Το Κυριακάτικο  Μυθιστόρημα

-Δεσποινίς Άννα Χαρή,σας χαιρετώ και σας περιμένω με τον σεβαστό ιερέα αύριο το πρωϊ.-Σας χαιρετώ κι εγώ,κύριε καθηγητά και ελπίζω,ότι θα τα καταφέρω να τον φέρω μπροστά σας.-Γιατί,δεσποινίς Χαρή?υπάρχει κώλυμα?-Δυστυχώς,ναι,κύριε καθηγητά μου,υπάρχει κάποιο κώλυμα που αντελήφθην στο χθεσινοβραδινό τηλεφώνημα μου με τον σεβαστό ιερέα.-Ποιό είναι αυτό,Άννα?-Κύριε,καθηγητά μου,είναι ο δισταγμός, λόγω της θέσεως του.Είναι η συστολή που προέρχεται από την καθεστηκυία τάξη στην οποίαν ευρίσκεται.Θεωρεί ότι δεν είναι επιτρεπτή μία επισταμένη  ιατρική εξέτασις σε έναν ιερωμένο.-Άννα, γιατί η αντίδραση αυτή?Είναι ανθρώπινο να αρρωστήσει κανείς έστω και αν είναι ένα σεβαστό πρόσωπο,όπως είναι ο ασθενής σου,ο ασθενής μας.-Την ίδια γνώμη εξέφρασα κι εγώ,κύριε καθηγητά μου.-Το πρωϊ ελπίζω να καταφέρω να είμαστε κοντά σας.-Σας χαιρετώ,δεσποινίς μου και επαφίεμαι στις ικανότητες σας.

-Αννα,έλα να περπατήσουμε στον περίβολο της σχολής μας. Θα μας δοθεί η ευκαιρία να μιλήσουμε για τον νεαρό που χειρούργησα πριν μερικές ώρες και την μέθοδο που χρησιμοποίησα.Και αν έχουμε καιρό να σε ξεναγήσω στο μουσείο με τα χειρουργικά εργαλεία.-Στο μουσείο?Θα μου δείξεις,Πωλ, παλαιά χειρουργικά εργαλεία?-Δεν είναι άκριβώς,μουσείο,Άννα.Είναι μία αίθουσα,όπου φυλάσσονται αποστειρωμένα τα εργαλεία των παλαιών Πανεπιστημιακών καθηγητών της σχολής μας.Ο παππούς μου,Άννα,ήταν Κτηνίατρος και ο πρώτος που διενήργησε τη μέθοδο της λαπαροτομίας.-Ω! ναι,Πωλ?-Ναι,Άννα, στην κοιλιά σκύλου.Το πρώτο εργαλείο που χρησιμοποίησε βρίσκεται σε μία από τις προθήκες αυτής της αίθουσας.-Ω!Πωλ,είναι θαυμάσιο αυτό που ακούω και χαίρομαι πάρα πολύ για τον ευφυή τρόπο με τον οποίο  αντιμετώπισε ο παππού σου  το κακόμοιρο το ζώο.-Ναι,αλήθεια,Άννα ήταν πολύ τρομερή η σκέψη αυτή του παππού μου.Αν θέλεις και αν ευκαιρείς έλα να σου δείξω όλα αυτά τα  κριτήρια της χειρουργικής δεινότητας των διακεκριμένων παλαιών καθηγητών μας.-Ευχαριστώ,Πωλ,θέλω πολύ,αλλά δεν ευκαιρώ.Μία άλλη φορά πολύ ευχαρίστως.

