Το Κυριακάτικο Μυθιστόρημα

-Δεσποινίς Άννα,ο προστατευόμενος σου τι κάνει?

-Εννοείτε τον Φρίντριχ?κύριε καθηγητά.

-Ναι,δεσποινίς Άννα,αυτόν τον παράξενο  άνθρωπο,που βρίσκεται κάθε πρωϊ στο σταθμό των τρένων.-Έχω αρκετό καιρό να τον συναντήσω,κύριε καθηγητά.Με την έναρξη των μαθημάτων διέκοψα τις συναντήσεις μαζί του.-Μου μιλούσε σχετικά ο καθηγητής σου της Ψυχιατρικής,ο αγαπητός μου συνάδελφός Καρλ Ντούφροντ.Τον πρώτο καιρό μετά τον πόλεμο κι ενώ είχε κοπάσει,είχε γαληνέψει η οργή και είχαν σχεδόν καταμετρήσει τις απώλειες σε τεχνικό και ανθρώπινο υλικό,εννοούμε τους  στρατιώτες που έχασαν τη ζωή τους και τους άλλους που η τύχη τους αγνοείτο,ο κακότυχος αυτός άνθρωπος έχασε την αγαπημένη του γυναίκα,η οποία συγκαταλεγόταν ανάμεσα στους αγνοούμενους,σε αυτούς που δεν επέστρεψαν για κάποιο άγνωστο λόγο.Ήταν λίγος χρόνος πριν την έναρξη του πολέμου που γνωρίστηκαν στη μπυραρία,όπου εκείνη έπαιζε πιάνο,ορφανή κοπέλα,από την Πολωνία,συστημένη από φίλο οικογενειακό για να  βοηθήσει την οικογένεια της,τη  μητέρα και τη γιαγιά της μετά το θάνατο του πατέρα από φυσικά αίτια.Έπαιζε πολύ καλά πιάνο,τραγουδούσε με εξαιρετικά μελωδική φωνή,μιλούσε πολύ καλά Γερμανικά και γνώριζε καλά Αγγλικά και Γαλλικά.Εκεί στην μπυραρία που εργαζόταν γνώρισε τον άνδρα της που ήταν ένας καθημερινός πελάτης,πλούσιος και τα λοιπά,πολύ σύντομα παντρεύτηκαν και το ίδιο σύντομα  απέκτησαν το μωρό τους .Ο Γέρο Ερνέστος ήταν τρισευτυχισμένος.Ναι,είναι πολύ  γνωστός στην πόλη και στα περίχωρα.Είναι συντηρητής παλαιών αντικειμένων και πολύ αγαπητός για το σεβασμό και τη φροντίδα με τα οποία περιβάλλει τα παλιά,πατρογονικά κειμήλια που του εμπιστεύονται να επιδιορθώσει και να επιμεληθεί τη συντήρηση τους.Ήταν πολύ ευτυχισμένος για την ευτυχία που η τύχη ευνόησε το γιο του και ο Θεός βοήθησε.Ώσπου ήρθε ο πόλεμος να τα ανατρέψει όλα στη κυριολεξία.Ανατράπηκαν τα πάντα.Ο άνθρωπος τρελλάθηκε.Έχασε την αγαπημένη του και δε γνώριζε πού βρίσκεται.Χάθηκαν στη βοή του πολέμου.Τον πρώτο καιρό μετά τον πόλεμο έκανε πολλές τρέλλες ο άνθρωπος αυτός.Δεν έκανε κακό σε κανένα,αλλά δεν ήξερε τι έκανε,ώσπου ο πατέρας του ήλθε σε συνεννόηση με τον καθηγητή Ντούφροντ.-Σαν τι να έκανε,κύριε καθηγητά.-Άννα, ο Καρλ,μου περιέγραφε τη προσωπικότητα και τη συμπεριφορά αυτού του ανθρώπου,που ούτε εκείνος ούτε εγώ,αλλά ούτε και ο ίδιος ο πατέρας ανεγνώριζε στο γιο του.-Τα καμώματα του,θέλετε να πείτε.-Ακριβώς,μια συμπεριφορά πρωτόγνωρη,μια συμπεριφορά πρωτάκουστη.Ζούσαν τότε στο κέντρο της πόλης.Τα διαμερίσματα εκεί έχουν μεγάλα παράθυρα.Άνοιγε διάπλατα τα παράθυρα,τοποθετούσε κατά μήκος Σβάστικες,έβαζε να ακούγονται στη διαπασών τα εμβατήρια στο φωνόγραφο.Πολλές φορές έπαιρνε τη σημαία και τριγυρνούσε στο κέντρο της πόλης,τραγουδούσε με τη βαριά μεταλλική φωνή του.-Δεν ενοχλούσε?- Ασφαλώς και θα ενοχλούσε όμως οι κάτοικοι του Μονάχου είναι πολύ ευγενικοί άνθρωποι και πολύ πονετικοί.Συμπονούσαν τον άνθρωπο αυτό και την υπόθεση του την είχαν κάνει και δική τους υπόθεση.Όλη η περιοχή, εκεί γύρω στο σπίτι του, ζούσε σε μια φρενήρη κατάσταση αγρύπνιας και συνεχούς αναστάτωσης.Ο Καθηγητής συνέστησε στο Γέρο Ερνέστο να μετακομίσουν στην περιοχή του σιδηροδρομικού σταθμού.Έτσι και έγινε. -Ο άνθρωπος αυτός,κύριε καθηγητά, ζει με την ελπίδα πως η γυναίκα του αυτή τη μέρα,το ελπίζει κάθε μέρα,θα επιστρέψει.Ο άνθρωπος αυτός είναι ένα από τα πολλά θύματα που άφησε μισερά στη ψυχή αυτός ο τελευταίος πόλεμος.Έτυχε σε μένα από την πρώτη ημέρα,που ήλθα εδώ,να γνωρίσω το αληθινό πρόσωπο του.-Ποίου,Άννα?-Του πολέμου,συνάδελφε.Γνώρισα και τον ίδιο τον Φρίντριχ,τελείως τυχαία, μπορούμε να πούμε,αν πιστεύουμε ότι τίποτε δεν γίνεται στην τύχη.-Ναι,το λέει ο Αριστοτέλης αυτό.- Για ποιόν Αριστοτέλη  μιλάς,συνάδελφε.-Για τον Έλληνα Φιλόσοφο,τον δάσκαλο του Μέγα Αλέξανδρου.-Είσαι σίγουρος?Πολύ σίγουρος.Εμένα ο προ πάππος μου ήταν Έλληνας φιλόλογος, είχε σπουδάσει στη Λειψία,στη βιβλιοθήκη του πατέρα μου υπάρχουν τα Ηθικά του Αριστοτέλη εκεί γράφει για τις τυχαίες συναντήσεις που μπορεί και να μην είναι τυχαίες.Δεν ευκαίρησα να το διαβάσω προσεκτικά,έχω τις δικές μου ενασχολήσεις,τις όμοιες με τις δικές σας.τις περισσότερο βιαστικές και μεγαλύτερου ενδιαφέροντος.Όχι πως δεν ενδιαφέρει και αυτό,ό,τι αγγίζει την ψυχή έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον και για μένα-Στα Ελληνικά είναι γραμμένο?-Όχι,συνάδελφε, είναι σε Αγγλική μετάφραση. Να προσπαθήσω να επεξηγήσω τι θέλει να πει. Κάποιος έχει δανείσει χρήματα σε κάποιον,ο οποίος τα χρωστάει αρκετό καιρό.Οι δύο αυτοί άνθρωποι συναντώνται στο ίδιο κατάστημα.Είναι τώρα τυχαία η συνάντηση ή ο δανειστής γνώριζε το κατάστημα στο οποίο σύχναζε ο χρεώστης.-Συνάδελφε,με κάνεις και τρομάζω,είπε η Άννα.Τι θες να πεις,ότι η συνάντηση μου με τον Φρίντριχ,έτσι,όπως διενεργήθηκε στο σιδηροδρομικό σταθμό δεν ήταν τυχαία?είχε παρέμβη κάποιος άλλος παράγοντας?Θα σας διηγηθώ πιο κάτω τι μου συνέβη για να μου δώσετε,αν μπορείτε τις δικές σας εξηγήσεις.-Ναι,Άννα,πες μας.Ο φίλος μου ο Κλαρκ κάτι μου έλεγε αλλα δεν κατάλαβα.-Ακούστε με,λοιπόν,κύριε Καθηγητά κι εσείς κύριοι συνάδελφοι.

-Φθάσαμε πρωϊ πολύ πρωϊ στο σταθμό εδώ στο Μόναχο με τον αρραβωνιαστικό μου,τον Δημήτρη.Η ομίχλη ήταν πολύ πυκνή και είχε σκεπάσει όλη τη περιοχή.-Ναι,Άννα,ακριβώς έτσι είναι στο σταθμό των τρένων κάθε μέρα σχεδόν μέχρι τον πρώτο μήνα της Άνοιξης,το Μάρτη,τον σκεπάζει πυκνή ομίχλη.Ο Δημήτρης μου είπε να περιμένω.Πήγε μέχρι τον τηλεφωνικό θάλαμο να τηλεφωνήσει στον κύριο Αριστείδου,που μας περίμενε.Εγώ δεν έβλεπα ούτε τη μύτη μου.Αντιλαμβάνομαι κάποιον δίπλα μου,που νόμισα πως ήταν ο Δημήτρης και τον έπιασα από το μπράτσο,αγκαζέ.Τον κοίταξα καλύτερα και είδα ότι φορούσε ρεπούμπλικο.Τρομαγμένη του ζήτησα συγγνώμη κι εκείνος μου είπε πως ένιωθε υποχρεωμένος.Εν τω μεταξύ ήλθε ο Δημήτρης,ζήτησε εξηγήσεις για το τι συνέβη,του είπα τι είχε συμβεί,ο άνθρωπος μας χαιρέτησε εγκάρδια και χωρίσαμε.Η δεύτερη φορά που συναντηθήκαμε ήταν όταν η κυρία Χέλγκα επέστρεφε από το κτήμα με πολλά δέματα και πήγαμε όλοι μαζί να την καλωσορίσουμε.Τις επόμενες φορές πήγαινα συχνά.Κάθε μέρα όταν τα μαθήματα τελείωναν έφευγα  από το Πανεπιστήμιο συνέχιζα τη διαδρομή μέχρι το σταθμό,όπου έβρισκα τον Φρίντριχ να περιμένει το τρένο των 3.30.Μία μέρα με ξενάγησε στο σπίτι του και μου γνώρισε τον γέρο πατέρα του.Ήταν μια εκπληκτική εμπειρία για μένα η ξενάγηση μου από τον Φρίντριχ  στο  αρχοντικό του σπίτι γεμάτο με αντίκες και παλαιά αντικείμενα αξίας.Ένα σπίτι όπου έχει το ατελιέ του,όπου μου μιλούσε πολλές ώρες για τον Δούκα της Βαϊμάρης και τον φίλο του τον Γκαίτε και άλλους σημαντικούς προγόνους του.-Δε σου ζήτησε,Άννα,να γίνεις μοντέλο του?-Ναι,κύριε καθηγητά,μου ζήτησε.Πώς το καταλάβατε?-Φυσικό είναι,κορίτσι μου,επιθυμούσε να βρίσκεσαι περισσότερες ώρες μαζί του.Μου είπε ο φίλος μου ο καθηγητής Κλάρκ,ότι αυτά  συμβαίνουν  στη ζωή.Σε μια στιγμή κακοτυχίας έρχεται το ανέλπιστο,σαν ο από μηχανής Θεός,να σώσει την κατάσταση.-Και αυτός ήμουν εγώ,κύριε καθηγητά?-Ακριβώς,Άννα,ήσουν εσύ σε μια στιγμή τέλειας απελπισίας και αποδιοργάνωσης του νου,να τον παίρνεις από το χέρι και να τον ανεβάζεις,να τον φέρνεις στα λογικά του πάλι.Ο γέρο Ερνέστο είναι πανευτυχής,μου είπε ο φίλος μου,που είναι ο θεράπων ιατρός του, βλέπει πάλι τον παλιό Φρίντριχ,κι αυτό το οφείλει σε σένα Άννα.-Εγώ,κύριε καθηγητά μου,έκανα το ανθρώπινο καθήκον μου,μια καλή πράξη σε ένα δυστυχισμένο άνθρωπο,ένα άνθρωπο θύμα από τα πολλά αυτού του πολέμου.-Ναι,Άννα,η πράξη σου αυτή,έγινε η κύρια αιτία να σε κατατάξει ομόφωνα το προεδρείο των καθηγητών της ιατρικής σχολής μας στο τμήμα που σήμερα παρακολουθείς με τόσο ζήλο.-Ναι,δεν αντιλέγω και σας ευχαριστώ πολύ.-Βοήθησε και ο Θεός, εκείνον οφείλεις να ευχαριστήσεις περισσότερο.-Ευχαριστώ,Θεέ μου και για τον προστατευόμενο μου,ήταν πρωτάκουστο.