Το Ποίημα του Σαββατόβραδου

            Σαν αλήτης

Σαν τον αλήτη όλη μέρα

στους δρόμους γυρνώ

και στα μπαράκια μεθάω τα βράδια

την αγάπη μου ψάχνω να βρω

μα την έφαγαν τα μαύρα σκοτάδια.

Τη φωνή σου ν'ακούσω πια δε μπορώ

σαν σκιά τη σκιά σου ακολουθώ

μα εσύ πέταξες στον ουρανό

έγινες του ήλιου αχτίδα

και για να με ζεστάνεις

χτίζεις μέσα σε κάστρα την ελπίδα.

Ιανουάριος 1994