και ήταν από αριστοκρατική οικογένεια.Όλοι οι μαθητές του Σωκράτη ήταν ένας και ένας.Όλοι τους ήταν παιδιά αριστοκρατικών και πλουσίων οικογενειών.
Ο Πλάτων καταγόταν από σπουδαίο γένος. Ο πατέρας του καταγόταν από το γένος του βασιλιά της Αθήνας Κόδρου. Ο αδελφός της μητέρας του ήταν ένας από τους Τριάκοντα τυράννους και ο θείος της ο Κριτίας ήταν ένας πολύ μορφωμένος άνθρωπος της εποχής  ο σκληρότερος από τους τριάκοντα τυράννους και ήταν τόσο ικανός στον λόγο,ώστε  έγινε πρότυπο  στους Ρωμαίους ρήτορες.Αυτός λοιπόν ο σπουδαίος αρχαίος άνδρας ο σκληρός τύραννος Κριτίας  το 415 π.Χ. μαζί με τον φίλο του Αλκιβιάδη,ήταν και οι δύο μαθητές του Σωκράτη,έκοψαν ένα βράδυ τις κεφαλές των Ερμών που οι Αθηναίοι είχαν τοποθετήσει στους δρόμους,ήταν  σαν τις σημερινές ταμπέλες με το όνομα της οδού, για να κατευθύνουν τους επισκέπτες της πόλης.Ήταν στήλες που στην κορυφή τους οι λιθοξόοι παρίσταναν την κεφαλή του Θεού Ερμή.
Και βέβαια φυλακίστηκαν για αυτή την πράξη τους.
Αυτές οι αθηναϊκές  στήλες,που καθοδηγούσαν τους πεζούς, απετέλεσαν πρότυπο για τους Ρωμαίους οι οποίοι εγκατέστησαν παρόμοιες στην χώρα τους και η χρησιμότητα τους έφτασε μέχρι την Μεσαιωνική εποχή στην δυτική Ευρώπη.
Ερχόμαστε ξανά στον Πλάτωνα και στην ιδέα του περί κοινοκτημοσύνης  για την οποίαν  ο  μαθητής  του ο Αριστοτέλης είχε  αντίθετη άποψη.Ο Αριστοτέλης  θεωρούσε την πρόταση του Πλάτωνα περί κοινοκτημοσύνης των γυναικών των παιδιών και άλλων υλικών αγαθών πολύ επιζήμια και επικίνδυνη για την κοινωνία και το κράτος.Η πρόταση του Πλάτωνα δεν αφορούσε όλους τους πολίτες παρά μόνο τους πλούσιους πολίτες.
Βρήκε όμως τον Αριστοτέλη τελείως αντίθετο.
Έλεγε η  κοινοκτημοσύνη  είναι επικίνδυνη για την κοινωνία και το κράτος.Ειδικότερα αναφέρεται στην κοινοκτημοσύνη των αγαθών και υποστηρίζει πως αφαιρεί την ικανοποίηση της απόκτησης αγαθών με την προσωπική εργασία και  την ευχαρίστηση  από την ατομική ιδιοκτησία. Θα εξαφανιζόταν και η ευχαρίστηση να βοηθάμε τους φίλους και όσους έχουν ανάγκη, αφού θα είμαστε όλοι ένα και το αυτό, ποιόν θα βοηθούσαμε με χαρά.Και συνεχίζει λέγοντας ο Αριστοτέλης,ότι θα δημιουργούνταν κομφούζιο ή καλύτερα κυκεώνας γιατί όλος αυτός ο μεγάλος αριθμός ατόμων  ομοτράπεζων  θα χρειαζόταν μεγάλες ποσότητες φαγητού και ψωμιού,έπειτα πώς θα γινόταν δίκαιη κατανομή αγαθών σε τόσους πολλούς ανθρώπους και με τι  κριτήρια θα διανέμονταν τα αγαθά στον κάθε ένα με δίκαιο τρόπο. Συνεχίζει ο Αριστοτέλης λέγοντας ότι κοινό πράγμα ποτέ δεν διοικείται καλά.Ο εγωισμός και ο ατομικισμός, δεν συμβιβάζονται με την κοινοκτημοσύνη.( Η κοινοκτημοσύνη καταργεί το Εγώ και αν δεν κρατήσουμε το Παν μέτρον άριστον μπορεί να υποβιβαστεί η προσωπικότητα που τόσο κουραστήκαμε για να την αποκτήσουμε).
Ο Πλάτων αντικρούει την άποψη λέγοντας ότι στην κοινοκτημοσύνη δεν θα υπήρχαν απάτες,δίκες,και ψευδομαρτυρίες.
Ο Αριστοτέλης απαντά λέγοντας πως αυτό είναι πλάνη,γιατί οι κακίες είναι στην ανθρώπινη φύση και ίσως γίνουν χειρότερες αν καταργήσουμε την ατομική ιδιοκτησία.
Να τονίσουμε ότι ο Αριστοτέλης είναι ο πρώτος που διατύπωσε καθαρά την έννοια του πλούτου και την ξεχώρισε από την έννοια του χρήματος.