Ο Γάλλος συγγραφέας Βίκτορας Ουγκώ που έγραψε τον 19ο αιώνα το αριστούργημα του οι "Άθλιοι"ήταν φιλέλληνας,δεν ήταν Έλληνας.
Η υπόθεση του έργου του εκτυλίσσεται στο Παρίσι και τα πρόσωπα είναι Γάλλοι.
Μερικά πρόσωπα έχουν Ελληνικά ονόματα.
Όπως ο  Γιάννης Αγιάννης,ο Μάριος και η Τιτίκα. Σαν φιλέλληνας που ήταν,άρεσε στον Ουγκώ η  χρησιμοποίηση και ελληνικών ονομάτων.Αυτό φαίνεται.
 Η αθλιότητα της εποχής την οποίαν καταγράφει ο Ουγκώ ήταν άγνωστη σε μια πρωτινή εποχή,στην ελληνική πραγματικότητα.
Μας βάζει σε υποψίες.Σε  ποίο βαθμό ήσαν οι φιλελληνικές του σχέσεις και αν υπήρχε κάποια μορφή αντιζηλίας  και όχι άμιλλας,ευγενούς άμιλλας, ανταγωνιστικότητας,όπως λέμε σήμερα,με τους Έλληνες συμφοιτητές του,εφόσον  έφθασε μέσα από το έργο του αυτό να προβάλλει, ελεεινούς  ανθρώπους,άθλιους ανθρώπους  με ελληνικά ονόματα,που διεγείρουν αρνητικά συναισθήματα για τους Έλληνες της διασποράς, που λέμε σήμερα, και όχι μόνο σε αυτούς.
Οι "Άθλιοι" έχουν γυριστεί κινηματογραφική ταινία που έχει παιχτεί σε όλο τον κόσμο,όπου υπάρχουν Έλληνες,που με τον τρόπο αυτό,ήθελε δεν ήθελε ο Βίκτορας Ουγκώ,έκανε να  νοιώθουν μειωτικά απέναντι στους συνανθρώπους των και έτσι να  γίνονται εύκολα θύματα εκμετάλλευσης από τους απανταχού του κόσμου αισχρούς εκβιαστές.
 Η αθλιότητα του πολέμου και της κατοχής εδώ οφείλεται.
Στα ελληνικά ονόματα και στις περιπέτειες που ο συγγραφέας τους έχει περιπλέξει,που ίσως και ο ίδιος να μην είχε υποψιαστεί το μέγεθος της επιρροής και της καταστροφής πνευματικής και σωματικής,που επέφερε.
Γιατί αν βλέπεις τους ¨Αθλίους" σε ταινία είναι άλλα που προσέχεις,αν βρίσκεσαι σε μικρή ηλικία,παρατηρείς την αίθουσα την κινηματογραφική,το πλήθος των συμμαθητριών,που βρεθήκαμε όλες μαζί,με το σχολείο.Προσέχεις τα τοπία,τα πρόσωπα,το Μάριο και τη Τιτίκα,που είναι πολύ όμορφοι ηθοποιοί,και παραβλέπεις τα άλλα,τα σημαντικά,ακούς τη μουσική,είσαι και μικρός  και δεν υποψιάζεσαι την κακή πλευρά.
Αν όμως διαβάσεις το βιβλίο σε κατακλύζει η οργή,ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι σου και αυτό που μπορείς να κάνεις είναι να πετάξεις το βιβλίο με ορμή πέρα.Γιατί αν διαβάσεις το βιβλίο έχεις διαβάσει και άλλα λογοτεχνικά και επομένως είσαι ένας σκεπτόμενος άνθρωπος και θα καταλάβεις ότι οι περιγραφές των ανθρώπινων χαρακτήρων με ελληνικά ονόματα που ο συγγραφέας παρουσιάζει ως "Αθλιους" παρακινεί κάποιους κομπλεξικούς,που έχουν τη δύναμη,που έχουν πάρει την κατάσταση στα χέρια τους να ξεκινήσουν και το κακό δεν αργεί να γίνει,"Ο φίλος τω φίλω εν πόνοις και κινδύνοις γιγνώσκει"με το γνωστό αποτέλεσμα.
