Συνέχεια.
Το έμβλημα του Κονιάκ Μεταξά είναι ο Σαλαμινομάχος και προέρχεται από ένα αρχαίο νόμισμα που βρήκαν όταν άνοιγαν τα θεμέλια για να χτίσουν το εργοστάσιο στον Πειραιά το 1888.
-Δεν το γνώριζα,είπε ο Ερρίκος. Εσύ,Δημήτρη,πώς το ξέρεις? Πίνεις,πίνεις?
-Όχι,κύριε Ερρίκο,είπε η Άννα.ο Δημήτρης δεν πίνει,με το ζόρι καταναλώνει τις μπύρες.
-Ναι! Ερρίκο,είναι αλήθεια αυτό που λέει η Άννα.
-Πώς έχεις,Δημήτρη,τόσες γνώσεις σχετικές με αυτό το ποτό.
-Ερρίκο μου,σαν εργαζόμενος φοιτητής ήμουν και συνδικαλιστής.
-Πού εργαζόσουν,Δημήτρη?
-Εργαζόμουν,Ερρίκο,σε μια μεγάλη Κλωστουφαντουργική μονάδα στον Πειραιά.
Στις συγκεντρώσεις μας στο Βιομηχανικό Επιμελητήριο απέκτησα φίλους,που εργαζόταν στην ποτοποιϊα Μεταξά.
Από αυτούς προέρχονται οι πληροφορίες.
-Α! Ώστε έτσι καλό μου παιδί,είπε ο Ερρίκος.Συγχαρητήρια,Δημήτρη για την εργατικότητα σου.
-Ευχαριστώ,Ερρίκο,μα και συ δεν είσαι λιγότερο εργατικός από ότι διαπίστωσα.
-Είναι γνώρισμα του χωριού σας,να υποθέσω?Είπε η Helga.
-Οπωσδήποτε,είπε η Άννα.
Έτσι πέρασε αυτό το απόγευμα, που προξένησε κατήφεια με την είδηση του θανάτου αυτού του ανθρώπου, που και αυτός είχε αναλώσει τη ζωή του μέσα από το κόμμα του Εργαζόμενου Λαού.
Ο Ερρίκος,είπε,ότι η είδηση λέει,ότι έχει γράψει πολλά βιβλία και μεταξύ αυτών το βιβλίο "Προβλήματα της σύγχρονης κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας"
-Στην βιβλιοθήκη μου,Δημήτρη,υπάρχει αυτό το βιβλίο.είπε ο Ερρίκος και σηκώθηκε να πάει να το φέρει.
Άστο,αγάπη μου,μια άλλη μέρα,είπε η Helga.
Ο Ερρίκος άφησε στο πάτωμα το κουτί με τις παλιές εφημερίδες και έτρεξε στο γραφείο του να φέρει το βιβλίο στον Δημήτρη.
Οι φωνές του ακουγόταν από εκεί.
Εκνευρισμένος και κουνώντας το δεμένο βιβλίο πάνω κάτω φώναζε ποιός έκανε αυτά τα ξεφτίσματα στην κορυφή και στο κάτω μέρος στα πλαϊνά του δεσίματος.
Η Helga,ολοκόκκινη και ντροπιασμένη,είπε στον Ερρίκο,συγγνώμη,που δεν γνώριζε πόσο σημαντικό ήταν γι αυτόν αυτό το βιβλίο και το χρησιμοποίησε στις ασκήσεις,όταν έκανε της κίνησης.
Το είχα τοποθετήσει στο κεφάλι μου,είπε, από όπου αυτό έπεφτε συνεχώς μέχρι να τα καταφέρω να το σταθεροποιήσω..
-Τι να σου πω,αγάπη μου,με εκπλήττεις,είπε ο Ερρίκος.
Το έμβλημα του Κονιάκ Μεταξά είναι ο Σαλαμινομάχος και προέρχεται από ένα αρχαίο νόμισμα που βρήκαν όταν άνοιγαν τα θεμέλια για να χτίσουν το εργοστάσιο στον Πειραιά το 1888.
-Δεν το γνώριζα,είπε ο Ερρίκος. Εσύ,Δημήτρη,πώς το ξέρεις? Πίνεις,πίνεις?
-Όχι,κύριε Ερρίκο,είπε η Άννα.ο Δημήτρης δεν πίνει,με το ζόρι καταναλώνει τις μπύρες.
-Ναι! Ερρίκο,είναι αλήθεια αυτό που λέει η Άννα.
-Πώς έχεις,Δημήτρη,τόσες γνώσεις σχετικές με αυτό το ποτό.
-Ερρίκο μου,σαν εργαζόμενος φοιτητής ήμουν και συνδικαλιστής.
-Πού εργαζόσουν,Δημήτρη?
-Εργαζόμουν,Ερρίκο,σε μια μεγάλη Κλωστουφαντουργική μονάδα στον Πειραιά.
Στις συγκεντρώσεις μας στο Βιομηχανικό Επιμελητήριο απέκτησα φίλους,που εργαζόταν στην ποτοποιϊα Μεταξά.
Από αυτούς προέρχονται οι πληροφορίες.
-Α! Ώστε έτσι καλό μου παιδί,είπε ο Ερρίκος.Συγχαρητήρια,Δημήτρη για την εργατικότητα σου.
-Ευχαριστώ,Ερρίκο,μα και συ δεν είσαι λιγότερο εργατικός από ότι διαπίστωσα.
-Είναι γνώρισμα του χωριού σας,να υποθέσω?Είπε η Helga.
-Οπωσδήποτε,είπε η Άννα.
Έτσι πέρασε αυτό το απόγευμα, που προξένησε κατήφεια με την είδηση του θανάτου αυτού του ανθρώπου, που και αυτός είχε αναλώσει τη ζωή του μέσα από το κόμμα του Εργαζόμενου Λαού.
Ο Ερρίκος,είπε,ότι η είδηση λέει,ότι έχει γράψει πολλά βιβλία και μεταξύ αυτών το βιβλίο "Προβλήματα της σύγχρονης κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας"
-Στην βιβλιοθήκη μου,Δημήτρη,υπάρχει αυτό το βιβλίο.είπε ο Ερρίκος και σηκώθηκε να πάει να το φέρει.
Άστο,αγάπη μου,μια άλλη μέρα,είπε η Helga.
Ο Ερρίκος άφησε στο πάτωμα το κουτί με τις παλιές εφημερίδες και έτρεξε στο γραφείο του να φέρει το βιβλίο στον Δημήτρη.
Οι φωνές του ακουγόταν από εκεί.
Εκνευρισμένος και κουνώντας το δεμένο βιβλίο πάνω κάτω φώναζε ποιός έκανε αυτά τα ξεφτίσματα στην κορυφή και στο κάτω μέρος στα πλαϊνά του δεσίματος.
Η Helga,ολοκόκκινη και ντροπιασμένη,είπε στον Ερρίκο,συγγνώμη,που δεν γνώριζε πόσο σημαντικό ήταν γι αυτόν αυτό το βιβλίο και το χρησιμοποίησε στις ασκήσεις,όταν έκανε της κίνησης.
Το είχα τοποθετήσει στο κεφάλι μου,είπε, από όπου αυτό έπεφτε συνεχώς μέχρι να τα καταφέρω να το σταθεροποιήσω..
-Τι να σου πω,αγάπη μου,με εκπλήττεις,είπε ο Ερρίκος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου