Αγαπημένα μου παιδιά
Αυτό το Σάββατο 27 Απριλίου 2013 και η Κυριακή 28 Απριλίου 2013 είναι ένα ευλογημένο και χαρούμενο Σαββατοκύριακο.
Η Εκκλησία μας και όλοι οι ορθόδοξοι χριστιανοί γιορτάζουμε δύο πανηγυρικές εορτές,όπως κάθε χρόνο.
Είναι το Σάββατο του Λαζάρου και η Κυριακή των Βαϊων.
Κάθε χρόνο είναι διαφορετικές οι χρονολογίες και εξαρτώνται από την ημερομηνία του Αγίου Πάσχα,που είναι κινητή εορτή.
Και οι δύο εορτές είναι πανηγυρικές και συνδέονται με τα παιδιά ως προς τις δραστηριότητες αυτών των ημερών.
Με τα κάλαντα από τα παιδιά το Σάββατο του Λαζάρου και με το έθιμο,που επικρατεί κυρίως στις αγροτικές περιοχές να παρασκευάζουν τα "Λαζαράκια" ψωμάκια γλυκά ζυμωμένα με μυρωδικά και ξηρούς καρπούς.
Δίνουν οι νοικοκυρές στο ζυμάρι σχήμα ανθρώπινο ,το ομοίωμα του σπαργανωμένου με τα σάβανα, Λάζαρου,όπως παριστάνεται ο Λάζαρος στις εικόνες της εκκλησίας.
Πλάθουν τόσα Λαζαράκια όσα είναι τα παιδιά της οικογένειας.
Στο ψωμάκι αυτό σχηματίζουν πρόσωπο με μάτια και στόμα από γαρίφαλα,τα αρωματικά καρφάκια.
Το έθιμο της παρασκευής του γλυκού ψωμιού που μοιάζει με τον Λάζαρο προέρχεται από τα παλιά χρόνια.
Οι νοικοκυρές δραστηριοποιούνται και παρασκευάζουν Λαζαράκια γιατί λέει η παράδοση.
"Όποιος δεν ζυμώσει Λαζαράκια δεν χορταίνει ψωμί".
Πιθανόν να ετοίμαζαν αυτά τα γλυκά ψωμάκια τα διακοσμημένα με μοσχοκάρφια (είναι τα αρωματικά γαρίφαλα) και με σταφίδες, για τα παιδιά που δεν έτρωγαν το κανονικό ψωμί.
Που, είναι σίγουρο, πως και σαν μεγάλοι άνθρωποι προτιμούν το γλυκό ψωμί, ακολουθώντας την χριστιανική πρόταση "άρτος στηρίζει καρδίαν".
Μικρά κορίτσια που ονομάζονται "Λαζαρίνες",
την παραμονή της εορτής μαζεύουν από τους αγρούς λουλούδια να στολίσουν το καλαθάκι τους.
Την ημέρα της εορτής περιφέρονται από σπίτι σε σπίτι τραγουδώντας τα κάλαντα του Λαζάρου.
Οι νοικοκυραίοι έδιναν στις Λαζαρίνες διάφορα φαγώσιμα και χρήματα.
Τα κάλαντα του Λαζάρου
Ήρθε ο Λάζαρος ήρθαν τα Βάγια
ήρθε των Βαγιών η εβδομάδα.
Σήκω Λάζαρε και μην κοιμάσαι
ήρθε η μέρα σου και η χαρά σου.
Ήρθε ο Λάζαρος ήρθαν τα Βάγια
ήρθε η Κυριακή που τρων τα ψάρια.
Σήκω Λάζαρε και μην κοιμάσαι
ήρθε η μάνα σου από την πόλη
σούφερε χαρτί και κομπολόϊ.
Γράψε Λεμονιά και Κυπαρίσσι.
Το κοφινάκι μου θέλει αυγά,
και η τσεπούλα μου θέλει λεφτά.
Βάγια Βάγια των Βαγιών,
τρώνε ψάρι και κολιό
και την άλλη Κυριακή
τρώνε το ψητό αρνί.
Την Κυριακή των Βαϊων τα παιδιά μαζεύουν τα Βάγια που με αυτά πλέκουν σταυρούς ή τα προσφέρουν οι ιερείς σαν μπουκέτα στο εκκλησίασμα για την ανάμνηση της εισόδου του Χριστού στα Ιεροσόλυμα με αυτόν τον απλοϊκό τρόπο,καθήμενος "επί πώλου όνου",ενώ ο λαός πανηγύριζε ζητωκραυγάζοντας τον ερχομό του,κρατώντας Βάγια στα χέρια και στρώνοντας τον δρόμο από όπου περνούσε με Βάγια και με τα ενδύματα τους σε ένδειξη χαράς για την είσοδο στην πόλη του Χριστού ως ελευθερωτή.
Αυτός ο ίδιος όχλος που σήμερα τον επευφημούσε σε μια εβδομάδα αργότερα τον σταύρωνε.
Η Κυριακή των Βαϊων πάντοτε εορταζόταν με πανηγυρικό τρόπο.