Η Άννα επιβιβάστηκε στο αστικό από την στάση του Πανεπιστημίου,αλλά δεν κατέβηκε στη στάση κοντά στο σπίτι της.Συνέχισε τη διαδρομή και έφθασε στο τέρμα,που ήταν ο σταθμός των τρένων.Στη σκέψη της βρισκόταν συνεχώς ο Φρίντριχ μετά από τη συζήτηση που είχε με τον καθηγητή Ράμπλιν.Χτύπησε το κουδούνι της πόρτας και μπροστά της παρουσιάστηκε έκπληκτος ο Φρίντριχ.-Ω! η φροϊλάιν Άννα.Ο Φρίντριχ κρατούσε στα χέρια του ένα νικέλινο πανέρι γεμάτο με μικρότερα σκεύη καλογυαλισμένα από τον πατέρα του τον γέρο Ερνέστο.-Ετοιμαζόμουν να βγω και να που με πρόλαβες,φροϊλάιν Άννα.-Τι κάνεις Φρίντριχ.-Καλά είμαι όμορφη Άννα.Βοηθώ τον πατέρα.Πηγαίνω να παραδόσω στον κάτοχο τους όλα αυτά τα αντικείμενα που ο πατέρας διόρθωσε.-Ποιός είναι,γιε μου?Ακούστηκε τρεμάμενη η φωνή του γέροντα Ερνέστου.-Πατέρα,είναι η φροϊλάιν Άννα.-Καλοδεχούμενη στο σπίτι μας,παιδί μου.-Άννα,πέρασε,να χαιρετίσεις τον πατέρα.-Τι κάνετε,κύριε Ερνέστο.Πώς είναι η υγεία σας.-Καλά είμαι κόρη μου, Άϋα.-Πατέρα,είναι η φροϊλάιν Άννα,δεν τη θυμάσαι?-Τη θυμάμαι,γιε μου,πώς δεν τη θυμάμαι.-Γιατί την αποκάλεσες  Άϋα.-Είμαι γέροντας,παιδί μου και στη σκέψη μου πολλές φορές έρχονται ενθυμήματα από το νεανικό μου παρελθόν.-Ποιά είναι,πατέρα,η Άϋα.-Είναι,παιδί μου,η ηρωϊδα από ένα παλιό τραγουδάκι του δωδέκατου αιώνα,που διδάχτηκα όταν βρισκόμουν στην στοιχειώδη εκπαίδευση.Ένας πολύ καλός μου δάσκαλος,που αγαπούσε πολύ τη λογοτεχνία έγινε η αιτία να αγαπήσουμε,εγώ και όλη η τάξη  την ωραία Άϋα, την κόρη του Δούκα Αντωνίου της Αβινιόν,την ανεψιά του Καρλομάγνου και σύζυγο του Δούκα Γκαρνιέ.Οι περιπέτειες της με συγκίνησαν πολύ. Όμως πήγαινε μην αργείς.Οι άνθρωποι περιμένουν τα διακοσμητικά τους αντικείμενα.Απόψε το βράδυ περιμένουν κόσμο στο σπίτι τους,δίδουν δεξίωση.Θα σου τα διηγηθώ μόλις επιστρέψεις.-Έκανες,πατέρα,πολύ καλή δουλειά.Έγιναν σαν καινούρια,θα ευχαριστηθούν πολύ.-Ευχαριστώ,παιδί μου, α!ξέχασα να σε ρωτήσω αν τοποθέτησες το δικτυωτό μετάλλινο πλέγμα γύρω από το νικέλινο πανέρι.-Ναι!πατέρα,μην ανησυχείς.-Τρέχεις,παιδί μου,τρέχεις πολύ γρήγορα και φοβάμαι μην χαθεί κάτι από την ξένη αυτή περιουσία που ανέλαβα να την στιλβώσω.-Δεσποινίς Άννα,ο γιος μου είναι πάντοτε πολύ βιαστικός.-Ναι,πατέρα,σας χαιρετώ,σε λίγο επιστρέφω.Άννα,ήρθες πάνω στην ώρα.Έχω από καιρό ξεκινήσει το πορτρέτο σου.Αυτές τις ημέρες διέκοψα τις εργασίες μου,γιατί άρχισαν να ξεφεύγουν από τη μνήμη μου πολλές λεπτομέρειες,από το πρόσωπο σου,από το φόρεμα σου.-Ναι,Φρίντριχ,φοράω το ίδιο φόρεμα.Είναι το καλό μου φόρεμα.-Είμαι πολύ τυχερός που με θυμήθηκες Άννα,είσαι πολύ καλή και σε ευχαριστώ.-Πατέρα,αν αργήσω λίγο μην ανησυχείς χρειάζομαι χρώματα και δύο πινέλα μου έχουν φθαρεί.Άννα,αν δεν είσαι εδώ,όταν επιστρέψω,σε χαιρετώ και εύχομαι να σε δω και πάλι σύντομα και μην ανησυχείς,κορίτσι μου,σε είδα,είδα τις λεπτομέρειες που ήθελα να δω.-Εν τάξει,Φρίντριχ,όλα καλά.Και γω σε λίγο φεύγω για το σπίτι.Θα μιλήσω λίγο με τον πατέρα σου.Ο γέρο Ερνέστο έχει να διηγηθεί και σε μένα κάποια πράγματα και φεύγω,Φρίντριχ,δε θα περιμένω να επιστρέψεις.Έχω πολύ διάβασμα.-Όπως θέλεις,Άννα,σε χαιρετώ.Εμείς θα τα πούμε μια άλλη φορά.