Η ίδια κατάσταση και το ίδιο φρόνημα για την δυστυχισμένη χώρα,την Ελλάδα μας,επικρατεί μέχρι σήμερα.
Προσπαθούν να μας επιβάλλουν και προσπαθούν και αυτοί να πιστέψουν ότι είμαστε μια χώρα,που απαρτίζεται από αθλίους,όπως οι "Άθλιοι" του Βίκτορα Ουγκώ,που ξεσήκωσε,φαντάζομαι χωρίς να το θέλει,πνεύματα και συνειδήσεις,και καλώς και κακώς.
Μήπως ΄αγνοούν και νομίζουν ότι υπάρχει  η ταύτιση των λέξεων Άθλιος και Άθλος.
Να μη γίνεται σύγχυση στις λέξεις αυτές.Άλλο Άθλιος και άλλο Άθλος,στον ενικό αριθμό.Στον πληθυντικό αριθμό,αντίστοιχα,είναι οι Άθλιοι και οι Άθλοι.Για τους ΄"Αθλιους"του Ουγκώ μιλήσαμε. Για τους Άθλους θα μιλήσουμε τώρα.
Οι Άθλοι του Ηρακλή. Ο Ηρακλής είναι ο ημίθεος γιος του Δία και της Αλκμήνης,μυθολογικός ήρωας Ηρακλής,που έφερε με επιτυχία σε πέρας τα αθλήματα που ο θείος του ανέθεσε στον ανεψιό του.
Μα και ο Ηρακλής παρουσιάζεται  καλοντυμένος με τη "λεοντή",το δέρμα,την προβιά, ή αλλιώς το τομάρι με το πλούσιο και όμορφο πυκνό τρίχωμα του άγριου λιονταριού,που σκότωσε και φόρεσε.  Επομένως ΆΘΛΟΣ είναι μια σπουδαία,μια κοπιαστική προσπάθεια,ένα κατόρθωμα.
ΆΘΛΙΟΣ είναι ο αξιολύπητος,ο ελεεινός,ο θλιβερός,ο αισχρός,ο άτιμος,ο συκοφάντης.
Παρακαλώ να γίνει η σωστή διάκριση και να μας θεωρήσετε Ευρωπαίους,όπως είμαστε ανέκαθεν και θα είμαστε πάντοτε.
Δεν είναι όλοι οι Έλληνες φωνακλάδες.
Οι περισσότεροι είμαστε χαμηλών τόνων και αυτούς να παίρνετε σαν μέτρο τους Έλληνες ανθρώπους του απλού και πράου χαρακτήρα.
Όμως,παρακαλώ,χωρίς να παίρνετε αυτό το προτέρημα σαν αδυναμία και έτσι να μας χρησιμοποιείτε σαν αντικείμενο εκμετάλλευσης με τις γνωστές συνέπειες στην καθημερινή μας ζωή.
Είναι ανάγκη να γνωρίζετε ότι όλοι οι Έλληνες δεν είναι όλοι γνήσιοι Έλληνες.
Είναι ξένοι εργαζόμενοι στην Ελλάδα,που μετά από δέκα χρόνια παραμονής στη χώρα μπορούν να πολιτογραφηθούν Έλληνες.
Δεν έχουν όμως τη συνείδηση του Έλληνα. Ο νους και η ψυχή τους είναι στη πατρίδα τους και γι αυτή και μόνο γι αυτή εργάζονται εδώ.Μη νομίζετε και αυτοί μας εκμεταλλεύονται.
Βασίζονται  στην βοήθεια μας,στην συμπόνια μας.