Το Ποίημα του Σαββατόβραδου

               Το θέατρο
Δεν ξέρω πώς να σου το πω
μα ο δρόμος χθες το βράδυ
μες τη σταχτιά του συννεφιά
σαν  θέατρο είχε γίνει.
Μόλις φαινόταν η σκηνή
στο ανάριο το σκοτάδι
και σαν σκιές φαινότανε
μακριά μου οι θεατρίνοι.
Τα σπίτια πέρα και οι αυλές
και τα κλωνάρια  έλεγες
ήταν σκηνικά  παλιά
 παλιά και ξεβαμμένα.
Κι εκείνοι έβγαιναν και έπαιζαν
το αλλόκοτο τους δράμα.
κι άκουγες και βόγγους κι άκουγες
και γέλια ευτυχισμένα.
Εγώ δεν ξέρω,εβγαίνανε
κι εσμίγανε και πηγαίνανε
και ήταν μια παράσταση
και θλιβερή και ωραία
κι έβγαινε Θεέ μου η νυχτιά
καθώς επαρασταίναν
κι έβγαινε Θεέ μου  κι έριχνε
τη μαύρη της αυλαία.

Λάμπρος Πορφύρας
Έλληνας Λυρικός Ποιητής
            (1879-1932)