Το Ποίημα του Σαββατόβραδου
Μεσα στην αγκαλιά της βυθισμένος
έκλαιγε αληθινά.
Μίλαγε για τα παλιά.
Τι γινότανε στο σπίτι,
το παιδί τους που ταξίδευε στα ύψη.
Μέσα στον υγρό της κόλπο
έσβηνε την αγωνία
που του έκαιγε τα στήθη,
για τον αετό τους που πετούσε
εκεί ψηλά..
Κι όταν ο αεροπόρος έπεσε υπέρ
πατρίδος κιέπαψε πια να πετά.
Πήγε ο γέρο πατέρας
με το δόκανο στο χέρι.
Να τον παντρευτείς τον γιό μου
λέει με οργή
γιατί αλλιώς θα σε σκοτώσω,αν
με άλλονε να γυρνάς σε δει.
Σκύβει η όμορφη κοπέλα
και το χέρι του φιλεί.
Δάκρυα,μαργαριτάρια,τρέχουνε
στα μάγουλα της.
Σου τορκίζομαι,πατέρα,τα δάκτυλα της
κάνει σταυρό και τα φιλεί.
Γέμισε το σπιτικό τους
Άνοιξες και Καλοκαίρια.
Κι ο γέρο πατέρας τρέχει,
στα προσωπάκια των μικρών του
 αγγέλων, τον χαμένο  αετό να βρει.