Το  Ποίημα του Σαββατόβραδου
Ο ύπνος έπαιρνε τη γιαγιά
καθιστή στο μικρό σκαμνί
το δικό μου το σκαμνάκι
σαν παιδούλα με άσπρο μαλλάκι.
Έπαιρνα κι εγώ τα βουνά
να ερευνήσω τις σπηλιές
στης μεσκινιάς τις γειτονιές.
Θα σε πάρει ο μπαμπούλας
που παίρνει τα μικρά  παιδιά
έλεγε η μαμά κάθε φορά
κι εγώ έτρεχα να τον βρω
μαζί του να αντιπαραταχθώ.
Άκου,κυρ μπαμπούλα,αυτό
έχω να σου πω,μην
πειράζεις τα μικρά παιδιά
άφησε να μεγαλώσουν  και μετά

Τώρα ερευνώ στη στερεά
του νταβέλη τη σπηλιά
ή των αμώμων τη σπηλιά
όπως τηνε λένε αλλιώς
κι έπειτα έχει σειρά
στα καμβούνια τα όρη
του γιαγγούλα η σπηλιά
"των ορέων το βασιλιά"
των βουνών,δηλαδή,που
όπως λέει ο λαός,ότι
ήταν καλός και κακός
βοηθούσε τους φτωχούς και
έβριζε φωναχτά την εξουσία 
 και της χωροφυλακής τ' αστέρια
τα παράσημα τους δηλαδή
κι έλεγε να μην πιέζουν τους
 εργατικούς ανθρώπους μήτε
να τους αδικούν γιατί
  ο Θεός είναι μεγάλος
 και θα τιμωρηθούν ναι
θα τιμωρηθούν για όλα
αυτά που κάνουν και
να μη το παρακάνουν.