Το βρέφος μας βρίσκεται στην ηλικία των τεσσάρων εβδομάδων.Ήτοι στην ηλικία του ενός μηνός από την ημέρα που γεννήθηκε.Είναι ένα κανονικό βρέφος.Ας παρατηρήσουμε τώρα τις αντιδράσεις του.Τα πρότυπα δράσης του,όπως επιστημονικά λέγονται. Παρατηρούμε προσεκτικά τους οφθαλμούς του και  βλέπουμε πως χρησιμοποιεί αυτούς   με πλήρη προσαρμογή.Έχει αποκτήσει ήδη τη δυνατότητα να εναρμονίζει τους οφθαλμούς του σε συντονισμό με το φυσικό περιβάλλον.Μπορούμε εύκολα να διαπιστώσουμε αυτή του την επιδεξιότητα,αν μέσα στο οπτικό του πεδίο κινήσουμε σε αργό ρυθμό ένα αντικείμενο.Παρατηρούμε ότι οι οφθαλμοί του έχουν τη δυνατότητα να παρακολουθούν το αντικείμενο για λίγη ώρα.Δεν μπορεί όμως να στρέψει την κεφαλή του ελεύθερα και προτιμά να έχει στραμμένη αυτήν προς τη μία πλευρά.Συχνά τεντώνει το χέρι του προς αυτή την πλευρά και διπλώνει το άλλο χέρι του στο ύψος του ώμου σαν  σε  στάση προστατευτική.Αυτή η στάση είναι αποτέλεσμα του ανακλαστικού τραχηλικού μυϊκού τόνου.Προκαλείται δηλαδή από το ανακλαστικό του τόνου των μυών του τραχήλου.Διατηρεί τη στάση αυτή, την οποία μεταβάλλει ελαφρά από καιρό σε καιρό σαν να εξασκείται για να τελειοποιήσει την ανάπτυξη της.Είναι μια φυσιολογική μέθοδος για να συντονίσει  τους  οφθαλμούς  και τα  χέρια του.Έτσι η συμπεριφορά αρχίζει να διαμορφώνεται και να αποτελεί το στοιχείο αυτό,μια  εκδήλωση του ψυχικού του βίου.Το πνεύμα αρχίζει να αναπτύσσεται και η κοινωνική συμπεριφορά φαίνεται να βρίσκεται στην αρχική της φάση.Το βρέφος παρατηρεί το πρόσωπο της μητέρα του και σε στιγμές που βρίσκεται σε ηρεμία,όταν αισθάνεται πως βρίσκεται σε ασφάλεια,προσέχει τις ανθρώπινες φωνές.Από καιρό σε καιρό εξασκεί τις φωνητικές του χορδές με  φωνούλες.Βλέπουμε,λοιπόν,πως το βρέφος στην ηλικία των τεσσάρων εβδομάδων δίδει ήδη ενδείξεις αναπτύξεως στα τέσσερα μεγάλα πεδία της ανθρώπινης συμπεριφοράς:
Είναι η κίνηση,η πρασαρμογή,η ομιλία, με τις φωνούλες που εκβάλλει και η κοινωνική  του προσωπικότητα.Οι τέσσερις αυτές περιοχές,τα πεδία αυτά,έχουν το ρόλο τους  στην ανάπτυξη του βρέφους,όπου το ένα επηρεάζει το άλλο και ποτέ το κάθε ένα δεν αναπτύσσεται χωριστά. Εμείς όμως θα εξετάσουμε χωριστά και ένα-ένα αυτά τα πεδία.Πρώτο την:Κινητική Συμπεριφορά.Όταν λέμε Κινητική Συμπεριφορά εννοούμε τη στάση του σώματος, την μετακίνηση,με τι τρόπο αγγίζει τα διάφορα αντικείμενα και τον συντονισμό των λεπτών και άκομψων κινήσεων.
Ένα παιδί έχει συνολικά περίπου 600 διαφορετικούς μύες,λεπτούς ή παχείς,οι οποίοι αποτελούν ένα πολύ καλό πολύπλοκο δίκτυο νευρικών ινών και ινιδίων.Η κινητική ανάπτυξη προχωρεί από την κεφαλή του προς τα πόδια και χρειάζεται ένα ολόκληρο έτος ή και περισσότερο για να μπορέσει ένα βρέφος να βαδίσει και να μπορέσει να σταθεί μόνο του όρθιο.Η πρώτη "μάθηση" αφορά το κεφάλι του, που μαθαίνει να το κρατά όρθιο.Αυτή η ικανότητα ελέγχεται από την ωρίμανση του σχηματισμού των νεύρων του. Με το πέρασμα του χρόνου το βρέφος αποκτά τον έλεγχο των χεριών και των ποδιών του.Το βρέφος πολύ πριν αρχίσει να περπατά,περίπου στις 16 εβδομάδες παίρνει την κολυμβητική στάση,αυτή που λέμε μπρούμυτα,κατά την οποίαν το βρέφος κάμπτει την πλάτη του και σηκώνει την κεφαλή και τα πόδια του σε συμμετρική έκταση.Μπορεί να κάθεται σκύβοντας προς τα μπροστά χρησιμοποιώντας τα χέρια του ως στήριγμα.Αργότερα κάθεται με ίσια την πλάτη του,χωρίς να στηρίζεται.Στον κατάλληλο χρόνο προσπαθεί να σταθεί όρθιο και να βαδίζει στηριζόμενο με τα χεράκια του σε διάφορα έπιπλα.Με αυτό τον τρόπο μαθαίνει να στέκεται στα ποδαράκια του χωρίς να χρειάζεται να στηρίζεται σε κάποιο αντικείμενο.Στην ηλικία περίπου των είκοσι εβδομάδων ,μπορεί να στρέφεται περί τον άξονα του.Στην ηλικία των τριάντα εβδομάδων μπορεί να σύρνεται με το κολιό του προς τα πίσω.Πολλά βρέφη πριν συμπληρώσουν την ηλικία του ενός έτους μπορούν να περπατούν με τα τέσσερα,όταν λέμε με τα τέσσερα εννοούμε ότι χρησιμοποιούν χέρια και πόδια, κοινώς λεγόμενο,μπουσουλούν.Σύντομα στέκεται στα πέλματα, ελευθερώνει τα χέρια του, που χρησιμοποιεί για να κρατά διάφορα πράγματα.Έτσι η  όρθια στάση αναπτύσσεται,προφανώς,για να απελευθερωθούν τα χέρια και οι οφθαλμοί,ώστε να χρησιμοποιούνται για υψηλότερους σκοπούς.
Είναι η στιγμή της γεννήσεως του ανθρώπου,του άνω+όπωπα,της ανθρώπινης οντότητας, που είναι ταγμένη να βλέπει ψηλά,να κοιτάζει προς τα επάνω.