To Κυριακάτικο Μυθιστόρημα.Συνέχεια.
-Ευχαριστώ και τον Θεό,είχα έναν πολύ καλό άνθρωπο για σύζυγο,που με βοήθησε πολύ στην ανατροφή των παιδιών,όπως ακριβώς βοηθούσα κι εγώ στους αγρούς.Εργαζόμαστε μαζί πάντοτε και στους αγρούς και στο σπίτι.Οι δυο μας,εγώ και ο σύζυγος μου,αναθρέψαμε αυτά τα τρία καλά παιδιά με την βοήθεια του πατέρα μου του γέρο-Όττο και αυτά με την σειρά τους ανατρέφουν σωστά τα δικά τους παιδιά
-Έτσι είναι αυτά φράου Χίλντα.
-Σας αφήνω,γιατρέ μου,σας εύχομαι περαστικό να είναι το κρυολόγημα σας και σας χαιρετώ! άργησα και πρέπει να στείλλω το δέμα.Ο Όττο τηλεφώνησε πολύ πρωϊ και κατά τις 11 η ώρα ο Τόμας θα βρίσκεται στον σταθμό για να το παραλάβει.Να μην καθυστερώ λοιπόν,γιατρέ μου.Αουφίντερζεν.
-Αουφίντερζεν φράου Χίλντα τους χαιρετισμούς μου στον Όττο..............................
Ο Ερρίκος ανήσυχος κάνει βόλτες μέσα στο δωμάτιο,σκυφτός με τα χέρια μπλεγμένα πίσω του,γεμάτος αγωνία περιμένει τηλεφώνημα από την Helga,την γυναίκα του.Ο Δημήτρης,η Άννα,ο Τόμας και η Νίνα,κάθονται σκεφτικοί,περιμένουν,με την ίδια αγωνία,το τηλεφώνημα.
-Ντρινννν.
 -Επιτέλους,λέει ο Ερρίκος και σηκώνει το ακουστικό.
-Εμπρός.Σημέτα!τι κάνεις κορίτσι μου.Καλά είμαστε.Εσείς πώς είστε?Είσαι ευχαριστημένη από την σχολή κορίτσι μου?Μπράβο, με κάνεις πολύ χαρούμενο.Ο θείος η θεία τι κάνουν?τα παιδιά?
-Καλά,μπαμπά μου,όλοι είναι καλά.Η μητέρα σου δεν είναι εδώ,Σημέτα μου,αρρώστησε η γιαγιά και αναγκαστικά βρίσκεται από εχθές κοντά της.Ήθελες να την ρωτήσεις κάτι σχετικό με την δουλειά της?
-Μπαμπά,η γιαγιά τι κάνει.-Δεν ξέρω,κορίτσι μου,περιμένουμε να τηλεφωνήσει η μαμά σου να μάθουμε για την υγεία της γιαγιάς σου.Η Helga ανεχώρησε το πρωϊ για το χωριό και δεν μας έχει ενημερώσει,δεν μας έχει πάρει τηλέφωνο μέχρι στιγμής.
-Πόσες ημέρες θα μείνει η μαμά στο χωριό?
-Πιθανόν μερικές ημέρες.Δεν μας πήρε αμέσως τηλέφωνο σημαίνει,ότι δεν είναι τίποτε σοβαρό.Ναι! είμαστε όλοι εδώ.ο Δημήτρης,η Άννα,ο Τόμας,η Νίνα,όλοι περιμένουμε με αγωνία νέα από την γιαγιά.Εχεις τους χαιρετισμούς όλων.Γειά σου κορίτσι μου,αν μπορέσεις κάλεσε αργότερα ή αύριο,φιλάκια,σε χαιρετώ.Να προσέχεις κορίτσι μου.
-Γειά,μπαμπά μου.
-Χαιρετισμούς στον Bill και φιλιά.Γειά.
Η Σημέτα,το κοριτσάκι μου,λέει κοιτάζοντας τους φίλους του με πολλή χαρά,και συγκινημένος σκουπίζει ένα δάκρυ από τα μάτια του.
-.Ντρινννν,πετάχτηκαν όλοι επάνω.
Η κυρία Helga,είπε η Νίνα.Σηκώνει το ακουστικό ο Ερρίκος
-Εμπρός! Ω! Λουντ!τι κάνεις.Τι κάνει η Μαρία,τι κάνουν τα παιδιά. Ω!έχετε συγκέντρωση στο σπίτι το βράδυ με μεζέδες και μπύρες?Φίλε μου θέλω πολύ να συναντηθούμε,έχουμε τόσο καιρό,είμαι μόνος όμως.Η Ηelga έτρεξε στην μαμά της να μείνει μερικές ημέρες να την βοηθήσει γιατί αρρώστησε.
-Ω!Η φράου Χίλντα αρρώστησε?Λυπάμαι πολύ,ακούστηκε από την άλλη άκρη του σύρματος,περαστικά Ερρίκο,στην φράου Χίλντα,περαστικά της.
.-Σ'ευχαριστώ,φίλε μου,μια άλλη φορά θα συναντηθούμε.Χαιρετίσματα στην Μαρία και φιλιά στα παιδιά.Γειά!
