Μάθημα Γραμματικής
Τα Μέρη του λόγου,αριθμούνται σε δέκα μέρη.
Ασχοληθήκαμε με Το Άρθρο ,στα προηγούμενα μαθήματα.
Σήμερα  το μάθημα μας, ασχολείται με το Επίθετο.
Ανοίγουμε  μία παρένθεση και να πούμε   ότι
(Οι Αρχαίοι Έλληνες Φιλόσοφοι, είναι οι πρώτοι,που ταξινόμησαν τις λέξεις, τις έβαλαν σε μια τάξη,σε μια  σειρά  με βάση τα χαρακτηριστικά τους.
Από την Αρχαία Αθήνα και από τους γνωστούς Φιλόσοφους ξεκίνησε η έρευνα των λέέξεων
Από τον Πλάτωνα,ο οποίος  πρώτος χώρισε σε κατηγορίες τα Ουσιαστικά  και τα Ρήματα  και
από τον Αριστοτέλη,ο οποίος  πρόσθεσε   τον Σύνδεσμο και την Αντωνυμία..
Τα Μέρη του λόγου με τη σημερινή μορφή τους καθιερώθηκαν από τους Στωϊκούς Φιλόσοφους,οι οποίοι τα χώρισαν σε δέκα μέρη:
Από τηνΕλληνική γλώσσα παρέλαβαν Τα Μέρη του λόγου  πολλές άλλες γλώσσες  και τα τοποθέτησαν στη δική τους γλώσσα.
Ο Πλάτων και ο Αριστοτέλης είναι οι πρώτοι Φιλόσοφοι που ασχιλήθηκαν..
Ο Πλάτων χώρισε σε κατηγορίες τα Ουσιαστικά  και τα Ρήματα.
Ο Αριστοτέλης πρόσθεσε την Πρόθεση,τις Αντωνυμίες και τους Συνδέσμους.
Μ ε τη σημερινή τους μορφή Τα Μέρη του λόγου καθιερώθηκαν από τους Στωϊκούς.
Η μεγαλύτερη και σπουδαιότεργ εργασία ,στην έρευνα  των  λέξεων  έγινε στη Στωϊκή Φιλοσοφική Σχολή της Αθήνας,την οποίαν ίδρυσε ο Ζήνων ο Κιτιεύς από την  Κύπρο ( 334 π.Χ.-262 π.Χ)._
Επομένως ο Ζήνων  ίδρυσε τη σχολή στα τριαντατέσσερα χρόνια του/.
Οι δραστηριότητες της Σχολής ήταν συνεχείς επί   πεντακόσια  πενήντα χρόνια.
 Η Σχολή ιδρύθηκε το 300 π.Χ. και έκλεισε το 250  στα χριστιανικά χρόνια).Κλείνουμε την παρλενθεση.

Τα Μέρη του λόγου είναι:
To Άρθεο,το Επίθετο,το Ουσιαστκό,η Μετοχή, η  Αντωνυμία,το Ρήμα,το Επίρρημα,η Πρόθεση,ο Σύνδεσμος,το Επιφώνημα.
Το Επίθετο
Είναι Το Μέρος του λόγοι,που δείχνει, μία ιδιότητά,ή μία ποιότητα στο ουσιαστικό που συνοδεύει μέσα στη πρόταση.
Παραδείγματος χάριν.
Το ωραίο σπίτι,ο όμορφος άνθρωπος,η μεγάλη πόρτα,το πλούσιο περιβόλι.
Πολλές φορές το Επίθετο δεν συνοδεύει το Ουσιαστικό,όταν αυτό εννοείται.
Παραδείγματος χάριν
Το μικρό χρειάζεται φροντίδα ( εννοείται το μικρό παιδί χρειάζεται φροντίδα ).
Τα Επίθετα μέσα στην πρόταση έχουν το γένος του ουσιαστκού  που προσδιορίζουν.
Έτσι έχουν τρία γένη,το αρσενικό,το θηλυκό και το ουδέτερο με διαφορετικές καταλήξεις.
Παραδείγματος χάριν
Η  νόστιμη τυρόπιτα.Ο νόστιμος μπακλαβάς,Το νόστιμο  φαγάκι.
Τα πιο συνηθισμένα Επίθετα είναι αυτά που λήγουν σε -ος,-η,-ο.Παραδείηματος χάριν.
Ο καλός,η καλή ,το καλό.Τονίζεται στη λήγουσα ,είναι οξύτονο
Η κλίση:
Ενικός αριθμός.Ονομαστική- ο καλός,η καλή,το καλό
Γενική: του καλού,της καλής,του καλού
Αιτιατική:τον καλο,την  καλή,το  καλό.
Πληθυντικός.Ονομαστική.οι καλοί,οι καλές,τα καλά.
Γενική.των καλών,των καλών,των καλών.
Αιτιατική.τους καλούς τις καλές,τα καλα..
Ο άσπρος,η άσπρη,το άσπρο.Τονίζεται στην παραλήγουσα,είναι παροξύτονο.
Ο άδικος,η άδικη,το άδικο.Τονίζεται  στην προπαραλήγουσα,είναι προπαροξύτονο
Ορισμένες στερεώτυπες εκφράσεις διατηρούν τον τόνο στο επίθετο,στην παραλήγουσα,οόπως ακριβώς εδώ, Θα μπορούσαμε να πούμε τον τόνο του επιθέτου..Μια άλλη στερεότυπη φράση είναι: Nα γνωρίσουμε την πορεία της υγείας του αρρώστου αντί του άρρωστου.Η φράση είναι στερείτυπη γι αυτό αποδίδεται και στη Νέα Ελληνική το ίδιο,όπως στην καθαρεύπυσα.Σε άλλες πιο οικείες φράσεις ανεβαίνει  ο τόνος του Επιθέτου στην προπαραλήγουσα.
Λέμε του αθάνατου ανθρώπου και όχι του αθανάτου.
Του αρρώστου αντί του άρρωστου.
Τους αθανάτους αντί τους αθάνατους.
Στον προφορικό λόγο οι λέξεις αυτές διαφοροποιοιούνται.
Όταν η λέξη τονίζεται στην παραλήγουσα π.χ. του  αρρώστου, του αθανάτου,το ύφος του ομιλητή είναι τυπικό.
 Οταν οι λέξη τονίζεται στην προπαραλήγουσα το ύφος του ομικητή είναι πιο οικείο.