To Ποίημα του Σαββατόβραδου

 Ήταν και τότε Σεπτέμβρης

 Στης ταβέρνας την αυλή
 σε μια γωνιά,δειπνούσαμε
με κοκορέτσια και αρνιά.
Προσήλωσα το βλέμμα μου
σε κάτι θαυμαστό.
Δίπλα στο φανάρι της
 αυλόπορτας
μια μικρή αράχνη
είχε πλέξει ένα τέλειο ιστό
Πέρα δώθε τα κουνούπια
γύρω από το λαμπερό το φως
έπεφταν στην παγίδα
που είχε  στήσει
της αράχνης ο ιστός.