Το Ποίημα του Σαββατόβραδου
Ξενύχτια
Στα σχισμένα τα σεντόνια
μεθυσμένοι από χρόνια
ξαπλωμένοι δύο δύο
μαξιλάρι το βιβλίο
δεν μπορώ
δεν μπορώ ν'αποστηθίσω
και της ανατομικής το βίτσιο
θεριεμμένο με κρατάει
το στητό σου το στηθάκι
που θωρώ να ξεπροβάλει.
Άσε με να κοιμηθώ λιγάκι
στη γλυκιά σου την αγκάλη
και ύστερα όταν  ξυπνήσω
την επανάληψη θα συνεχίσω
μες την παραζάλη
 στου καλοκαιριού τη ζάλη
με υπομονή και αγάλι αγάλι
μέσα στη θερμή σου αγκάλη.