Με πομπές που τελούσαν κατά την ημέρα της εορτής.
Στους πρώτους χριστιανικούς χρόνους και συγκεκριμένα τον 4ο αιώνα μετά Χριστόν ο εορτασμός γινόταν με πομπή,όπου προπορευόταν οι πιστοί που κρατούσαν κλαδιά Φοίνικα και ακολουθούσε ο Επίσκοπος επί "πώλου όνου" περιστοιχιζόμενος από τον κλήρο.Η πομπή ξεκινούσε από το Όρος των Ελαιών και εισήρχετο στα Ιεροσόλυμα.
Στους Βυζαντινούς χρόνους γινόταν ο λεγόμενος "Περίπατος του Αυτοκράτορα".
Η πομπή ξεκινούσε από τα Ανάκτορα.
Προηγούνταν ο λαμπαδάριος,( ο υπεύθυνος για το άναμα των φώτων),
ο οποίος έψελνε " Εξέλθετε έθνη και θεώσασθε σήμερον τον βασιλέα των ουρανών."
Ο Αυτοκράτορας κρατούσε την εικόνα του Χριστού και ήταν πλαισιωμένος από το ιερατείο.
Η πομπή έφτανε στην Αγία Σοφία.
Όταν η εορτή τελείωνε ο Αυτοκράτορας έδινε ο ίδιος προσωπικά Βάγια και σταυρούς στους πιστούς και ο Πατριάρχης κεριά για την Μεγάλη Εβδομάδα.
Κατά τον Μεσαίωνα,στην Δυτική Εκκλησία επικρατούσε ένα έθιμο περίεργο.
Μέσα στην εκκλησία περιέφεραν έναν όνο πάνω στον οποίον ήταν τοποθετημένο ένα ομοίωμα του Χριστού.
Οι Τσάροι της Ρωσίας παρέλαβαν από τους Βυζαντινούς το έθιμο που τηρούσαν με πολλή ευλάβεια.
Η πομπή ξεκινούσε από το Παλάτι και έφτανε στον Μητροπολιτικό ναό.
Τους Τσάρους ακολουθούσε ο κλήρος.
Στην Ελλάδα έχει επιικρατήσει το πολύ απλοϊκό έθιμο να δίδουν Βάγια οι ιερείς στους χριστιανούς μετά το τέλος της λειτουργίας,που τοποθετούν στο εικονοστάσι της οικογένειας.
Χρόνια Πολλά στους Λάζαρους και στους Βάϊους που γιορτάζουν.
.
Αυτό το Σάββατο 27 Απριλίου 2013 και η Κυριακή 28 Απριλίου 2013 είναι ένα ευλογημένο και χαρούμενο Σαββατοκύριακο.
Η Εκκλησία μας και όλοι οι ορθόδοξοι χριστιανοί γιορτάζουμε δύο πανηγυρικές εορτές,όπως κάθε χρόνο.
Είναι το Σάββατο του Λαζάρου και η Κυριακή των Βαϊων.
Κάθε χρόνο είναι διαφορετικές οι χρονολογίες και εξαρτώνται από την ημερομηνία του Αγίου Πάσχα,που είναι κινητή εορτή.
Και οι δύο εορτές είναι πανηγυρικές και συνδέονται με τα παιδιά ως προς τις δραστηριότητες αυτών των ημερών.
Με τα κάλαντα από τα παιδιά το Σάββατο του Λαζάρου και με το έθιμο,που επικρατεί κυρίως στις αγροτικές περιοχές να παρασκευάζουν τα "Λαζαράκια" ψωμάκια γλυκά ζυμωμένα με μυρωδικά και ξηρούς καρπούς.
Δίνουν οι νοικοκυρές στο ζυμάρι σχήμα ανθρώπινο ,το ομοίωμα του σπαργανωμένου με τα σάβανα, Λάζαρου,όπως παριστάνεται ο Λάζαρος στις εικόνες της εκκλησίας.
Πλάθουν τόσα Λαζαράκια όσα είναι τα παιδιά της οικογένειας.
Στο ψωμάκι αυτό σχηματίζουν πρόσωπο με μάτια και στόμα από γαρίφαλα,τα αρωματικά καρφάκια.
Το έθιμο της παρασκευής του γλυκού ψωμιού που μοιάζει με τον Λάζαρο προέρχεται από τα παλιά χρόνια.
Οι νοικοκυρές δραστηριοποιούνται και παρασκευάζουν Λαζαράκια γιατί λέει η παράδοση.
"Όποιος δεν ζυμώσει Λαζαράκια δεν χορταίνει ψωμί".
Πιθανόν να ετοίμαζαν αυτά τα γλυκά ψωμάκια τα διακοσμημένα με μοσχοκάρφια (είναι τα αρωματικά γαρίφαλα) και με σταφίδες, για τα παιδιά που δεν έτρωγαν το κανονικό ψωμί.