-Γειά!
-Ο Λούντ,ο καλός μου φίλος από το Πανεπιστήμιο.Πολύ καλός άνθρωπος!Νεαρός,εγώ,και άπειρος τότε,με βοήθησε πολύ τις πρώτες ημέρες στο Πανεπιστήμιο.Τον αγαπώ πολύ.Χάρηκα που τον άκουσα.
-Εσύ,Ερρίκο,συνάντησες μεγαλύτερες δυσκολίες μετά τον ερχομό σου εδώ για σπουδές.Έτσι δεν είναι? ρώτησε ο Δημήτρης
Ναι,Δημήτρη,έτσι είναι,είπε ο Ερρίκος.Μερικούς μήνες μετά την γνωριμία μου με την Helga,βρέθηκα στο Μόναχο......
.-Μα τι σκέφτεσαι,Δημήτρη,τόσην ώρα.
-Γιατί το λέτε αυτό,Ερρίκο.
.-Δημήτρη,σε βλέπω τόσην ώρα,κάθεσαι με τις γροθιές σου να πιέζουν τα δυο σου μάγουλα και στο μέτωπο σου,ένα αυλάκι έχει χαράξει η σκέψη.Τι τόσο σοβαρό σε απασχολεί.
-Ναι!αλήθεια!έχω αγωνία για την γιαγιά.
-Μα εσύ,Δημήτρη,δεν την γνωρίζεις,πώς λοιπόν αγωνιάς
-Δεν γνωρίζω την γιαγιά,Ερρίκο,αλλά έχω ακούσει από το στόμα όλων σας τόσα καλά λόγια γι αυτήν,που φαντάζει σαν να την γνωρίζω από χρόνια.Έπειτα είναι αλήθεια,ότι από μέρες με απασχολεί και κάτι άλλο,αλλά ντρεπόμουν να ρωτήσω.
-Πες μου, σε παρακαλώ,τι είναι αυτό που σε απασχολεί.
-Πολλές φορές,Ερρίκο,στριφογυρίζει στο μυαλό μου ο τρόπος που πέθανε ο παππούς στο κτήμα.Να πέσει πάνω του η αγελάδα?Είναι αστείο από την μια,αλλά από την άλλη είναι τόσο τραγικά παράξενο.
-Δημήτρη μου,ακριβώς το ίδιο και μένα με απασχόλησε το τραγικό αυτό γεγονός.Φρόντισα να ρωτήσω τον κτηνίατρο της περιοχής,ο οποίος επιλήφθηκε της υποθέσεως,μετά τον θάνατο της αγελάδας.Γιατί δεν με ρωτούσες αμέσως να μην απασχολείς το μυαλό σου με πράγματα που δεν άπτονται του ενδιαφέροντο σου.
-Ερρίκο,κεντρίζω το ενδιαφέρον της Άννας,το γεγονός άπτεται της επιστήμης της .Μα γιατί δεν ρωτήσατε τον γιατρό.Δεν απασχολήσατε γιατρό μετά το συμβάν του θανάτου του παππού?
-Ναι!βεβαίως,Δημήτρη,ο παππούς μεταφέρθηκε αμέσως στο Περιφερειακό Νοσοκομείο,όπου διαγνώστηκε,δυστυχώς,ο θάνατος του,εγώ δεν ήμουν στο κτήμα αυτές τις ημέρες.Φρόντισα όμως να ρωτήσω τον Κτηνίατρο,που επισκέφτηκε το κτήμα τις ημέρες των Χριστουγεννιάτικων διακοπών,όταν κι εγώ βρισκόμουν εκεί.Αν με ρωτούσες αμέσως θα σου εξηγούσα.
Την στιγμή,Ερρίκο,που μιλούσατε για το συμβάν,όταν εξιστορούσατε το γεγονός δεν έδωσα σημασία ή πήρα ρεαλιστικά το πράγμα.Ήταν και ο τρόπος που μας το έλεγες,Ερρίκο,Είπες η αγελάδα ήταν γέρικη,όπως ο παππούς.Ε!είπα κι εγώ,πέθαναν δυο γέρικα όντα.Η φυσική φθορά που επιφέρει το πέρασμα των χρόνων.-
Ναι!Δημήτρη,δεν ήθελα να ασχοληθώ με λεπτομέρειες εκείνη την ώρα.Λοιπόννν!Δημήτρηηη!
-Ε!κι εγώ,Ερρίκο,το προσπέρασα,έφυγε από την σκέψη μου και δεν απασχολήθηκα καν με αυτό.Τώρα με την αρρώστια της γιαγιάς θυμήθηκα τον θάνατο του παππού και σκέφτηκα πόσο παράξενο ήταν να πεθάνει ξαφνικά η αγελάδα και να συντρίψει με το βάρος της τον παππού.
-Η αγελάδα καταπλάκωσε τον παππού?είπε η Άννα.
-Ναι!Αννούλα,τι λέμε τόσην ώρα.-
Ω!συγγνώμη δεν κατάλαβα για ποιό πράγμα μιλούσατε.
-Πέστε  μου,Ερρίκο,τι συνέβη,είμαι περίεργος,θέλω να μάθω.