To  Ποίημα  του  Σαββατόβραδου

Εγώ δε θέλησα να μοιάσω σε κανένα
έτσι με έμαθε η μάνα μου να ζω,με μένα.
Λογοτεχνία δε με άφηνε να δω,να μην παρασυρθώ.
Ακόμη και τα μαθήματα μου του σχολείου δεν ήθελε να δω.
Όλο πήγαινε εκεί και πήγαινε εδώ.
Δουλειές του ποδαριού,που λένε.
Εγώ όμως ξέφευγα και διάβαζα κρυφά,
φοβόταν η μάνα μου μην μάθω πολλά;
Δεν είχε εμπιστοσύνη στα δικά της τα παιδιά;
Δεν ξέρω τίποτε γι αυτό. Εγώ μόνο ήξερα,
πως μέσα μου έκρυβα ένα θησαυρό,ατόφιο!
το είπε και ο λαχειοπώλης,όταν πήγαμε
να πάρουμε λαχείο.Με έδειξε  και
να! ο θησαυρός!της είπε.
Μου άρεσαν πολύ οι λέξεις.Τόσες λέξεις
στη γλώσσα μας την ελληνική!
ήμουν μικρό κι αυτά που διάβαζα όλα δεν
τα καταλάβαινα, τα μάθαινα παπαγαλιστί.
Ίσως να ήθελε να πάω στην Αμερική!
Το όνειρο της αυτό  ήταν!
Δεν ήθελε να μάθω τη γλώσσα την ελληνική
ήθελε να γίνω Αμερικάνα πραγματική.
Σε αντίθεση με την Νόνα που ζούσε στην Αμερική
και γνώριζε και την ελληνική τη γλώσσα πολύ καλά.
Δεν ξέρω γιατί ήθελε να με εξοστρακίσει.
Για μια καλύτερη ζωή!
Είχε βαρεθεί και η ίδια να ακούει ελληνικά;
Δεν μπορώ να καταλάβω. Βοηθήστε με παιδιά.
Μήπως επειδή ήταν δασκάλα;
Ειχε κουραστεί με τα μικρά παιδιά που 
 δε γνώριζαν ελληνικά καλά;
Οι εμφύλιοι οι πόλεμοι την πείραξαν πολύ.
Δεν μιλούσε πολύ. Δεν ήθελε και η ίδια να
ομιλεί την ελληνική; Δεν μπορώ να καταλάβω
βοηθήστε με,παιδιά. Είχα εγώ μία μαμά
που πότε ήταν λιακάδα και πότε συννεφιά;
Μα τι να πω.Εγώ την αγαπούσα με τρόπο αγνό.
Κι αργότερα τη λάτρευα,σαν Θεό.
Το βέβαιο είναι πως ήθελε να εξορίσει τα παιδιά της.
Μα δεν είναι η μοναδική.Όλες οι μαμάδες κάποια
στιγμή, τραβούν προς τα εκεί. Θέλουν να είναι μοναχές.
Τα ταξίδια σε άλλες χώρες,
ακόμη και τα πανεπιστήμια,σαν τόποι εξορίας.
Γι αυτό κι εγώ θέλω να είμαι μια αλλοιώτικη  μάνα
θέλω με τα παιδιά μου να είμαι φιλενάδα!

Αιωνία η μνήμη σου μακάρια μητέρα