Που, είναι σίγουρο, πως και σαν μεγάλοι άνθρωποι προτιμούν το γλυκό ψωμί, ακολουθώντας την χριστιανική πρόταση "άρτος στηρίζει καρδίαν".
Μικρά κορίτσια που ονομάζονται "Λαζαρίνες",
την παραμονή της εορτής μαζεύουν από τους αγρούς λουλούδια να στολίσουν το καλαθάκι τους.
Την ημέρα της εορτής περιφέρονται από σπίτι σε σπίτι τραγουδώντας τα κάλαντα του Λαζάρου.
Οι νοικοκυραίοι έδιναν στις Λαζαρίνες διάφορα φαγώσιμα και χρήματα.
Τα κάλαντα του Λαζάρου
Ήρθε ο Λάζαρος ήρθαν τα Βάγια
ήρθε των Βαγιών η εβδομάδα.
Σήκω Λάζαρε και μην κοιμάσαι
ήρθε η μέρα σου και η χαρά σου.
Ήρθε ο Λάζαρος ήρθαν τα Βάγια
ήρθε η Κυριακή που τρων τα ψάρια.
Σήκω Λάζαρε και μην κοιμάσαι
ήρθε η μάνα σου από την πόλη
σούφερε χαρτί και κομπολόϊ.
Γράψε Λεμονιά και Κυπαρίσσι.
Το κοφινάκι μου θέλει αυγά,
και η τσεπούλα μου θέλει λεφτά.
Βάγια Βάγια των Βαγιών,
τρώνε ψάρι και κολιό
και την άλλη Κυριακή
τρώνε το ψητό αρνί.
Την Κυριακή των Βαϊων τα παιδιά μαζεύουν τα Βάγια που με αυτά πλέκουν σταυρούς ή τα προσφέρουν οι ιερείς σαν μπουκέτα στο εκκλησίασμα για την ανάμνηση της εισόδου του Χριστού στα Ιεροσόλυμα με αυτόν τον απλοϊκό τρόπο,καθήμενος "επί πώλου όνου",ενώ ο λαός πανηγύριζε ζητωκραυγάζοντας τον ερχομό του,κρατώντας Βάγια στα χέρια και στρώνοντας τον δρόμο από όπου περνούσε με Βάγια και με τα ενδύματα τους σε ένδειξη χαράς για την είσοδο στην πόλη του Χριστού ως ελευθερωτή.
Αυτός ο ίδιος όχλος που σήμερα τον επευφημούσε σε μια εβδομάδα αργότερα τον σταύρωνε.
Η Κυριακή των Βαϊων πάντοτε εορταζόταν με πανηγυρικό τρόπο.
Με πομπές που τελούσαν κατά την ημέρα της εορτής.
Στους πρώτους χριστιανικούς χρόνους και συγκεκριμένα τον 4ο αιώνα μετά Χριστόν ο εορτασμός γινόταν με πομπή,όπου προπορευόταν οι πιστοί που κρατούσαν κλαδιά Φοίνικα και ακολουθούσε ο Επίσκοπος επί "πώλου όνου" περιστοιχιζόμενος από τον κλήρο.Η πομπή ξεκινούσε από το Όρος των Ελαιών και εισήρχετο στα Ιεροσόλυμα.
Στους Βυζαντινούς χρόνους γινόταν ο λεγόμενος "Περίπατος του Αυτοκράτορα".
Η πομπή ξεκινούσε από τα Ανάκτορα.
Προηγούνταν ο λαμπαδάριος,( ο υπεύθυνος για το άναμα των φώτων),
ο οποίος έψελνε " Εξέλθετε έθνη και θεώσασθε σήμερον τον βασιλέα των ουρανών."
Ο Αυτοκράτορας κρατούσε την εικόνα του Χριστού και ήταν πλαισιωμένος από το ιερατείο.
Η πομπή έφτανε στην Αγία Σοφία.
Όταν η εορτή τελείωνε ο Αυτοκράτορας έδινε ο ίδιος προσωπικά Βάγια και σταυρούς στους πιστούς και ο Πατριάρχης κεριά για την Μεγάλη Εβδομάδα.
Κατά τον Μεσαίωνα,στην Δυτική Εκκλησία επικρατούσε ένα έθιμο περίεργο.
Μέσα στην εκκλησία περιέφεραν έναν όνο πάνω στον οποίον ήταν τοποθετημένο ένα ομοίωμα του Χριστού.
Οι Τσάροι της Ρωσίας παρέλαβαν από τους Βυζαντινούς το έθιμο που τηρούσαν με πολλή ευλάβεια.
Η πομπή ξεκινούσε από το Παλάτι και έφτανε στον Μητροπολιτικό ναό.
Τους Τσάρους ακολουθούσε ο κλήρος.
Στην Ελλάδα έχει επιικρατήσει το πολύ απλοϊκό έθιμο να δίδουν Βάγια οι ιερείς στους χριστιανούς μετά το τέλος της λειτουργίας,που τοποθετούν στο εικονοστάσι της οικογένειας.
Χρόνια Πολλά στους Λάζαρους και στους Βάϊους που γιορτάζουν.
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου